Bóndi á Neðri-Harrastöðum, Hofssókn, A-Hún. 1930. Bóndi og kennari á Harastöðum, síðar kaupmaður í Höfðakaupstað. Var í Andrésarhúsi, Höfðahr., A-Hún. 1957.

Alma Hermína Eggertsdóttir fæddist í Keflavík 15. mars 1905. Hún lést á E-deild sjúkrahússins á Akranesi 30. júlí. Foreldrar hennar voru Eggert Þorbjörn Böðvarsson trésmiður og Guðfinna Jónsdóttir, bæði ættuð úr Húnavatnssýslu. Þau bjuggu síðar í Hafnarfirði.
Hinn 18. júní 1927 giftist Alma Jóhannesi Arngrímssyni klæðskera, f. 20. október 1906, d. 4. júní 1972, og áttu þau fjögur börn. Þau eru: 1) Guðfinna (Gulla), f. 26. ágúst 1927, maki Guðmundur Jónsson, f. 2. júlí 1927, d. 7. júlí 1983, búsett í Hafnarfirði og eiga þau þrjú börn. 2) Hörður, f. 30. desember 1929, maki Sesselja Jóna Helgadóttir, f. 3. apríl 1931, búsett á Akranesi og eiga þau fimm börn. 3) Böðvar, f. 29 ágúst 1941, maki Elsa Ingvarsdóttir, f. 10. ágúst 1944, búsett á Akranesi og eiga þau þrjú börn. 4) Sigríður, f. 2. mars 1943, maki Ólafur Sigfússon, f. 6. janúar 1944, búsett á Akureyri og eiga þau þrjú börn. Afkomendur Ölmu eru orðnir 67. Alma og Jóhannes fluttust á Akranes árið 1942 og bjuggu lengst af á Skólabrautinni. Alma flutti á Dvalarheimilið Höfða á Akranesi árið 1988 og þaðan á Sjúkrahúsið á Akranesi, E-deild, í mars 1998 þar sem hún bjó til dauðadags.
Útför Ölmu fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Aðalheiður Margrét Guðmundsdóttir fæddist 11. maí 1942, hún lést á líkanardeild Landakostspítala 24. september 2011.
Aðalheiður var dóttir hjónanna Guðmundar Kristjáns Kristjánssonar vélstjóra, f. 19. júlí 1904, d. 27. janúar 1958, og Aðalheiðar Klemensdóttur, f. 21. október 1910, d. 26. október 1995. Systkini Aðalheiðar eru: 1) Klemens, f. 10. nóvember 1934, kvæntur Astri Flaglien, 2) Aðalheiður Margrét, f. 7. október 1937, d. 10. maí 1942, 3) Hrefna, f. 9. september 1944, gift Óla Má Guðmundssyni, f. 24. júní 1940, d. 21. mars 1997, 4) Kristján, f. 4. október 1945, kvæntur Elsu Baldursdóttir, 5) Margrét, f. 28. ágúst 1948, gift Geoffrey Brabin. Guðmundur, faðir Aðalheiðar, átti tvær dætur frá fyrra hjónabandi. Þær voru Ingibjörg, f. 9. ágúst 1927, d. 27. janúar 1985, og Kristín, f. 16. apríl 1929, d. 22. júlí 1961, og var alltaf mjög gott samband á milli þeirra systra.
Eiginmaður Aðalheiðar er Jón Helgason, f. 12 desember 1932 á Akureyri. Hann starfaði sem vélstjóri. Foreldrar hans voru Helgi Thorberg Kristjánsson, f. 20. september 1904, d. 9. september 1976, og Kristín Jónsdóttir, f. 13. ágúst 1909, d. 22. mars 2002. Aðalheiður og Jón giftust 11. maí 1963, þau eignuðust þrjú börn: 1) Guðmundur tónlistarmaður, f. 11. október 1962, hans sonur er Sigurjón Thorberg, f. 5. ágúst 2010, uppeldissonur Guðmundar er Daníel Takefusa Þórisson, f. 8. janúar 1990, 2) Kristín tanntæknir, f. 22. janúar 1964, gift Ragnari Smára Ingvarssyni vélstjóra, f. 3. september 1954, börn þeirra eru: a) Jón Ingi, f. 26. desember 1984, b) Aðalheiður, f. 12. mars 1991, c) Alexander, f. 29. júní 1992. 3) Ægir Thorberg verkfræðingur, f. 27. júní 1971, hans dóttir er Ragna Birna, f. 15. júní 1998.
Aðalheiður ólst upp á Holtsgötu 31, stundaði nám í Melaskólanum og síðan í Hagaskóla og lauk þaðan gagnfræðaprófi og var í fyrsta árgangi sem útskrifaðist úr gagnfræðadeild skólans. Hún hóf að vinna eftir nám hjá O. Johnson og Kaaber og síðar í versluninni Baldri á Holtsgötunni.
Aðalheiður og Jón hófu búskap á Brekkustíg og fluttust síðan á Holtsgötu 31 í risíbúð hjá móður hennar. Þau keyptu svo íbúð á Hraunteig og bjuggu þar þangað til 1969. Þá fluttu þau til Skagastrandar og bjuggu þar í 18 ár. Allan þann tíma einbeitti Aðalheiður sér aðallega við barnauppeldi og heimilisstörf, en jafnframt því starfaði hún einnig í hlutastarfi á Pósthúsi Skagastrandar og í fiskvinnslu.
Aðalheiður hafði yndi af söng og tónlist og fór hún snemma að syngja í kirkjukór Hólaneskirkju á Skagaströnd. Þau hjón fluttu síðan aftur til Reykjavíkur 1987 og um haustið sama ár hóf hún störf sem ritari á Landakotsspítala, jafnframt lauk hún námi á læknaritarabraut frá Fjölbraut við Ármúla í maí 2005. Aðalheiður lauk starfi á Landakotsspítala sumarið 2009 og hóf hún að sinna áhugamálum sínum, m.a. sumarbústað fjöldskyldunar í Ketlubyggð við Hellu sem var alltaf hennar sælureitur. Aðalheiður fór aftur að syngja og var virk í tveimur kórum.
Útför Aðalheiðar fer fram frá Neskirkju, í dag, 3. október, og hefst athöfnin kl. 13.

Aðalbjörn Benediktsson, fyrrverandi héraðsráðunautur og bóndi á Grundarási í Miðfirði í Vestur-Húnavatnssýslu, fæddist á Aðalbóli í Miðfirði hinn 23. júlí 1925. Hann lést á Landspítalanum 13. ágúst síðastliðinn. Foreldrar hans voru Ólöf Sigfúsdóttir húsfreyja á Aðalbóli, f. 22. febrúar 1894, d. 17. apríl 1983, og Benedikt Jónsson bóndi á Aðalbóli, f. 28. júní 1895, d. 30. janúar 1988. Bróðir Aðalbjarnar var Jón bóndi í Höfnum á Skaga, f. 23. maí 1921, d. 30. desember 2002.
Eiginkona Aðalbjarnar er Guðrún Benediktsdóttir fyrrverandi kennari og bóndi, f. 10. júlí 1928. Foreldrar hennar voru Ingibjörg Guðmundsdóttir húsfreyja og Benedikt H. Líndal bóndi og hreppstjóri. Þau bjuggu á Efra-Núpi í Miðfirði. Aðalbjörn og Guðrún eignuðust þrjár dætur. Þær eru: 1) Sigrún prófessor, f. 9. júlí 1949, maki Þórólfur Ólafsson. Þau eiga tvo syni, a) Aðalbjörn, sambýliskona Þorbjörg S. Stefánsdóttir og eiga þau þrjú börn, Sigrúnu Auði Tinnu, Benedikt Inga og Baldur Thor, og b) Þórólf Rúnar. 2) Inga Hjördís kennari, f. 22. ágúst 1951, maki Helgi Jón Jónsson. Þau eiga tvo syni, a) Aðalbjörn Hrannar, sambýliskona Signý Þórarinsdóttir, dóttir þeirra Matthildur Emelía, og b) Hrafnkel Helga, maki Guðfinna Ásta Birgisdóttir, sonur þeirra Benedikt Birgir. 3) Aldís kennari og leiðsögumaður, f. 30. október 1952, sambýlismaður Páll Sigurðsson. Dætur Aldísar og Jóns Tryggva Kristjánssonar, fyrrverandi sambýlismanns hennar, eru a) Guðrún Elfa, maki Baldvin Björn Haraldsson, þau eiga synina Sólon Baldvin, Dag Baldvin og Eið Baldvin, og b) Aldís Arna, sambýlismaður Sigurður Guðmundsson, sonur þeirra Örn Daði.
Aðalbjörn lauk búfræðiprófi frá Bændaskólanum á Hvanneyri vorið 1946, landsprófi frá Héraðsskólanum á Laugarvatni vorið 1947 og brautskráðist sem búfræðikandídat frá nýstofnaðri framhaldsdeild Bændaskólans á Hvanneyri vorið 1949. Næstu tvö árin starfaði Aðalbjörn hjá Nautgriparæktarsambandi Borgfirðinga. Árið 1951 flutti hann í Aðalból með fjölskyldu sína og gerðust þau hjónin bændur í sambýli við foreldra hans. Vorið 1953 réðst Aðalbjörn til Búnaðarsambands Vestur-Húnavatnssýslu til að annast rekstur Ræktunarsambands V-Hún. (RSVH) og gerðist jafnframt kennari við Reykjaskóla í Hrútafirði. Árið eftir var hann ráðinn í fullt starf sem héraðsráðunautur og framkvæmdastjóri RSVH. Hann gegndi því starfi til ársins 1988 eða í 35 ár. Þau hjónin bjuggu á Laugarbakka í Miðfirði í nokkur ár áður en þau byggðu nýbýlið Grundarás. Hin síðari ár hafa þau búið í Reykjavík.
Aðalbjörn tók mikinn þátt í félagsmálum og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum. Hann sat meðal annars í hreppsnefnd Fremri-Torfustaðahrepps, var oddviti um árabil og sýslunefndamaður hreppsins um skeið. Þá sat hann í stjórn Kaupfélags Vestur–Húnvetninga frá 1968-1985 og var formaður þess í 10 ár frá 1975. Í störfum sínum stóð Aðalbjörn fyrir og tók þátt í að koma á ýmsum umbótum í sýslunni. Má þar nefna ræktunarmál, uppbyggingu húsakosts og flýtingu rafvæðingar. Sérstakt hugðarefni hans var að fá því framgengt að laxastigi yrði settur við Kambsfoss í Austurá í Miðfirði. Hann vann að því máli í áratugi áður en það markmið náðist og leit á það sem jarðabætur á landsvísu. Aðalbjörn lét sig ýmis þjóðmál varða og skrifaði greinar um þau í dagblöð og tímarit.
Útför Aðalbjarnar verður gerð frá Fossvogskirkju í dag 21. ágúst 2006 og hefst athöfnin klukkan 13.

Brynhildur Jóhannesdóttir fæddist í Hafnarfirði 30. apríl 1937. Hún lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 11. janúar síðastliðinn. Brynhildur var dóttir Guðbjargar Lilju Einarsdóttur, f. 25. apríl 1912 frá Arngeirsstöðum í Fljótshlíð og Jóhannesar Eiðssonar, f. 31. desember 1912 frá Klungurbrekku á Skógarströnd, síðar sjómanns í Hafnarfirði. Hún átti tvær systur og þrjá bræður sem öll eru á lífi. Systkini hennar eru Eiður, f. 14. mars 1932; Jóhann Smári, f. 6. september 1935; María, f. 20. september 1940; Ásthildur, f. 16. febrúar 1942; Einar Ægir, f. 28. febrúar 1948.
Brynhildur giftist 9. september 1956 Magnúsi Blöndal Bjarnasyni, lækni, sem er fæddur 1. desember 1924. Börn þeirra eru: 1) Nikulás, f. 27. maí 1953, maki: Hrönn Sveinbjörnsdóttir, f. 4. september 1952, búsett í Kópavogi og eru börn þeirra; Sveinbjörn Breiðfjörð, Brynhildur Helga, Fjóla Kristín, Nikulás Helgi og Arnar Freyr. 2) Kristín Blöndal, f. 30. apríl 1957, maki: Birgir Skaptason, f. 7. apríl 1955, búsett í Garðabæ og eru börn þeirra; Unnur María, Vala Dís, Lilja Kristín og Skapti Magnús. 3) Jóhann Ingi, f. 7. september 1958, maki: Helga Stefánsdóttir, f. 7. apríl 1966 búsett í Reykjavík og eru börn þeirra; Stefán Ingi og Rakel Ýr. Fyrir átti hann soninn Magnús Blöndal. 4) Valgeir Blöndal, f. 24. júlí 1966, maki Lilja Valdimarsdóttir, f. 16. júlí 1970 og er dóttir þeirra Valdís Lilja.

Foreldrar Magnúsar voru Bjarni Björnsson, f. 16. maí 1889 frá Vaði í Skriðdal og Kristín Árnadóttir, f. 30. apríl 1887 frá Þvottá í Álftafirði. Bjuggu þau lengst af á Borg í Skriðdal.

Brynhildur ólst upp í Hafnarfirði. Ung á árum fór hún að vinna á Kleppsspítala, en þar kynntist hún Magnúsi, sem starfaði þar sem kandídat í læknisfræði. Hún þurfti snemma að taka ábyrgð á lífi sínu sem ung móðir og hafði þegar eignast tvö börn þegar hún fylgdi þá tvítug að aldri Magnúsi utan til Svíþjóðar þar sem hann fór í framhaldsnám í læknisfræði. Næstu sex árin bjuggu þau á hinum ýmsu stöðum í Svíþjóð. 1963 flytja þau svo aftur heim til Íslands. Þau bjuggu í Reykjavík til 1970, en fluttust þá á Blönduós. 1974 fluttu þau til Akureyrar en þar bjuggu þau næsta aldarfjórðunginn eða til ársins 1998, þegar þau fluttu suður í Lindarsmárann í Kópavogi.

Útför Brynhildar fer fram frá Kópavogskirkju á morgun, mánudag 17. janúar, og hefst athöfnin klukkan 15.

Daníel Guðjónsson fæddist á Hreiðarsstöðum í Svarfaðardal 5. september 1905. Hann lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 24. maí 1996. Foreldrar hans voru Anna Jónsdóttir húsmóðir og Guðjón Daníelsson bóndi. Daníel stundaði nám við Bændaskólann á Hólum í Hjaltadal. Hann bjó á Hreiðarsstöðum í foreldrahúsum þar til að hann giftist Lovísu Árnadóttur 5. ágúst 1928 og hófu þau búskap að Þverá í Svarfaðardal. Þau hættu búskap og fluttu til Akureyrar 1930 og bjuggu þar til dánardags. Á Akureyri starfaði Daníel lengst af fyrir Kaupfélag Eyfirðinga, en síðustu starfsárin hjá versluninni Eini. Lovísa Árnadóttir fæddist á Þóroddsstöðum í Ólafsfirði 19. nóvember 1908. Foreldrar hennar voru Dóróthea Þórðardóttir húsmóðir og Árni Jónsson bóndi. Lovísa flutti ásamt foreldrum sínum að Þverá í Svarfaðardal árið 1910 og bjó þar til 1930 er hún fluttist til Akureyrar. Hún hafði áður farið á húsmæðraskólann á Blönduósi. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. apríl 1996. Útför hennar fór fram frá Glerárkirkju 12. apríl síðastliðinn. Börn Daníels og Lovísu eru Dóróthea, f. 3. júlí 1929, Guðjón, f. 5. júlí 1931, og Anna Lillý, f. 29. september 1940. Barnabörnin eru 11, þar af eitt látið og barnabarnabörnin eru 19. Útför Daníels Guðjónssonar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag 31. maí 1996 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Daníel Guðjónsson fæddist á Hreiðarsstöðum í Svarfaðardal 5. september 1905. Hann lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 24. maí 1996. Foreldrar hans voru Anna Jónsdóttir húsmóðir og Guðjón Daníelsson bóndi. Daníel stundaði nám við Bændaskólann á Hólum í Hjaltadal. Hann bjó á Hreiðarsstöðum í foreldrahúsum þar til að hann giftist Lovísu Árnadóttur 5. ágúst 1928 og hófu þau búskap að Þverá í Svarfaðardal. Þau hættu búskap og fluttu til Akureyrar 1930 og bjuggu þar til dánardags. Á Akureyri starfaði Daníel lengst af fyrir Kaupfélag Eyfirðinga, en síðustu starfsárin hjá versluninni Eini. Lovísa Árnadóttir fæddist á Þóroddsstöðum í Ólafsfirði 19. nóvember 1908. Foreldrar hennar voru Dóróthea Þórðardóttir húsmóðir og Árni Jónsson bóndi. Lovísa flutti ásamt foreldrum sínum að Þverá í Svarfaðardal árið 1910 og bjó þar til 1930 er hún fluttist til Akureyrar. Hún hafði áður farið á húsmæðraskólann á Blönduósi. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. apríl 1996. Útför hennar fór fram frá Glerárkirkju 12. apríl síðastliðinn. Börn Daníels og Lovísu eru Dóróthea, f. 3. júlí 1929, Guðjón, f. 5. júlí 1931, og Anna Lillý, f. 29. september 1940. Barnabörnin eru 11, þar af eitt látið og barnabarnabörnin eru 19. Útför Daníels Guðjónssonar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag 31. maí 1996 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Erla Bergþórsdóttir fæddist í Ólafsvík 16. júní 1941. Hún andaðist á sjúkrahúsi Blönduóss 27. mars 2003. Foreldrar hennar voru Bergþór Steinþórsson, f. í Ólafsvík 26. nóv. 1921, d. 22. sept. 2001, og Helga Ólafsdóttir, f. á Brimisvöllum á Snæfellsnesi 25. júní 1913, d. 13. mars 1998. Systkini Erlu eru Guðrún Geirmundsdóttir, f. 13. sept. 1935, d. 6. febr. 1985, Guðmundur Bergþórsson, f. 9. febr. 1950, Þorsteinn Bergþórsson, f. 30. júní 1951, Ásdís Unnur Bergþórsdóttir, f. 17. júlí 1952, Hrönn Bergþórsdóttir, f. 30. okt. 1953, Freyja Elín Bergþórsdóttir, f. 29. sept. 1956, Björk Bergþórsdóttir, f. 5. sept. 1958, Aron Karl Bergþórsson, f. 10. des. 1959, og Jóhanna Bergþórsdóttir, f. 22. okt. 1964.
Erla eignaðist sitt fyrsta barn, Helgu Hauksdóttur, 8. maí 1963 með sambýlismanni sínum, Hauki Heiðdal, f. 12. júlí 1941 á Patreksfirði, sonur Önnu Sigríðar Jóhannesdóttur, f. 7. nóv. 1903, d. 17. febr. 1993. Helga er gift Hirti Sævari Hjartarsyni, f. 26. nóv. 1961. Börn þeirra eru Rannveig Aðalbjörg, f. 9. febr. 1984, unnusti hennar er Haukur Berg Guðmundsson, f. 7. okt. 1984, Erla Guðrún, f. 26. des. 1985, Ólína Björk, f. 13. sept. 1988, Helga Rut, f. 29. apríl 1991, Hjörtur Sævar, f. 21. des. 1995, Sigurður Ingi, f. 8. ágúst 1999, og Vilberg Haukur, f. 31. ágúst 2002.

Erla giftist 20. apríl 1967 Sigurði Inga Þorbjörnssyni, f. 30. nóv. 1945, frá Kornsá II í Vatnsdal, syni Þorbjörns Kristjáns Jónssonar, f. 12. okt. 1905, d. 30. júní 1976, og Elínar Sigurtryggvadóttur, f. 26. sept. 1920. Þau eignuðust þrjá syni. Þeir eru: 1) Þorbjörn Ragnar Sigurðsson, f. 27. sept. 1966, kvæntur Sigríði Brynju Hilmarsdóttur, f. 6. sept. 1966, eiga þau Hilmar Örn, f. 28. júní 1990, og Eyrúnu Ingu, f. 8. sept. 2000. 2) Haraldur Sigurðsson, f. 7. mars 1971, kvæntur Pálu Pálsdóttur, eiga þau Pál, f. 1. nóv. 2001, og Örnu, f. 1. nóv. 2001. 3) Bergþór Sigurðsson, f. 9. janúar 1977, dætur hans eru Ingunn Mist, f. 4. okt. 1998, og Ýrena Sól, f. 26. apríl 2000.

Erla ólst upp hjá móður sinni á Snæfellsnesi. Fluttust þær til Reykjavíkur 1955.

Erla flytur í Austur-Húnavatnssýslu 1964 og fer að búa með Sigurði Inga á Nautabúi í Vatnsdal. Bjuggu þau síðan í Grundarfirði frá 1974 til 1977. Þá flytjast þau að Kornsá II í Vatnsdal og hefja aftur búskap. Vann hún einnig utan heimilis, í mötuneyti Húnavallaskóla, við umönnun á Sjúkrahúsi Blönduóss og í mötuneyti Landsvirkjunar við Blönduvirkjun.

Útför Erlu verður gerð frá Blönduóskirkju í dag 5. apríl 2003 og hefst athöfnin klukkan 11. Jarðsett verður í Sauðárkrókskirkjugarði.

Erla Guðjónsdóttir var fædd að Fremstuhúsum í Dýrafirði 17. maí 1922. Hún lést á Grensásdeild Sjúkrahúss Reykjavíkur 25. nóvember 1997. Foreldrar hennar voru hjónin í Fremstuhúsum, þau Guðjón Finnur Davíðsson, f. 28.6. 1891, d. 23.12. 1979, og Borgný Jóna Hermannsdóttir, f. 28.2. 1897, d. 29.1. 1986. Systkini Erlu: Vilborg, f. 4.12. 1917; Laufey, f. 18.6. 1919, d. 9.10. 1986; Guðrún, f. 29.10. 1920; Drengur, f. 23.9. 1923, d. 19.11. 1990; Rannveig, f. 7.12. 1927; Kristín Sigríður, f. 25.9. 1930, og Hermann Birgir, f. 19.06. 1936. Erla giftist hinn 26.12. 1949 Guðjóni Jóhannessyni, byggingarmeistara á Patreksfirði, f. 28.1. 1911, d. 13.9. 1993. Börn Erlu og Guðjóns eru: 1) Friðrik Vagn, f. 23.12. 1950, læknir, búsettur á Akureyri, kvæntur Kristínu S. Árnadóttur og eiga þau tvö börn og eitt barnabarn. 2) Hermann, f. 17.10. 1952, verkfræðingur, búsettur í Reykjavík, kvæntur Berthu S. Sigurðardóttur og eiga þau tvær dætur. 3) Guðjón Jóhannes, f. 21.8. 1957, tæknifræðingur, búsettur á Nýja Sjálandi, kvæntur Vivienne Iverson og eiga þau þrjú börn. 4) Björgvin, f. 20.2. 1959, jarðfræðingur, búsettur á Akranesi, kvæntur Hjördísi Hjartardóttur og eiga þau fimm börn 5) Dýrleif, f. 16.3. 1963, viðskiptafræðingur, búsett í Reykjavík, gift Óðni Þórarinssyni og eiga þau tvö börn. Erla stundaði nám við Héraðsskólann að Núpi í Dýrafirði og Kvennaskólann á Blönduósi. Hún fór til Patreksfjarðar árið 1948 til að vinna og þar kynntist hún Guðjóni manni sínum. Erla og Guðjón bjuggu öll sín búskaparár á Patreksfirði. Erla flutti til Reykjavíkur fyrir tveimur árum. Útför Erlu fer fram frá Patreksfjarðarkirkju í dag 3. des 1997 og hefst athöfnin klukkan 14.

Erlendína M. Erlendsdóttir ­ Minning Fædd 26. júlí 1905 Dáin 16. febrúar 1989 Erlendína fæddist á Blönduósi, dóttir hjónanna Guðrúnar Helgadóttur og Erlends Björnssonar. Hún ólst upp í foreldrahúsum þartil móðir hennar dó 1914. Þá fluttist hún ásamt föður sínum að Sauðanesi í Torfalækjarhreppi, og dvaldi þar til ársins 1930, að undanskildum þremur árum sem hún varí vinnumennsku annarsstaðar.

Árið 1933 kom hún að Hurðarbaki til Bjargar systur sinnar, og manns hennar, Sigurfinns Jakobssonar. Var hún til heimilis þar til ársins 1958, er hún gerðist ráðskona hjá bræðrunum Óskari og Birni Sigurfinnsonum er þá höfðu fest kaup á jörðinni Meðalheimi.

Árið 1961 flutti hún svo tilReykjavíkur og sinnti meðal annars ráðskonustörfum fram um 1970. Eftir það bjó hún í Vonarlandi 2, í skjóli systurdætra sinna, Guðrúnar og Sigurlaugar, og manns þeirrar síðarnefndu Kristins Breiðfjörðs, sem voru henni afar góð.

Eyjólfur Konráð Jónsson var alþingismaður Norðurlandskjördæmis vestra 1974­ 1979 og 1983­1987, landskjörinn fyrir Norðurlandskjördæmi vestra 1979 til 1983 og þingmaður Reykvíkinga 1987-1995 (Sjálfstfl.). Landskjörinn varaþingmaður (Norðurl.v.) jan.­ febr., apríl og des. 1968, apríl­ maí 1969 og nóv.­des. 1970, vþm. Norðurl.v. marz­apríl og okt. 1968, okt.­nóv. og des. 1969, jan. 1970, okt. og des. 1971, maí og okt.­nóv. 1972, febr. og okt. 1973, jan.­febr. og marz­apríl 1974. 2. varaforseti Ed. 1979.

Fæddur í Stykkishólmi 13. júní 1928. Foreldrar Jón Ólafur Guðsteinn Eyjólfsson, fæddur 27. júlí 1891, d. 15. janúar 1968, kaupmaður þar og kona hans Sesselja Konráðsdóttir, fædd 31. janúar 1896, d. 22. apríl 1987, skólastjóri, dótturdóttir Hjálms Péturssonar alþingismanns.

Eyjólfur kvæntist 9. nóvember 1956 Guðbjörgu Benediktsdóttur, f. 17. marz 1929, húsmóður. Foreldrar hennar voru Benedikt Ögmundsson og kona hans Guðrún Eiríksdóttir.

Börn: Benedikt (1957) kvæntur Margréti Betu Gunnarsdóttur; Sesselja Auður (1958) gift Guðmundi Ágústi Péturssyni; Jón Einar (1965) kvæntur Herbjörgu Öldu Sigurðardóttur.

Eyjólfur Konráð lauk stúdentsprófi frá Verzlunarskóla Íslands 1949 og lögfræðiprófi frá Háskóla Íslands 1955. Hdl. varð hann 1956 og hrl. 1962. Hann var framkvæmdastjóri Almenna bókafélagsins frá 1955 til 1960 og ritstjóri Morgunblaðsins frá 1960 til 1974. Rak málflutningsskrifstofu frá því í september 1956. Í sendinefnd Íslands á hafréttarráðstefnu Sameinuðu þjóðanna 1976 til 1982. Kosinn í Evrópustefnunefnd 1988 og formaður hennar frá 1989. Í þingmannanefnd EFTA/EES 1991-1995.
Eyjólfur Konráð Jónsson lézt í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 6. marz síðastliðinn og verður útför hans gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, föstudaginn 14. marz 1997, klukkan 13:30.

Fjóla Ágústa Ágústsdóttir, Langholtsvegi 114, lést að morgni hvítasunnudags, 59 ára að aldri eftir erfið veikindi síðustu fimm mánuði. Fram að þeim tíma hafði Fjóla verið mjög heilsuhraust og virtist í blóma lífsins. Að leiðarlokum er margs að minnast.

Fyrir tæpum 40 árum giftist hún Sigurði Runólfssyni hárskerameistara og eignuðust þau 5 börn. Þau eru Reynir, var kvæntur Jóhönnu Jóhannesdóttur sem er látin, Vilborg gift Birni Sigurðssyni, Jón kvæntur Ástu Maríu Þorkelsdóttur, Ágústa gift Guðmundi Óskarssyni og Ernu sem enn er í foreldrahúsum. Sigurður og Fjóla voru alla tíð mjög samrýnd og eyddu öllum frístundum saman. Veiðiferðir og ferðalög voru meðal fjölmargra áhugamála þeirra. Fjóla gaf bestu veiðimönnum ekkert eftir og margan stórlaxinn dró hún á land. Var í Reykjavík 1945. Síðast bús. í Reykjavík. Kjörforeldrar: Ágúst Jóhannesson, f. 26.9.1893 og Ágústa Vilhelmína Eyjólfsdóttir, f. 7.6.1892.

Hann fæddist á Hvammstanga 28. sept. 1918. Foreldrar hans voru Karl Friðriksson brúarsmiður og f.k. hans, Guðrún Sigurðardóttir. Karl var sonur hjónanna Friðriks Björnssonar bónda í Bakkakoti í Víðidal og Elísabetar Jónsdóttur, bæði ættuð úr Húnaþingi. Guðrún var dóttir Sigurðar Halldórssonar síðasta bónda á Efri-Þverá og s.k. hans, Kristínar Þorsteinsdóttur, bæði ættuð sunnan úr Kjós. Guðrún kona Friðriks bjó manni sínum og börnum mjög hlýlegt og friðsælt heimil. Það kunni Friðrik vel að meta.
Börn þeirra eru tvö:
Sigríður Petra f. 31.8. 1949, jarðfræðingur, gift Bjarna Ásgeirssyni, lögfræðingi. Þau eiga tvö börn.
Karl Guðmundur f. 2.2. 1955, búnaðarhagfræðingur, kvæntur Hafdísi Rúnarsdóttur, hjúkrunarfræðingi, eiga þau eitt barn.

Þegar Friðrik var 7 ára fór hannað Víðidalsstungu til Jóhönnu Björnsdóttur, sem þá var orðin ekkja en fyrir búi með móður sinni var Óskar Teitsson. Víðidalstunga var mikið myndar- og menningarheimili og átti Friðrik góðar minningar frá veru sinni þar. Árið sem Friðrik fermdist fór hann frá Víðidalstungu, má segja að frá þeim degi sæi hann um sig sjálfur. Honum leið aldrei úr minni fermingardagurinn því þá átti hann ekki aura fyrir fermingartollinum. Fermingarvorið fór hann í brúarvinnu til föður síns og var þar fram á haust. Fékk hann þá kaup greitt í peningum. Fyrsta verk hans þegar hann kom á heimaslóðir um haustið varað greiða presti fermingartollinn, sem þá var fimmtán krónur. Þetta atvik beit sig svo fast í vitund Friðriks að hann steig á stokk og strengdi þess heit að verða efnalega sjálfstæður, treysta á sjálfan sigog standa í skilum með lögmætar greiðslur. Ég held að allir sem fylgst hafa með lífsferli Friðriks geti verið sammála um að frá þessum markmiðum kvikaði hann ekki, því traustari mann í öllum viðskiptum held ég að sé vandfundinn. Þó, sem betur fer finnist margir enn, sem virða þann gamla sið að "orð skulu standa".

Friðrik naut ekki langrar skólagöngu - aðeins nokkra mánuði í barnaskóla. Snemma fór Friðrik að dreyma um það að verða bóndi. Eiga nokkur hundruð fallegar ær, góða jörð, vel í sveit setta og um fram allt að hafa arð af búinu og síðast en ekki síst að eignast góða konu, sem skapaði fjölskyldunni gott og hlýlegt heimili. Með þessi áform lagði hann út í lífið. Um þessar mundir var mikil fjárhags kreppa í landinu. Peningar sáust varla í höndum bænda. Til viðbótar þessu erfiða ástandi kom upp skæð pest í sauðfé landsmanna, svonefnd mæðiveiki, sem lagði mörg sauðfjárbú í rúst. Aðstæður til að byrja búskap voru því ekkert glæsilegar. Vann Friðrik því áfram á sumrin við brúarsmíðar hjá föður sínum fram um 1940, en að vetrinum oftast í heimasveit sinni, Víðidalnum, við fjárhirðingu og annað sem til féll.

Nú urðu kaflaskil í lífi Friðriks. Hann sest að í Reykjavík og stundar byggingarvinnu næstu árin. Haustið 1942 kemur Friðrik norður í Víðidal um réttaleytið. Þá áttihann allvæna peningafúlgu eða ríflega hálft jarðarverð. Þá kaupir hann Hrísa fyrir átján þúsund krónur, sem þá þótti allhátt verð. Hrísar er landmikil jörð og landkostajörð til sauðfjárbúskapar. Hrísar voru ekki á þeim tíma talin hlunnindajörð en hún átti land að Fitjá á sjötta km á lengd. Kerfossar voru ekki laxgengir fyrr en þar var gerður laxastigi rétt fyrir 1940. Friðrik var þess strax fullviss að Fitjá yrði góð laxveiðiá þegar laxinn fengi aðstöðu til hrygningar ofar í ánni og það kom á daginn að sú spá reyndist rétt. Nú eru Hrísar í hærri kantinum með veiðileigu jarða á vatnasvæðinu. Um leið og Friðrik keypti Hrísa, leigði hann jörðina frænda sínum Jóni Lofti Jónssyni. Eftirgjald var í kindafóðrum og umhirðu hrossa. Hefur sá samningur að grunni til gilt fram að þessu, þó nú búi þar afkomendur konu Jóns, Friðbjargar Ísaksdóttur, og eiga hluta af jörðinni.

Nú voru draumar Friðriks að byrja að rætast. Hann átti jörð í Víðidal. Nokkra tugi kinda, fáein hross og gat dvalist á sinni eigin jörð þegar frí gáfust.

Árið 1944 kvæntist Fiðrik Guðrúnu Pétursdóttur ættaðri úr Dýrafirði, mikilli ágætiskonu, sem hann mat mikils, enda er Guðrún sannkölluð húsmóðir. Skömmu fyrir jól 1947 flytja þau hjón í nýja íbúð við Mávahlíð 39, þar hafa þau búið síðan. Árin líða og Friðrik vinnur ýmis störf, aðallega við smíðar. En árið 1963 er hafist handa við byggingu Læknahússins Domus Medica. Við þær framkvæmdir var Friðrik ráðinn byggingarstjóri. Hann sá um allar fjárreiður, efnisútvegun, mannaráðningar og allt sem að byggingunni laut. Þessu verkefni skilaði hann með þeim sóma að hann var ráðinn framkvæmdastjóri hússins þegar rekstur þess hófst. Hélt hann því starfi til æviloka. Þá var Friðrik í fararbroddi í Hún vetningafélaginu í Reykjavík og formaður þess í áraraðir. Einnig starfaði Friðrik í bridsfélögum og var formaður Bridsfélags Íslands í nokkur ár. Aðrir munu minnast þessara starfa Friðriks. Fyrstu skref Friðriks í félagsmálum voru í ungmennafélaginu Víði. Hann fór snemma að taka þátt í umræðum á fundum félagsins, einnig í fót boltaæfingum ef hann var heima að vorinu. Fljótlega eftir að Friðrik eignaðist Hrísa tók hann virkan þátt í veiðifélaginu, sat í stjórn þess í mörg ár. Hann mælti á nær öllum fundum þess og flutti þar oft athyglisverðar upplýsingar og at hugasemdir. Einnig vann hann mjög þarft verk er hann gerði ýtarlega skrá um veiði og veiðistaði í Víðidalsá og Fitjá. Þá gekkst hann fyrir stofnun Landeigendafélags Fitjár og var formaður þess, þar tilí sumar að hann baðst undan endurkjöri þegar ljóst var að hverju stefndi með heilsuna. Var sá fundur haldinn í sumarbústað þeirra hjónaí Hrísum eins og svo oft áður við rausnarlegar móttökur húsfreyjunnar. Enginn vafi er á því að með tilkomu þessa félags og starfs Friðriks þar fékkst réttlátara mat á ánum en áður var. Eftir að Friðrik eignaðist Hrísa hófst hann fljótlega handa bæði í ræktun og byggingum. Einnig kom hann á stað bleikju eldi í vatni skammt suður og uppfrá Hrísum, virðist það hafa lánast vel. Þá byggðu þau hjón mjög notalegan sumarbústað innan túns í Hrísum sem mikið hefur verið notaður af fjölskyldunni.

Guðný var fædd 25. apríl 1926. Dóttir hjónanna í Sandbrekku í Hjaltastaðaþinghá, Ingibjargar Geirmundsdóttur og Þorsteins Sigfússonar. Hún var elst níu systkina og hefur vafalaust verið ung þegarhún fór að hjálpa til við heimiis störfin. Enda hefur mér verið sagt að hún hafi snemma verið liðtæk við öll störf, bæði úti og inni. Guðný dvaldi svo fyrir austan sín bernskuog unglingsár. En þegar hún varum tvítugt fór hún í Kvennaskólann á Blönduósi. Þótt námið þar væri aðeins einn vetur fengu stúlkur þar góða undirstöðumenntun, sem varð þeim gott veganesti, einkum þegar þær síðar stofnuðu sjálfar heimili. Eftir skólavistina á Blönduósi lá leið Guðnýjar fljótlega tilReykjavíkur. Þar kynntist hún Jakob Þórhallssyni frá Ánastöðum á Vatnsnesi. Þau felldu hugi saman og gengu í hjónaband 30. apríl 1955. Þau byggðu fljótlega hús í Njörvasundi 22 hér í borginni, ásamt Eggert, bróður Jakobs, og konu hans, Ástu. Þar bjuggu þessar fjölskyldur allmörg ár. En fyrir um það bil 20 árum reistu þau Guðný og Jakob einbýlishús við Karfavog. Þar bjó Guðný fjölskyldu sinni vistlegt heimili, sem ber þess glöggan vott hve smekkvís og góð húsmóðir hún var. Það var gott að dvelja á heimili þeirra hjóna, þar ríkti gestrisni og goður heimilisandi. Allt sem Guðný reiddi fram bar vott um myndarskap og rausn. Guðný Þorsteinsdóttir var frábær móðir. Þau hjón nutu þeirrar hamingju að eignast þrjá heilbrigða drengi, sem nú eru allir fulltíða menn og hafa stofnað eigin heimili. Þeir eru Ingi Þór innanhússarkitekt, Hreinn viðskiptafræðingur og Þórhallur flugmaður.

Guðríður Björnsdóttir ­ Minning Fædd 21. september 1897 Dáin 18. maí 1990 Í gærdag var kvödd hinstu kveðju amma mín Guðríður Björnsdóttir er andaðist á Sjúkrahúsi Akraness, föstudaginn 18. maí síðastliðinn. Amma Guðríður fæddist 21. september 1897 í Holti á Ásum, en ólst upp í Hnausum í Þingi. Húnvar dóttir hjónanna Björns Kristóferssonar bónda í Hnausum og seinni konu hans, Sigríðar Bjarnadóttur, ættaðri frá Stað í Steingrímsfirði.

Ung fór amma að vinna fyrir sérí kaupavinnu á sumrin m.a. í Hjarðarholti í Stafholtstungum og Álftanesi á Mýrum. Á vetrum var hún í Reykjavík og vann þá við saumaskap og framreiðslu í veislum. Þótti hún eftirsótt til þeirra starfa sökum vandvirkni og glæsilegrar framkomu.

Árið 1930 nánar tiltekið 18. október giftist Guðríður Ara Jónssyni frá Balaskarði í Laxárdal. Þau settust að á Blönduósi. Bjuggu þau fyrst í Halldórshúsi, en síðan í allmörg ár í Sæmundsenshúsi. Var tilþess tekið, hve litla heimilið var vistlegt og notalegt. Árið 1946 keyptu þau Friðfinnshús og bjuggu þar í 22 ár. Þá byggðu þau, ásamt Ingibjörgu dóttur sinni, einbýlishús fyrir utan Blöndu og bjuggu þar uns þau fluttu til Borgarness.

Þau eignuðust tvö börn, Björn kaupmann í Borgarnesi, kvæntur Guðrúnu Jósafatsdóttur, og Ingibjörgu skrifstofumann hjá Hagkaupum, gift Sigurði Þ. Guðmundssyni. Barnabörnin eru fimm og barnabarnabörnin einnig fimm.

Guðríður Guðjónsdóttir fæddist á Suðureyri við Súgandafjörð 10. maí 1921. Hún lést á Hrafnistu í Reykjavík 12. september síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Rebekka Guðnadóttir og Guðjón Halldórsson járnsmiður. Systkini Guðríðar eru: Egill, f. 1917, d. 1988; Halldór, f. 1919, d. 1922; Jóhanna, f. 1926; Guðrún, f. 1928; og Guðni Albert, f. 1931. Hinn 27. maí 1950 giftist Guðríður Guðbjarti Halldóri Guðbjartssyni vélstjóra frá Kollsvík í Rauðasandshreppi, f. 27.12. 1915, d. 31.5. 1968. Synir þeirra eru: 1) Guðjón, f. 17.5. 1953, maki Hulda Jónasdóttir. 2) Magnús, f. 6.10. 1954, maki Hallveig Ragnarsdóttir. Þeirra börn eru Halldór, Ragna og Hlín. 3) Guðbjartur, f. 5.12. 1955, maki Halldóra Þormóðsdóttir. Þeirra börn eru Tinna Karen, Atli Freyr og Rannveig Gauja. Sambýlismaður Guðríðar síðustu 14 árin var Hálfdán Viborg. Guðríður ólst upp á Suðureyri fram á unglingsár. Hún vann á yngri árum ýmis störf á Suðureyri og víðar, stundaði nám við Kvennaskólann á Blönduósi. Auk þess að sinna húsmóðurstörfum stundaði hún alla tíð saumaskap. Frá 1968-1973 vann hún við afurðasölu SÍS, frá 1973-1988 hjá Lyfjaverslun ríkisins. Útför Guðríðar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Guðrún fæddist á Litla-Fljóti í Biskupstungum 26. desember 1893, einkadóttir hjónanna Einars Jónssonar bónda þar og Guðfinnu Arnfinnsdóttur. Móður sína missti hún í bernsku, en faðir hennar kvæntist síðar Guðfinnu Guðmundsdóttur, og gekk hún Guðrúnu í móðurstað. Hún var einbirni en átti fósturbróður sem Ingvar Jóhannsson hét, síðar bóndi á Hvítárbakka í Biskupstungum, en hann er látinn fyrir allmörgum árum.

Gunna dvaldi í foreldrahúsum fram yfir tvítugsaldur, en þá fann hún hjá sér sterka löngun til að hleypa heimdraganum og kynnast nýju umhverfi. Á þessum tíma var farkennsla eina menntunin sem bauðst þarna í sveitinni. Ég efa ekki að löngun í meiri fræðslu hafi verið fyrir hendi, svo fróðleiksfús og vel gefin sem hún var.

Svo skipaðist að hún réðst að Torfastöðum í sömu sveit til prestshjónanna séra Eiríks Stefánssonar og frú Sigurlaugar Erlendsdóttur. Gunna dvaldi á heimili þessara mætu hjóna í rúm 20 ár og minntist hún jafnan með þakklæti og virðingu þessa tímabils í lífi sínu. Hefur dvölin á Torfastöðum án efa verið henni góður skóli og veitt henni haldgóða reynslu fyrir lífið. Órjúfandi tengsl og vinátta við einkadóttur prestshjónanna, Þorbjörgu Eiríksdóttur, og hennar fjölskyldu hélst til hinstu stundar. Þorbjörg hefur tjáð mér að Gunna hafi þótt afar skemmtilegt á heimilinu, ávallt glöð í sinni og félagslynd. Hún hafði m.a. tekið þátt í leikstarfsemi sem fram fór í sveitinni og þótti standa sig þar með prýði. Kom fljótt í ljós hversu greind hún var og áhugasöm um menn og málefni og áttu þær frú Sigurlaug vel skap saman og urðu miklir mátar.

Á þessum árum dvaldi á Torfastöðum um tíma skáldkonan Ólína Andrésdóttir og varð þeim Gunnu fljótt vel til vina. Gunna hafði þá gaman af að setja saman vísur, en flíkaði því lítt síðar á ævinni. En hún hafði alla tíð mikla ánægju af lestri góðra bóka meðan sjónin hélst óskert. Rúmlega fertug fluttist Gunna alfarin til Reykjavíkur. Fljótlega eftir komu sína þangað hóf hún starf á Kleppsspítala og varð starfsvettvangur hennar þar næstu rúm 30 árin, eða þar til hún hætti störfum fyrir aldurs sakir komin á áttræðisaldur. Þrjár góðar vinkonur hennar, Jóna Kristófersdóttir, Sigríður Guðmannsdóttir og Sigríður Guðmundsdóttir, sem allar hjálpuðust að, hver á sinn hátt, að gera henni ævikvöldið sem léttbærast. Þessum konum ber fyrst og fremst að þakka að hún gat búið í sinni eigin íbúð allt til 98 ára aldurs. Þá þurfti hún skyndilega að yfirgefa heimili sitt vegna lasleika og var flutt á Borgarspítalann og átti ekki afturkvæmt þaðan.

Guðrún Helgadóttir fæddist á Neðra-Núpi í Miðfirði 27. október árið 1911. Hún lést á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund í Reykjavík 6. janúar síðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Helgi Jónsson frá Huppahlíð, f. 14.7. 1884, d. 2.9. 1965, og Ólöf Jónsdóttir frá Hömrum í Þverárhlíð, f. 15.2. 1880, d. 11.10. 1969.
Guðrún var þriðja í röð átta systkina. Hin voru Jóhannes Ólafur, f. 30.5. 1909, d. 21.3. 1999, kvæntur Jónu Sveinbjarnardóttur, f. 14.9. 1912; Jón, f. 11.9. 1910, d. 20.9. 2000, kvæntur Pertónellu Pétursdóttur f. 9.8. 1911, d. 22.6. 1987; Marinó, f. 4.6. 1913, d. 29.3. 1991, kvæntur Ástu Maríu Jónasdóttur, f. 18.1. 1909, d. 18.6.1967; Jóhann, f. 14.9. 1914, d. 24.11. 2001, kvæntur Jóhönnu D. Jónsdóttur f. 28.12. 1923; Ólöf, f. 30.1. 1918, gift Benedikt Sveinbjörnssyni f. 4.3. 1915, d. 29.12. 1989; Björn, f. 4.7. 1921, kvæntur Jóhönnu Hjaltadóttur, f. 17.8. 1919; og Aðalsteinn, f. 15.10. 1925, var kvæntur Signýju Þ. Óskarsdóttur f. 19.5. 1930.

Guðrún fluttist með fjölskyldu sinni að Hnausakoti árið 1921 þegar foreldrar hennar festu kaup á jörðinni. Hún stundaði nám við Kvennaskólann á Blönduósi veturinn 1934-35. Eftir að hún fluttist til Reykjavíkur um þrítugt starfaði hún lengst af við gólfteppagerð en síðustu starfsárin vann hún við ræstingar á Borgarspítalanum.

Útför Guðrúnar fór fram frá Háteigskirkju 19. janúar, í kyrrþey að ósk hinnar látnu.

Guðrún fæddist í Fosskoti í Miðfirði 1. október árið 1904. Útför, Guðrúnar Jónsdóttur, sem andaðist á Sólvangi var hinn 20. þ.m. frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði. Um tvítugsaldur fer Guðrún í Kvennaskólann á Blönduósi. Að loknu námi fer hún aftur heim á bernskustöðvarnar og er þar um nokkurt skeið. Hún fer svo aftur að heiman og þá til Hafnarfjarðar, þar sem hún stundaði fiskvinnu. Það átti fyrir Guðrúnu að liggja að ílengjast á æskustöðvunum. Systkinin Jón og Guðrún taka síðan við búi í Fosskoti og búa þar góðu búi meðan kraftar entust. Haustið 1965 flytja þau Guðrún og Jón til Hafnarfjarðar, þar sem þau kaupa sér lítið og snoturt hús við Álfaskeið og koma sér þar vel fyrir. Eftir að Jón lést árið 1971, bjó hún ein í húsinu þar til hún flutti á Sólvang. Guðrún var bókhneigð og las mikið, hún var ljóðelsk og kunni ógrynni ljóða. Eins og áður er getið dvaldist Guðrún síðustu árin á Sólvangi. Á starfsfólkið þar þakkir skildar fyrir þá umönnun og hlýju, sem það sýndi henni.

Guðrún M. Andrésdóttir ­ Minning Fædd 17. janúar 1896 Dáin 25. mars 1991 Guðrún Margrét Andrésdóttir, sem jarðsungin verður frá Fossvogskirkju í dag, fæddist á Búrfellshóli í Svínadal í Húnavatnssýslu, dóttir hjónanna Sigurlaugar Friðriksdóttur og Andrésar Jónssonar bónda. Guðrún lést á sjúkradeild Elliheimilisins Grundar 25. mars sl. Lítið veit ég um ættir Guðrúnar nema hvað þær voru úr Húnavatns- og Skagafjarðarsýslum, en með þeirri undantekningu einni að Friðrik Hildebrandt, danskur kaupmaður á Skagaströnd, var móðurafi hennar. Foreldrar Guðrúnar voru leiguliðar og síðustu þrjú hjúskaparárin bjuggu þau í Grundargerði í Blönduhlíð í Skagafirði. Andrés drukknaði í Héraðsvötnum 30. ágúst 1901, þegar hann var á leið til vinnu upp í afgjald jarðarinnar. Sigurlaug móðir Guðrúnar gat ekki haldið áfram búskapnum eftir lát Andrésar og kom því Guðmundi bróður Guðrúnar, sem var tíu árum eldri, fyrirhjá vandalausum en réðst sjálf í vist til Einars bónda Jónssonar og konu hans Sesselju Sigurðardóttur í Flataratungu í Skagafirði, þar sem Guðrún ólst upp til fermingaraldurs. Eftir Flatartungu lá leiðin á aðra bæi í Skagafirði, í vist á Uppsölum í Blönduhlíð hjá Jónasi Sveinssyni og Björgu Björnsdóttur og síðan að Miklabæ hjá séra Birni Jónssyni og Guðfinnu Jensdóttur. Stundum rifjaði Guðrún upp minningar sínar frá uppvaxtarárunum í Skagafirði. Það var bjart yfir þeim minningum og ljóst er að hún hafði verið heppin með húsbændur. Vinátta samferðarfólksins á æskuárunum entist ævilangt og síðast í fyrra fór hún í 95 ára afmæli einnar dætranna frá Miklabæ, Guðbjargar Bjarman. Frá þessum tíma er einnig ævilöng vinátta hennar við móður mína, Ingibjörgu Árnadóttur, sem var í fóstri hjá Jónasi og Björgu í Uppsölum. Frá Miklabæ lá leiðin suður á landað Hesti í Borgarfirði, til Sigríðar dóttur prestshjónanna á Miklabæ og manns hennar séra Eiríks Albertssonar. Guðrún var um tíma í kaupamennsku í Viðey og á Korpúlfsstöðum, en þá var Sigurlaug móðir hennar komin til hennar og bjó hún síðan hjá dóttur sinni þar til hún lést á nítugasta og fjórða aldursári árið 1948.
Guðrún var á Korpúlfsstöðum þegar Ingibjörg Árnadóttir æskuvinkona hennar lést frá tveimur ungum sonum, Hauki og undirrituðum. Faðir okkar Davíð Jóhannesson símstöðvarstjóri á Eskifirði hafi samband við Guðrúnu og bað hana að koma til sín og sjá um heimilishaldið. Ekki var hægt um vik fyrir Guðrúnu að verða við þessari bón, því nú var móðir hennar á áttræðisaldri hjá henni. Þó lauk því svo að þær mæðgur fóru austur á Eskifjörð, þar sem þær dvöldu í tæp fjögur ár, þar til Davíð kvæntist öðrusinni Sigrúnu, systur Ingibjargar. Eftir þetta vann Guðrún á ýmsum stöðum í Reykjavík og var um tíma ráðskona hjá Birni Rögnvaldssyni byggingameistara, sem þá var ekkjumaður. Guðrún giftist aldrei, né eignaðist sjálf börn, en börn þau sem hún annaðist fyrir aðra urðu öll vinir henar og héldu sambandivið hana til æviloka. Vináttusambönd þessi voru henni og móður hennar mikils virði sem og börnunum sem uxu úr grasi og eignuðust börn sem einnig fylltu vina- og kunningjahóp Guðrúnar. Hjá henni varþví oft glatt á hjalla þegar unga fólkið var í heimsókn. Guðrún var gangastúlka á Landspítalanum í áratug og vann síðan í sælgætisgerð í mörg ár á meðan starfsþrek entist. Tveggja ára hlé varð þó á útivinnunni þegar hún gegndi ráðskonustörfum fyrir Víglund Gíslason, sem hafði verið kvæntur Þórhildi Sveinsdóttur, frænku Guðrúnar. Þetta varð afdrifaríkasta ráðskonustarf Guðrúnar, því þegar Víglundur kvæntist öðru sinni varð yngsta barnið Vilborg Guðrún eftir hjá Guðrúnu og ólst upp í skjóli frænku sinnar. Þegar Vilborg síðar giftist Gísla Albertssyni byggingameistara fluttist Guðrún til þeirra og dvaldi hjá þeim og börnum þeirra í góðu yfirlæti þartil hún fór á Elliheimilið Grund, þarsem hún dvaldi síðasta áratug ævinnar. Guðrúnu leið vel á Grund og hrósaði starfsfólki og stjórnendum fyrir góða aðhlynningu.

Guðrún Sigurbjörg Ólafsdóttir Reykdal fæddist á Siglufirði 16. desember 1922. Hún lést á Hjúkrunarheimilinu Eir 21. september síðastliðinn.
Veturinn 1940-1941 var Guðrún farkennari á Engidal og í Héðinsfirði. Hún vann við síldarsöltun mörg sumur og hjá Mjólkursamsölunni á Siglufirði frá 1966 og síðar hjá Kaupfélagi Eyfirðinga á Siglufirði.
Guðrún hafði mikinn áhuga á þjóðlegum fróðleik og ættfræði. Hún safnaði þjóðsögum Ásdísar Ólafsdóttur, ömmu sinnar, saman og fjallaði um hana í bók sem gefin var út árið 1991 undir heitinu "Úr sagnabrunni".
Útför Guðrúnar verður gerð frá Siglufjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Guðrún Þorbjörnsdóttir var fædd í Vestmannaeyjum 20. júní 1912. Hún lést á Sólvangi í Hafnarfirði 13. ágúst síðastliðinn.
Guðrún lærði sjúkraþjálfun í Skodsborg í Danmörku. Guðrún kom heim til Íslands árið 1937 og skömmu síðar fór hún norður á Siglufjörð. Þar bjó hún til ársins 1982. Guðrún vann alla tíð við sjúkraþjálfun og var með aðstöðu á heimili sínu á Grundargötu 6. Seinustu árin vann hún á Sjúkrahúsi Siglufjarðar. Hún hætti störfum þegar hún varð sjötug 1982 og flutti þá til Hafnarfjarðar og átti þar heimili á Langeyrarvegi 13 og síðustu misserin dvaldi hún á sjúkrahúsinu Sólvangi í Hafnarfirði. Útför Guðrúnar fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11.

Gunnar M. Richardson fæddist á Borðeyri við Hrútafjörð 24. janúar 1934. Hann lést á Landspítalanum Fossvogi 8. júní síðastliðinn.
Gunnar ólst upp á Borðeyri til þrettán ára aldurs en þá fluttist hann í Borgarnes í eitt ár og þaðan til Reykjavíkur. Hann stundaði nám við Menntaskólann í Reykjavík og vann í símavinnu á sumrin. Gunnar starfaði hjá Niðursuðuverksmiðjunni ORA í Kópavogi frá 1955 til 1999, lengst af sem skrifstofu- og sölustjóri. Gunnar var félagi í Oddfellow reglunni, st. nr. 9, Þormóði Goða. Útför Gunnars fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Gunnar Ólafur Þór Egilson fæddist í Barcelona á Spáni 13. júní 1927. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum 22. október 2011.
Gunnar hóf nám í klarínettleik við Tónlistarskólann í Reykjavík 1944 og fór síðan til Bandaríkjanna og Bretlands til frekara náms. Hann kom heim vorið 1948 og hóf kennslu við Tónlistarskólann í Reykjavík árið 1950. Það ár hóf Gunnar að leika með Sinfóníuhljómsveit Íslands sem klarínettleikari og gegndi því starfi til ársins 1985; frá 1960 sem fyrsti klarínettleikari. Hann gegndi mörgum trúnaðarstörfum í þágu tónlistar á Íslandi, m.a. sem ritari og síðar formaður Félags íslenskra hljómlistarmanna, formaður Félags íslenskra tónlistarmanna og stjórnarmaður í Starfsmannafélagi Sinfóníuhljómsveitar Íslands, auk þess sem hann sat í nefndum m.a. um málefni SÍ og um uppbyggingu tónlistarskóla landsins. Hann sat í framkvæmdastjórn Listahátíðar og var með í að stofna samtök um byggingu tónlistarhúss í Reykjavík, átti þátt í að stofna Musica Nova og Kammersveit Reykjavíkur og var virkur þátttakandi í flutningi kammertónlistar í þrjá áratugi. Árið 1972 var hann sæmdur gullmerki FÍH og gerður heiðursfélagi þar árið 1982. Í janúar 1985 hætti Gunnar að leika í SÍ og gegndi eftir það starfi skrifstofustjóra hljómsveitarinnar og síðan tónleikastjóri hennar auk þess sem hann stundaði kennslu. Árið 2001 var hann sæmdur riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu fyrir störf sín að tónlistarmálum.

Útför Gunnars fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag, 31. október, og hefst athöfnin kl. 15.

Gunnar Óskarsson fæddist í Búðardal í Laxárdal 15. júní 1933. Hann lést í Landsspítalanum við Hringbraut 6. október síðastliðinn.
Gunnar starfaði lengst af hjá Pósti og síma, síðar Landssímanum sem tæknimaður við Loran-kerfið og síðar GSM-kerfið.

Útför Gunnars fer fram frá Fella- og Hólakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Á nýjársdag lézt á sjúkrahúsinu á Hvammstanga Gunnlaugur Jóhannesson, bóndi á Bakka í Víðidal 75 ára að aldri. Gunnlaugur fæddist á Auðunnarstöðum 16. nóvember 1894.
Bóndi í Bakkakoti, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930. Bóndi á Bakka í Þorkelshólshr., V-Hún. Var á Auðunnarstöðum, Þorkelshólshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Þorkelshólshreppi.
Gunnlaugur hóf skólagöngu og lauk gagnfræðaprófi frá„ Akureyrarskóla vorið 1914. Sama ár hóf hann nám í Menntaskólanum í Reykjavík en sá námsferill var ekki langur. Þann vetur fékk lömunarveiki og varð hann aldrei alheill maður eftir það. Þessi veikindaraun batt enda á skólagönguna, og skildi við hann með stórskertum líkamskröftum. Frá þeim tíma varð hann að styðjast við staf hvert sem hann fór. Þegar svo var komið fór Gunnlaugur heim að Auðunnarstöðum og vann þar við öll venjuleg bústörf á heimili móður sinnar. Vorið 1921 kvæntist hann eftirlifandi konu sinni Önnu Teitsdóttur frá Víðidalstungu. Þau voru á Auðunnarstöum fyrsta hjúskaparárið en vorið 1922 fluttu þau að Bakka sem síðan varíð heimili þeirra alla tíð. Bakki er frá náttúrunnar hendi, fremur rýrt býli, og aðkoma þar ekki góð fyrir frumbýlinga. Húsakostur var lélegur, og heyfengur lítill. Það var því mikið,og erfitt verkefni framundan, að reisa við jörðina, ekki sízt þar sem húsbóndinn var fatlaður af afleiðingum lömunarveiki. En ungu hjónin hófust þegar handa. Það liðu ekki mörg ár þar til hafin var bygging peningshúsa, og síðar íbúðarhúss, hvort tveggja úr steinsteypu, sem þá var enn fátítt. Mest af þeirri byggingarvinnu framkvæmdi Gunniaugur með eigin höndum enda lagtækur í bezta lagi. Bakki komst fljótlega í tölu þeirra býla þar sem búið var ræktunarbúskap og ný viðhorf í búskaparháttum samfara vélanotkun voru tekin í fulla þjónustu. Gunnlaugur var á margan hátt sérstæður maður og góðum hæfileikuim búinn. Hann hafði næmt auga fyrir nýjungum og notagildi þeirra og oft fljótur að tileinka sér þær. Áður er nefnt framlak hans um ræktun og byggingar. Hann keypti fyrsta útvarpstækið sem kom í þessa sveit. Það mun hafaverið 1926, þegar Otto B. Arnar o.fl. voru að hefja sitt tilraunaútvarp. Dráttarvél keypti Gurnnlaugur strax og kostur var. Fékk hann eina af fyrstu heimilisdráttarvélunum sem komu í héraðið.

Gunnlaugur átti sæti á aðalfundum Kaupfélags V-Húnvetninga á þriðja tug ára. Formaður Búnaðarfél. Þorkelshólshrepps var hann frá 1951—67 og átti þá jafnframt sæti á aðalfundum búnaðarsambandsins. Gunnlaugur var skemmtilegur fundarmaður. Hann hafði alltaf eitthvað að segja, sem létti hugann, jafnframt því sem rætt var um venjuleg málefni. Hann var frjór í hugsun og fljótur að koma auga á gagnlegar nýjungar, þó samfara gætni og stund um íhaldssemi, að gera, það eitt, sem hann taldi ekki of hættusamt. Kaupfélagi sínu vann hann af heilum huga og áhugasamari félagsmenn en hann voru ekki. margir.

Gunnlaugur unni söng af lífi og sál.Hann hafði fallega tenórrödd og söng í karlakór nær. fjóra áratugi. Ferðalög hans á sörngæfingar voru lengst af á hesti og ekki alltaf auðveld, bæííi vegna anna einyrkjans, við bústörfin, og svo var löng leið að fara á æfingar. En til þess hafði Gunnlaugur alltaf tíma. Eitt af því sem Gunnlaugur átti drjúgan þátt i á siðasta skeiði ævinnar, var að koma í framkvæmd byggingu tveggja búa, á Víðidalsá í framanverðum Víðidal. Samgönguerfiðleikar voru orðnir eitt mesta vandamál þeirra, sem bjuggu í framanverðum Víðidal. En með brúarbyggingunum voru þau leyst. Oft hefur fyrr og síðar heyrzt gagnrýni á vega- og brúargerð inn til dala og kannski líka út við strönd, þar sem umferð er lítil. En núorðið nær byggðin ekki lengra en þangað sem hægt er að koma við nútíma samgöngum. Þetta mun nú flestum ljóst orðið. Mörgum var það undrunarefni hverju Gunnlaugur gat afkastað svo fatlaður sem hann var. En þar kom til bæði meðfædd skapfesta og hagsýni um alla hluti sem við var fengizt. En vissulega var hann ekki einn að verki. Hann átti duglega og ágæta konu, og börnin munu hafa hjálpað til strax og þau höfðu getu til.

Hafþór Vestfjörð Sigurðsson fæddist í Reykjavík 16. febrúar 1943. Hann lést á heimili sínu í Reykjavík 22. júní síðastliðinn.
Hafþór lauk kennaraprófi frá Kennaraskólanum 1965. Hann hóf kennslustörf við Leirárskóla sama ár og kenndi síðar við Árbæjarskóla í Reykjavík. Árið 1969 var hann ráðinn við nýstofnaðan skóla á Húnavöllum í Austur- Húnavatnssýslu og starfaði þar í sex ár, fyrst sem kennari og síðar sem skólastjóri. Þá kenndi hann í eitt ár við Breiðholtsskóla i Reykjavík, en fluttist síðan til Hallormsstaðar þar sem hann starfaði sem skólastjóri við grunnskólann í fjögur ár. Hafþór fluttist ásamt fjölskyldu sinni til Reykjavíkur árið 1980. Hann stundaði nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands og síðar við smíðakennaradeild Kennaraháskólans. Hann var ráðinn kennari við Álftanesskóla 1985 og starfaði þar til dauðadags.

Útför Hafþórs fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Halldór Pálsson var fæddur á Guðlaugsstöðum í Blöndudal 26.apríl 1911 og var því tæpra 73 ára er hann lést skyndilega að morgni 12. apríl sl. Halldór ólst upp á Guðlaugsstöðum við umsvifamikinn rausnarbúskap á fjölmennu menningarheimili, þar sem fast var sótt til allra fanga. Ekki er að efa að það hefur mótað hann svo að hann bar merki heimilis og uppeldis alla tíð. Halldór hóf nám sitt við Menntaskólann á Akureyri, en flutti sig á milli skóla og varð stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavík 1933. Þá fer hann til Skotlands að læra um sauðfjárrækt og var það mest fyrir áeggjan Jóns Árnasonar, framkvæmdastjóra hjá S.Í.S., sem hvatti hann til að kynna sér kröfur breska kjötmarkaðarins. Þegar til Edinborgar var komið réðist það fljótlega svo að Halldór innritaðist í háskólann til búvísindanáms og brautskráðist hann þaðan sem kandidat 1936. Eftir það hóf hann strax framhaldsnám er hann stundaði bæði í Cambridge og Edinborg og lauk hann doktorsprófi frá Háskólanum í Edinborg 1938. Doktorsverkefnið var á sviði vaxtarlífeðlísfræði sauðfjár og fjallaði ritgerðin um kjötgæði og kjöteiginleika skoskra sauð fjárkynja, en þau bar hann saman við eiginleika íslenska fjárins. Í Cambridge var Halldór einn af lærisveinum og samstarfs mönnum dr. Johns Hammonds, sem var heimsfrægur búfjárræktarmaður svo að talað er um „Hammond-skólann" og átt við fræði er hann og samstarfsmenn hans grundvölluðu með rannsóknum sínum. Margir urðu þessir lærisveinar Hammonds vel þekktir vísindamenn og þar á meðal Halldór Pálsson. Halldór Pálsson réðst sem sauðfjárræktarráðunautur til Búnaðarfélags íslands þegar 1937 eða áður en hann hafði lokið doktorsnáminu.

Hjá Búnaðarfélagi íslands starfaði hann síðan samfellt til 1980 aðundanskildu einu ári 1961-1962 er hann var í Nýja-Sjálandi. Sauðfjárræktarráðunautur Búnaðarfélags íslands var hann í 25 ár og búnaðarmálastjóri í nær 18 ár. Hann skilaði því Búnaðarfélaginu fullu dagsverki en störf Halldórs Pálssonar voru einnig óhemju mikil á öðrum sviðum. Hann var ráðinn sérfræðingur í búfjárrækt við Búnaðardeild Atvinnudeildar Háskólans og forstjóri þeirrar deildar 1942 og gegndi þeim stöfum með sauðfjárræktarráðunautsstarfinu til 1962. Eftir það og eftir skipulagsbreytinguna er Búnaðardeildin var gerð að Rannsóknarstofnun landbúnaðarins var hann í hlutastarfi við Rannsóknarstofnunina allt til þess er hann varð að láta af föstu starfi vegna aldursmarka og síðan áfram lausráðinn og sinnti þar rann sóknastörfum allt til síðasta dags. Árið 1943 stofnaði Halldór Pálsson sauðfjárræktarbúið að Hesti í Borgarfirði, til alhliða sauðfjárræktarstarfsemi og rannsókna. Bú þetta byggði hann upp, vann því með hörðum höndum og stjómaði að mestu allt þar til hann lét af föstum störfum. Við störf að Hestbúinu fékk Halldór svalað starfsþrá bæði bóndans og vísindamannsins sem í honum bjuggu. Auk meginþáttanna þriggja í æfistörfum Halldórs Pálssonar, sem nú hafa stuttlega verið nefndir: ráðunautsstarfanna, vísindastarfanna og stjórnarstarfanna hjá Atvinnudeild og Búnaðarfélagi, vann hann óteljandi félags og trúnaðarstörf í nefndum og stjórnum. En auk alls þessa rak hann lengí búskap í félagi við aðra eða allt frá 1937-1967 fyrst á Bjargarstöðum í Miðfirði m.a. í samvinnu við Jón Hannesson í Deildartungu og síðar ekkju hans Sigurbjörgu og síðar átti hann í búi með Arnóri Sigurjónssyni og Guðmundi Ingimarssyni er þeir ráku á Þórustöðum í Grímsnesi. Er Halldór kom til starfa fyrir stríðið herjuðu sauðfjársjúkdómarnir illvígu mæðiveikin og garnaveikin og var baráttan við þá eitt mesta viðfangsefni bænda og landbúnaðarmanna. Halldór kom strax inn í þá baráttu á vegum mæðiveikinefndar, síðar sauðfjárveikivarna og var framkvæmdastjóri garnaveikivarna 1938-1944. Af nefnda og stjórnarstörfum verður hér fátt eitt talið. Halldór var í tilraunaráði búfjárræktar allan þess starfstíma frá 1940-1965 en það hafði hvorttveggja með höndum skipulagningu allra búfjártilrauna og sá um framkvæmd þeirra að verulegu leyti í tilraunaráði landbúnaðarins og stjórn Rannsóknarstofnunar landbúnaðarins var Halldór 1965-1970 og í Rannsóknaraáði ríkisins 1965-1978 og í stjórn Vísindasjóðs frá stofnun hans 1957. Í stjórn Framleiðnisjóðs landbúnaðarins frá stofnun hans 1967 og til dauðadags.
Barátta Sigríðar við hlið Halldórs til að gæta heilsu hans eftir að hann veiktist fyrst alvarlega af hjartasjúkdómi fyrir fullum tuttugu árum var í alla staði aðdáunarverð. Gæfa Halldórs fólst einnig í jákvæðri afstöðu til lífsins, félagshyggju hans, trú á batnandi samfélag og að þar væri virkilega til nokkurs að vinna.

Halldóra Sigfúsdóttir fæddist á Krosshóli í Skíðadal 23. júlí 1908. Hún lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri laugardaginn 30. nóvember síðastliðinn. Útför Halldóru fer fram frá Akureyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Hallgrímur Hansson fæddist í Holti á Brimisvöllum, Snæfellsnesi, 15. mars 1916. Hann lést á heimili sínu í Skaftahlíð 9 hinn 21. mars síðastliðinn.
Hallgrímur var sveitamaður í sér og ég fann fljótt að hann kunni vel við sig á Álftanesi. Kannski vegna þess að nú var hann aftur við sjóinn eins og þegar hann ólst upp í Holti á Brimilsvöllum í gamla daga. Hann naut sín vel úti í náttúrunni, ræktaði kartöflur, hélt við girðingum. Eins átti hann það til að fara í langar gönguferðir út á fjöru með hundana með sér og sagði stoltur frá því hversu fljótur hann var í förum. Það lýsir því einmitt hversu kappsfullur Hallgrímur var í öllu sem hann tók sér fyrir hendur. En þrátt fyrir það var hann mjög vandvirkur. Það sést best á handbragðinu á vinnunni hans, hvort sem hann var að smíða hús eða sauma í. Ófá listaverkin liggja eftir hann víða og á Álftanesi mun vinna hans við endurbyggingu kirkjunnar halda minningu hans á lofti. Einnig Agnesarkot, litla húsið sem hann byggði handa Agnesi sonardóttur sinni á hlaðinu á Álftanesi, að ógleymdri handavinnunni hans. Þegar endurbyggingu kirkjunnar var lokið saumaði hann til dæmis dúk og gaf kirkjunni.

Hallgrími leið best þegar hann hafði nóg fyrir stafni og hann var svo gæfusamur að enn var leitað til hans með ýmis verk þrátt fyrir háan aldur. Barnabörnin voru mjög hænd að Hallgrími, enda var hann þeim góður afi og bar hag þeirra alltaf fyrir brjósti. Þau leituðu líka oft til afa sem reyndi að liðsinna þeim sem mest hann mátti.

Hanna Regína Hersveinsdóttir fæddist í Reykjavík 26. ágúst 1933. Hún lést á Landspítalanum við Hringbraut 18. júní síðastliðinn eftir skamma legu. Hanna ólst upp í Reykjavík og vann þar ýmis störf, svo sem í mötuneytinu í Gufunesi og Kassagerð Reykjavíkur. Þegar hún giftist Þorsteini flutti hún til Ytri-Njarðvíkur og vann þá fyrst við fiskvinnslu og svo hjá Íslenskum aðalverktökum. 1992 flutti hún aftur til Reykjavíkur og vann þá í Ráðhúsi Reykjavíkur til ársins 2000.
Útför Hönnu verður gerð frá Fossvogskapellu í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Hannes Guðmundsson fæddist á Hafgrímsstöðum í Skagafirði 3. apríl 1925. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss 10. september síðastliðinn. Hannes lauk búfræðinámi frá Bændaskólanum á Hvanneyri og var lengst af bóndi á Auðkúlu í Svínavatnshreppi þar sem hann stýrði, ásamt móður sinni framan af, stóru og mannmörgu heimili. Margir vinnumenn bjuggu á Kúlu þegar mest var og dvöldu systkinabörn Hannesar þar flest sumur. Hannes var virkur í margskonar félagsstörfum í sveitinni samhliða búskapnum s.s. í þágu ungmennafélagsins á sviði frjálsra íþrótta og glímu þar sem hann leiðbeindi um skeið. Hann tók einnig þátt í kórastarfi og leiklist og aðstoðaði sveitunga sína við margskonar sérhæfð bústörf. Hannes dvaldi síðustu æviár sín á Heilbrigðisstofnun Blönduóss eftir að heilsu hans hrakaði.
Útför Hannesar verður gerð frá Svínavatnskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 16.

Hannes var fæddur að Núpsstað 13. janúar 1880 og bjó þar alla sína tíð þar til hann lézt þann 29. ágúst síðastl.
Núpsstaður er austasti bærinn í Vestur-Skaftafellssýslu. Hann stendur fallega í stóru sléttu en hallandi túni. Bærinn snýr til suður. Bæjarhúsin eru sum forn, einkum munu smíöjan og skemman vera gömul. Íbúðarhúsið er miklu yngra. Langelzta byggingin á staðnum er trúlega gamla bænhúsið, sem stendur austanvert við bæjarhúsin í miðjum kirkjugaröi. Til Forna hét Núpsstaður ,,at Lómagnúp", og er það ofur auðskiliö, því að fjallið mikla, sem rís mót himni einum þrem kílómetrum austan við bæinn, snarbratt og tignarlegt, setur svip sinn á allt þetta hérað, svo langt sem séð verður, hvort heldur er að austan eða vestan. Þó er þarna ærin glæst og reisnarleg fjallsýn. Þessi einstæði fjallrisi, sem rís þverhníptur upp af Skeiðarársandi er eitt frægasta fjall á Íslandi.—

Haraldur Bessason fæddist í Kýrholti í Viðvíkursveit í Skagafirði 14. apríl 1931. Hann lést í Toronto í Kanada 8. apríl sl. Haraldur varð stúdent frá MA 1951 og cand. mag. frá HÍ 1956. Hann var prófessor og deildarformaður íslenskudeildar Manitobaháskóla 1956-1987, forstöðumaður og síðan fyrsti rektor Háskólans á Akureyri 1988-1994; fluttist 2003 til Toronto og stundaði kennslu og ritstörf uns yfir lauk. Haraldur gegndi ótal trúnaðarstörfum í þágu Vestur-Íslendinga, kom að ritstjórn fjölda tímarita (The Icelandic Canadian Magazine 1958-1976; Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga í Vesturheimi 1959-1969; Scandinavian Studies 1967-1981; Mosaic 1971-1974; Lögberg-Heimskringla 1979-1981) og var upphafsmaður að The University of Manitoba Icelandic Studies Series árið 1972, þar sem birtust m.a. þýðingar á Grágás og Landnámu og greinasafn um eddukvæði. Hann gegndi formennsku í félögum málfræðinga vestra og hélt fjölda fyrirlestra á fræðasviði sínu. Haraldur vann að og stóð fyrir grunnrannsóknum á máli og menningu Vestur-Íslendinga, skrifaði greinar og bókarkafla, m.a. um verk Halldórs Laxness í European Writers. The Twentieth Century (1990), þýddi A History of the Old Icelandic Commonwealth (1974) eftir Jón Jóhannesson, og ritstýrði (ásamt Baldri Hafstað) geinasöfnunum Heiðin minni (1999), og Úr manna minnum (2002). Sagnalist Haralds birtist í Bréfum til Brands (1999), og Dagstund á Fort Garry (2007). Væntanlegt er safn greina eftir Harald sem félagar við HA standa fyrir. Haraldur Bessason hlaut riddarakross Hinnar íslensku fálkaorðu og varð heiðursfélagi Þjóðræknisfélags Íslendinga í Vesturheimi 1972; heiðursfélagi Íslendingadagsnefndar í Manitoba og heiðursborgari Winnipeg 1987; heiðursdoktor við Manitobaháskóla 1990 og við HA 1999.Haralds Bessasonar verður minnst í dag í útfararstofu Neil Bardal Inc. í Winnipeg og í Toronto hinn 9. maí. Minningarathafnir verða í Akureyrarkirkju og í Áskirkju í Reykjavík í dag, 25. apríl, kl. 13.

Var á Hveravöllum, Húsavíkursókn, S-Þing. 1930. Heimili: Húsavík. Húsfreyja á Klambraseli í Aðaladal, S-Þing. og í Húsavík.
sjá umfjöllun um mann hennar.

Hjónaminning: Ásdís Baldvinsdóttir Haraldur Jóhannesson Fædd 30. október 1902 Dáin 27. júlí 1989 Fæddur 1. júlí 1898 Dáinn 31. desember 1990 Nú hafa þau bæði kvatt þennan heim, með aðeins eins og hálfs árs millibili.
Haraldur Jóhannesson Fædd 30. október 1902 Dáin 27. júlí 1989 Fæddur 1. júlí 1898 Dáinn 31. desember 1990.
Árið 1925 fluttu þau frá Klambraseli í Héðinsvík á Tjörnesi og bjuggu þar í eitt ár, en bjuggu svo í leiguhúsnæði á Húsavík, þar til þau byggðu húsið Bjarg við Garðarsbraut árið 1939 og þar bjuggu þau það sem eftir var af þeirra búskap. Haraldur vann við hin ýmsu verkamannastörf, en lengst af hjá Fiskiðjusamlagi Húsavíkur. Samhliða vinnu sinni hafði hann 1 kú, kindur og hænur, sér til búdrýginda í fyrstu, en seinna meir til ánægju. Hann var góður fiðluleikari og lék oft á böllum í gamla daga. Ásdís var húsmóðir og sá um heimilið, og var þar í mörg horn að líta. Það var ávallt mjög gestkvæmt á Bjargi, því að marga áttu þau ættingja í sveitunum sem litu gjarnan inn að lokinni bæjarferð. Það var líka oft sem barnabörnin komum á Bjarg til afa og ömmu, og má segja að þar hafi verið okkar samkomustaður. Ógleymanlegir eru laufabrauðsdagarnir, þar sem við mættum öll með okkar bretti og hnífa og skárum út kökur af hjartans list og ekki var hún amma að amast yfir því þótt nokkrar kökur eyðilegðust eða hveiti sullaðist út um stofuna hennar, það mátti alltaf gera meira deig, gleði barnanna var fyrir mestu. Það var líka gott eftir fjörugan leik að skreppa inn á Bjarg til ömmu-Dísu og fá sér kökur og mjólkurglas, því hún var oftast heima og átti alltaf nóg handa svöngu barnabarni og ekkert gerði til þótt nokkrir leikfélagar slægjust í hópinn, amma átti alltaf nóg handa öllum. Það má því segja að þau hafi haft tíma og rúm fyrir alla sem til þeirra komu.

Haraldur Jónsson Fæddur 25. apríl 1916 Dáinn 16. maí 1992. Var í Póst-og Símahúsinu, Blönduóshr., A-Hún. 1957. Símstöðvarstjóri þar. Síðast bús. í Blönduóshreppi. Er við nú kveðjum Harald Jónsson, svífa um í hugskoti okkar allar minningarnar sem tengjast honum. Allt frá því hann kom í okkar föðurhús á Hvammstanga á sínum unglingsárum, hefur hann verið hluti af okkar tilveru sem Halli frændi. Sumar bernskuminningar eru tengdar honum, unga frænku sína bar hann á háhesti þegar snjór og aðrar hindranir voru til trafala og enginn tálgaði betur bogaörvar heldur en Halli frændi.
Margoft á lífsleiðinni áttum við athvarf hjá honum og nutum frændseminnar sem einkenndist af hlýleika og prúðmennsku. Það var sama hvort hann bjó á Hvammstanga, Borðeyri, Brú eða Blönduósi, alltaf var hægt að leita til Halla. Og ekki bara við, heldur ekki síður okkar börn sem einnig hafa notið þess hve vel kvæntur Halli var. Það var á Hvammstanga sem hann kynntist eftirlifandi eiginkonu sinni, Ebbu Jósafatsdóttur og var sambúð þeirra einstaklega góð og gestrisni þeirra frábær. Svo samstillt voru þau að í huga sumra af yngri kynslóðinni var þá fyrst ljóst um hvern var verið að tala, þegar sagt var Halli og Ebba. Ekki var það okkur minna virði hve Halli reyndist föður okkar vel. Hjá þeim hjónum átti hann jafnan visst athvarf, nánast sitt annað heimili, einkum hin síðari ár ævinnar er hann átti oft erindi norður.

Haraldur Steinþórsson fæddist á Akureyri 1. desember 1925. Hann andaðist á Landspítalanum - háskólasjúkrahúsi 16. ágúst síðastliðinn.
Haraldur lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík 1944 og starfaði sem kennari frá 1948 til 1973, fyrst við Gagnfræðaskóla Ísafjarðar, þá Gagnfræðaskólann við Vonarstræti og loks Hagaskóla í Reykjavík. Hann starfaði lengi innan samtaka kennara og Bandalags starfsmanna ríkis og bæja, varð annar varaformaður BSRB 1962 og síðar einnig framkvæmdastjóri uns hann lét af störfum árið 1985. Starfsævi sinni lauk Haraldur á Tryggingastofnun ríkisins, þar sem hann vann við endurskoðun lífeyrisgreiðslna.
Haraldur var bæjarfulltrúi og bæjarráðsmaður Sósíalistaflokksins á Ísafirði 1950 til 1954 og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum fyrir Sósíalistaflokkinn og síðar Alþýðubandalagið. Þar á meðal var hann forseti Æskulýðsfylkingarinnar í tvö ár.
Auk stjórnmálastarfa var Haraldur virkur innan íþróttahreyfingarinnar og gegndi formennsku í Knattspyrnufélaginu Fram 1955 til 1960. Hann var einnig um tíma formaður Knattspyrnufélagsins Vestra og Íþróttabandalags Ísafjarðar. Fyrir störf sín að íþróttamálum hlaut hann gullmerki ÍSÍ og KSÍ.
Haraldur tók sæti í stjórn Landssamtaka hjartasjúklinga (nú Hjartaheilla) árið 1985 og sat þar í ellefu ár. Þar beitti hann sér sérstaklega fyrir stofnun HL-stöðvarinnar, endurhæfingarstöðvar fyrir hjarta- og lungnasjúklinga.
Haraldur verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Haukur Níelsson bóndi á Helgafelli í Mosfellssveit, fæddist í Reykjavík 13. desember 1921. Hann andaðist 27. ágúst síðastliðinn.
Haukur ólst upp á Helgafelli. Hann stundaði nám í Íþróttaskólanum í Haukadal 1938 til 1939 og lauk búfræðiprófi frá Bændaskólanum á Hvanneyri 1941. Haukur var verkstjóri hjá Hitaveitu Reykjavíkur 1945 til 1953 er hann gerðist bóndi á Helgafelli. Hann var skipaður fangavörður við Hegningarhúsið í Reykjavík 1971 og gegndi því starfi í 12 ár. Haukur sat í hreppsnefnd Mosfellssveitar 1966 til 1986 og var formaður Búnaðarfélags Mosfellshrepps frá 1969 til 1994. Hann var kosinn í stjórn Kaupfélags Kjalarnesþings 1971 og var formaður stjórnar frá 1974 til 1994, sat í skólanefnd Bændaskólans á Hvanneyri 1976 til 1984, var formaður Framsóknarfélags Kjósarsýslu um langt ára bil auk þess sem hann sat í stjórn fleiri félaga s.s. Hestamannafélagsins Harðar og Skógræktarfélags Mosfellssveitar.
Útför Hauks verður gerð frá Lágafellskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Bankabókari í Reykjavík.

Helga Guðmundsdóttir fæddist í Súluholti í Flóa 25. júní 1922. Hún lést 15. janúar 2012.

Húsfreyja að Blikastöðum í Mosfellssveit frá 1942. Í stjórn Ungmennafélagsins Aftureldingar í Mosfellssveit nokkur ár. Formaður Kvenfélagasambands Gullbringu- og Kjósarsýslu 1948-1966. Formaður Kvenfélags Lágafellssóknar 1951-1964. Í varastjórn Kvenfélagasambands Íslands 1953, síðan í aðalstjórn þess og formaður 1963-1977. Kosin í hreppsnefnd 1954 og endurkosin 1958, var þá varaoddviti en tók við oddvitastörfum í ágústmánuði. Síðasti oddviti hreppsins sem hafði öll störf á eigin hendi áður en hreppurinn fékk skrifstofu og sveitarstjóra. Í stjórn Húsmæðrakennaraskóla Íslands í nokkur ár. Kosin í Landsdóm af Alþingi 1969 til 6 ára og endurkosin næsta tímabil. Fálkaorða RF 1970, Stórriddarakross StF 1976. Gullmerki Húsmæðrafélagasambands Svíþjóðar. Heiðursfélagi Kvenfélags Lágafellssóknar og Kvenfélagasambands Íslands.

Í dag er Helga Ólafsdóttir húsfreyja á Höllustöðum kvödd hinstu kveðju frá sóknarkirkju sinni að Svínavatni. Við sviplegt fráfall hennar verður syrgjendum og vinum stirt um stef, enda þótt helfregnin hafi ekki komið á óvart. Við undrumst enn þau örlög, sem því fólki eru sköpuð, sem hrifið er burt í blóma lífsins frá hálfnuðu verki. En í eftirsjá okkar eftir þeirri samveru, sem við fórum á mis við, er þó gott að eiga einungis bjartar minningar um þá konu, sem háði sitt erfiða dauðastríð af sömu reisn og einkenndi hana alla ævi.
Helga Ólafsdóttir átti því láni að fagna að flytjast úr föðurgarði með betra veganesti en almennt gerist. Í ljúfum uppvexti mótaðist jákvæð lífsafstaða hennar, siðferðisþrek og sjálfstraust, sem gerði henni kleift að gefa af sjálfri sér og eiga farsæl og frjó samskipti við annað fólk. Hún ólst upp á menningarheimili, sem á allan hátt var veitandi gagnvart umhverfi sínu. Hún naut góðrar menntunar og ræktaði strax með sér þá innri menningu, sem bezt dugði á vegferð hennar.
Að afloknu stúdentsprófi voru henni allir vegir færir og hún átti á flestu völ. Hún kaus að ganga á vit ævintýrisins gegn ríkjandi hefðum og venjum þess tíma. Ásamt brúðguma sínum valdi hún að ævistarfi atvinnugrein, sem þá þegar þótti dauðadæmd, en hefur samt sem áðurverið fýsilegur kostur þeim, sem ekki sækjast eftir verðmætum, er mölur og ryð fá grandað. Með þeirri ákvörðun sýndi hún kjark og sjálfstæði, sem ávallt átti eftir að einkenna hana.
Við komu hennar þótti mér sem Blöndudalur víkkaði og breytti um svip. Hún tókst á við verkefni sín af dirfsku og dugnaði og ræktaði sinn garð af stakri ábyrgðartilfinningu. Fyrstu árin helgaði hún heimilinu alla krafta sína og uppskar að launum farsælt fjölskyldulíf og barnalán. Hún sigraðist á öllum erfiðleikum með þrautseigju og hugkvæmni og óx af hverri raun. Húnhafði farsæla umgengnishæfileika og persónutöfra, sem gerðu hana eftirsótta í hverjum félagsskap. Hún átti jafn auðvelt með að blanda geði við landsfeður sem almúgafólk og ekki varð séð, að hún gerði sér mannamun í því sambandi. Sakir réttlæt istilfinningar sinnar hafði hún þó afdráttarlausar skoðanir á mönnum og málefnum og átti kjark og hreinskilni til að láta þær í ljósi. Auk forystuhæfileika hafði hún einnig til að bera auðmýkt gagnvart almættinu og ræktarsemi, sem ljóslega birtist í starfi hennar í sóknarnefnd.
Vart miðaldra stóð hún aftur frammi fyrir vali, er bóndi hennar var að hefja stjórnmálaferil sinn. Hún kaus að hvetja hann til dáða og greiða veg hans, enda þótt það hefði í för með sér fjarvistir hans frá bú inu, sem hún veitti forstöðu langtímum saman. Ötul gekk hún í þau erfið isverk, sem hvað minnst eru metin á Íslandi, og sinnti þeim af sömu reisn sem öllu öðru, því þetta var hennar val. Í mótvindi sem meðbyr varð hún bónda sínum sá bakhjarl sem mest og bezt dugði honum.

Helga Þórsdóttir fæddist á Bakka í Svarfaðardal 27. apríl 1927. Hún lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri miðvikudaginn 13. ágúst síðastliðinn. Helga lauk barnaskóla í Svarfaðardal og fór síðan á Kvennaskólann á Blönduósi Þaðan fór hún til Reykjavíkur og menntaði sig í fatasaum hjá Herdísi Guðmundsdóttur og á saumastofunni Kjólnum. Einnig sótti hún nám í Handíðaskóla Íslands og síðar hjá Heimilisiðnaðarskólanum. Veturinn 1951-1952 var hún við nám í Gamleby folkhögskola í Svíþjóð.
Helga byrjaði að kenna hannyrðir 1946, þá við Barnaskólann á Grund í Svarfaðardal en fór síðar að kenna við Húsabakkaskóla í Svarfaðardal og gerði það nánast óslitið til ársins 1976. Alla tíð gerði hún mikið af því að halda saumanámskeið. Íslenski þjóðbúningurinn var henni sérstaklega hugleikinn og saumaði hún marga búninga um ævina og leiðbeindi mörgum við saumaskap á þeim.
Útför Helgu verður gerð frá Dalvíkurkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður í Tjarnarkirkjugarði.

Herdís Stefánsdóttir fæddist á Sauðárkróki 10. mars 1951. Hún lést í sjúkrahúsi í Rochester í New York-ríki í Bandaríkjunum hinn 8. nóvember síðastliðinn. Herdís lauk sjúkraliðaprófi og starfaði lengst af á Vistheimilinu á Sólborg og síðar á geðdeild Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri.
Útför Herdísar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Hildigunnur Magnea Jóhannsdóttir fæddist í Reykjavík 7. ágúst 1940. Hún lést á Héraðshælinu á Blönduósi 1. janúar síðastliðinn. Útför Magneu fór fram frá Hólaneskirkju 6. janúar.
Hún stofnaði ung sitt heimili með Guðmundi Árnasyni frá Gnýstöðum á Vatnsnesi. Þau bjuggu á Geitafelli um tíma, en fluttu svo til Skagastrandar og hafa átt sitt heimili þar síðan.

Hildur Björnsdóttir Kærnested fæddist í Reykjavík 27. nóvember 1916. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 2, 31. janúar síðastliðinn. Hildur hóf ung verslunarstörf hjá Hirti Hjartarsyni mági sínum á Bræðraborgarstíg 1 í Reykjavík og eftir lát eiginmanns síns við Útvegsbanka Íslands, og starfaði þar til sjötugs. Eftir að starfsdegi lauk starfaði hún við bókasafn Rauða krossins á Landspítalanum og fyrir Torvaldsensfélagið, Dómkirkjusöfnuðinn, Sjálfstæðisflokkinn og innan Oddfellowreglunnar.
Hildur verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Hjörtur E. Þórarinsson fæddist á Tjörn í Svarfaðardal 24. febrúar 1920. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúinu á Akureyri 1. apríl síðastliðinn. Hjörtur varð stúdent frá MA 1940, búfræðikandídat frá Edinborgarháskóla 1944. Hann starfaði sem ráðunautur hjá Búnaðarfélagi Íslands og Sambandi nautgriparæktenda í Eyjafirði árin 1946-1949 og var kennari við MA 1948 og 1949. Hjörtur var bóndi á Tjörn frá árinu 1950. Hann var kennari, oddviti og hreppstjóri í Svarfaðardalshreppi, varamaður á Alþingi 1963-67, sat í stjórn Búnaðarfélags Íslands frá 1971, og var fulltrúi á Búnaðarþingi og formaður Búnaðarfélags Íslands og heiðursfélagi þess. Þá sat Hjörtur í Náttúruverndarráði 1972-79 og var formaður í stjórn KEA 1972-1988. Hjörtur ritaði greinar í Árbók Ferðafélags Íslands, svo og í afmælisrit Sparisjóðs Svarfdæla og var útgefandi og ritstjóri mánaðarritsins Norðurslóðar sem hefur komið út frá 1977. Hann ritaði afmælisrit Kaupfélags Eyfirðinga og sögu sýslunefnda Eyjafjarðarsýslu sem kom út í tveimur bindum. Hjörtur hlaut Fálkaorðuna fyrir störf að félags- og samvinnumálum. Útför Hjartar var gerð frá Dalvíkurkirkju 6. apríl.

Hjörtur Jónsson kaupmaður fæddist í Saurbæ í Vatnsdal í Austur-Húnavatnssýslu 12. nóvember 1910. Hann lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn 24. september síðastliðinn. Hjörtur ólst upp í Vatnsdalnum fyrstu fjórtán árin en flutti þá til Reykjavíkur og var í foreldrahúsum meðan hann var í skóla. Hann lauk prófi frá Verzlunarskóla Íslands 1929. Að námi loknu hóf Hjörtur skrifstofustörf hjá Eimskipafélagi Íslands, vann þar í bókhaldi 1929-42, og var aðalbókari 1943-44, er hann sneri sér að rekstri eigin fyrirtækja. Hann stofnaði verzlunina Olympíu 1938 og starfrækti ásamt eiginkonu sinni, Þorleifu Sigurðardóttur, Lífstykkjaverksmiðjuna Lady, sem hún stofnaði 1937 og rak í fimmtíu ár. Hann var formaður og framkvæmdastjóri Uppsala hf., verzlunarhúss sem hann reisti að Laugavegi 26 1958-63 og stofnaði Húsgagnahöllina 1964 með syni sínum Jóni.

Hjörtur var hluthafakjörinn endurskoðandi Eimskipafélagsins 1945-58, sat í stjórn og framkvæmdastjórn Verzlunarráðs Íslands 1952-59 og 1970-71, sat í skólanefnd VÍ 1951-55 og formaður hennar 1953-55, sat í stjórn Lífeyrissjóðs verzlunarmanna í tuttugu og eitt ár frá stofnun og formaður sjóðsins 1956-77, sat í stjórn Fjárfestingarfélags Íslands frá stofnun sem fulltrúi Lífeyrissjóðs verzlunarmanna 1971-80, í stjórn Húnvetningafélagsins og formaður þess 1946, í stjórn Félags vefnaðarvörukaupmanna, í stjórn Kaupmannasamtaka Íslands um árabil og formaður þeirra 1970-73, og var þátttakandi í ýmsum öðrum félögum og samtökum. Hjörtur var eindreginn talsmaður frjálsrar verzlunar, athafnafrelsis og óskoraðs kosningaréttar og skrifaði fjölda greina í dagblöð og tímarit um þessi baráttumál. Hann var varaþingmaður Reykvíkinga fyrir Sjálfstæðisflokkinn 1971-74. Hann var sæmdur heiðursmerki Kaupmannasamtaka Íslands og var heiðursfélagi Húnvetningafélagsins.

Útför Hjartar fer fram frá Dómkirkjunni á morgun, mánudaginn 30. september, og hefst athöfnin klukkan 15

Með foreldrum á Hraunkoti, Aðaldal, S-Þing. 1879-93. Fór þaðan til Vesturheims 1893. Prestfrú. Barn í Vesturheimi: Thorvaldur Pétursson, f. 1904, d. 1960. Frú Hólmfríður Pétursson, ekkja drs. Rögnvalds Péturssonar, lézt í Winnipeg 10. marz 91 árs að aldri. Hún fluttist vestur um haf með foreldrum sínum frá Hraunkoti í Aðaldal 1893 og giftist Rögnvaldi Péturssyni 1898. En hann varð síðar prestur Unitara í Winnipeg, ritstjóri Heimis, Heimskringlu og síðar Tímarits þjóðræknisfélagsins og fyrsti forseti þess, í stuttu máli sagt einn allra fremsti leiðtogi íslendinga vestan hafs,og studdi frú Hólmfríður hann jafnan með ráðum og dáð. Dr. Rögnvaldur lézt í Winnipeg 30.janúar 1940. Auk drjúgs framlags til íslenzkra menningarmála vestan hafs gaf frú Hólmfríður og börn hennar, Landsbókasafni íslands merka handrita- og bókagjöf árið 1941, sem skýrt er frá í Árbók safnsins það ár. Síðar — eða um 1960 — stofnaði frú Hólmfríður minningarsjóð Rögnvalds Péturssonar við Háskóla íslands, og hafa þegar margir ríflegir styrkir verið veittir úr honum til rannsókna í íslenzkum fræðum, þeim fræðum, er dr. Rögnvaldur unni um önnur fræði fram.

Hulda Gísladóttir, andaðist á heimili sínu á Sauðárkróki að morgni 14. ágúst, þá nýorðin áttræð. Þótt búast megi við því að maðurinn með ljáinn sé ekki langt undan þegar aldrað fólk á í hlut, þá kom andlát hennar á óvart eins og svo oft vill verða. Helgina áður hafði hún haldið upp á afmæli sitt í Safnaðarheimili Sauðárkrókskirkju af skörungsskap og þangað sóttu hana heim margir ættingjar og vinir. Hulda var fædd á Bólstað í Svartárdal í Húnavatnssýslu. Um tvítugt fluttist Hulda búferlum til Siglufjarðar. Þar giftist hún og stofnaði heimili.

Hulda Pálsdóttir fæddist á Guðlaugsstöðum í Blöndudal 21. ágúst 1908. Hún lést í Héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 9. janúar 1995. Þau reistu bú á Höllustöðum í Blöndudal og bjuggu þar upp frá því. Pétur lést 1977. Börn þeirra eru: Páll, alþingismaður og bóndi á Höllustöðum, Már, dómari í Hafnarfirði, Hanna Dóra, kennari í Kópavogi og Pétur, læknir á Akureyri. Útför hennar verður gerð frá Svínavatnskirkju í dag.

Hörður Valdimarsson fæddist í Reykjavík 9. febrúar 1925. Hann lést mánudaginn 3. júlí síðastliðinn. Hörður ólst upp í Reykjavík til sjö ára aldurs, þá fluttist hann með foreldrum sínum að Hornbjargsvita þar sem Valdimar var vitavörður frá 1932 til 1936. Guðrún móðir Harðar og þrír bræður hans létust þar í september 1935. Eftir að Valdimar fór frá Hornbjargsvita leystist heimilið upp og fóru systkinin í fóstur. Hörður fór til Holtastaða í Langadal til hjónanna Jónatans Líndal og seinni konu hans, Soffíu Líndal, þar sem hann var til fullorðinsára. Hörður fór til búfræðináms á Hvanneyri í Borgarfirði og lauk því námi 1944. Árið 1950 hóf Hörður störf í lögreglunni í Reykjavík og lauk námi frá Lögregluskólanum 1951. Hörður var varðstjóri í slysarannsóknardeild árið 1971. Hann var kennari við lögregluskólann frá 1968-1972. Hörður starfaði mikið að umferðaröryggismálum og var formaður klúbbsins Öruggur akstur um tíma. Hann var félagi í Lögreglukórnum um langt skeið og í stjórn hans. Árið 1972 fluttu þau hjón austur að Akurhóli þar sem Hörður tók við starfi aðstoðarforstöðumanns við vistheimilið að Gunnarsholti. Þar starfaði hann til ársins 1995 þegar hann fór á eftirlaun. Þau hjón fluttust árið 1999 til Hellu þar sem þau hafa búið síðan. Hörður hefur starfað mikið í Lionshreyfingunni frá því hann fluttist austur, var formaður klúbbsins um tíma, umdæmisstjóri 1981-1982 og fékk heiðursviðurkenningu Melvin Jones árið 1985. Hann starfaði mikið að málefnum aldraðra á Rangárvöllum og var virkur í stjórn þeirra samtaka og varaformaður í þrjú ár.

Indriði Stefánsson Hjaltason fæddist á Siglufirði 13. ágúst 1930. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss að morgni 2. apríl síðastliðins. Indriði ólst upp á Siglufirði til 12 ára aldurs en þá fluttu foreldrar hans á jörðina Máná á Úlfsdölum og seinna fluttu þau sig á jörðina Bræðraá í Sléttuhlíð. Indriði stundaði almenn sveitastörf og sjómennsku með föður sínum er hann var ungur Hann kom til Skagastrandar árið 1957 og vann við síldarvinnslu og kynntist konunni sinni þar. Lagði hann fyrir sig sjómennsku sem hann stundaði meiri hluta ævinnar, einnig vann hann við múrverk í mörg ár. Hann var með sauðfjárbúskap frá 1968-1978 eins og tíðkaðist á þeim árum. Átti hann töluverðan bústofn og eins mikið af hrossum en af þeim hafði hann mikið yndi. Frá því að Indriði kom til Skagastrandar bjó hann þar og byggði hann húsið sem þau hjónin bjuggu í. Hin síðari ár átti Indriði við töluverða vanheilsu að stríða og var af þeim sökum oft á spítala en þess á milli var hann heima og naut umönnunar konu sinnar.

Útför Indriða verður gerð frá Hólaneskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Inga Ólafsdóttir fæddist í Eystra-Geldingaholti í Gnúpverjahreppi í Árnessýslu, 1. desember 1921. Hún lést á Vífilsstöðum 11. nóvember síðastliðinn. Inga ólst upp í Eystra-Geldingaholti þar sem hún stundaði skógrækt sem var mikið áhugamál hennar. Hún var við nám í Húsmæðraskólanum á Blönduósi, starfaði um skeið á skrifstofu Mjólkurbús Flóamanna og var síðan húsmóðir í Reykjavík. Um langt árabil tók hún virkan þátt í störfum Rauða kross Íslands í sjúklingabókasafninu á Landsspítalanum. Inga verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Ingibjörg Andrésdóttir fæddist í Síðumúla í Hvítársíðu í Mýrasýslu 17. apríl 1923. Hún lést á líknardeild Landakotsspítala 30. maí síðastliðinn. Ingibjörg ólst upp í Síðumúla, fluttist til Reykjavíkur árið 1940 og starfaði við skrifstofustörf hjá Mjólkursamsölunni og Tryggingastofnun ríkisins til 1954. Þá flutti hún aftur í Síðumúla þar sem hún starfaði við bústörf og síðar sá hún um veðurathuganir fyrir Veðurstofu Íslands ásamt því að vera símstöðvarstjóri þar til símstöðin var lögð niður árið 1986. Þá flutti hún í Mosfellsbæ þar sem hún bjó æ síðan í sama húsi og dóttir hennar. Í Mosfellsbæ starfaði hún í samkomuhúsinu Þrúðvangi sem starfsmannafélag Álafoss rak. Síðar við ræstingar í Varmárskóla til 75 ára aldurs.
Árið 1937 hleypti Didda heimdraganum og fór að Gili í Svartárdal til Elísabetar móðursystur sinnar til að læra á orgel hjá Steina tengdasyni Betu. Dvaldi hún þar í eitt ár við gott atlæti, minntist hún þeirrar dvalar ævinlega með mikilli gleði og tengdist Húnavatnssýslunni órjúfandi böndum. Höfum við ættingjar hennar m.a. farið nokkrum sinnum á þessar slóðir í fararstjórn Diddu og er enn talað um "kirkjugarðsferðirnar" norður því fáir lifandi voru heimsóttir en því fleiri í kirkjugörðum víðs vegar um Húnavatnssýslurnar. Tónlist stóð Diddu sem og fleiri listgreinar alla tíð nærri. Árið 1943 fór hún til Reykjavíkur og hóf nám í gítarleik hjá Sigurði Briem, náði hún góðum tökum á því hljóðfæri og spilaði með Mandólínhljómsveit Reykjavíkur og lék sú hljómsveit m.a. með Sinfóníuhljómsveit Íslands í hennar tíð. Í forföllum organista í Síðumúlakirkju hljóp Didda í skarðið og átti séra Einar þá til að segja að rétt væri að taka "Náðina" (Ó þá náð að eiga Jesúm) og tvískipta henni. Var þá fyrri hlutinn tekinn fyrir ræðu og sá seinni á eftir, því sjaldnast hafði gefist mikill tími til æfinga fyrir íhlaupaorganistann.
Útför Ingibjargar verður gerð frá Lágafellskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Ingibjörg Daníelsdóttir 20. nóvember 1879 - 11. október 1970 Húsfreyja á Vigdísarstöðum, Víðidalstungusókn, V-Hún. 1930. Var í Hnausakoti, Efranúpssókn, Hún. 1880. Var á Vigdísarstöðum, Kirkjuhvammshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Kirkjuhvammshreppi. Andaðist í sjúkrahúsinu á Hvammstanga sunnudaginn 11. október 1970, eftir stutta sjúkralegu, og var lögð til hinztu hvílu að Melstað, laugardaginn 17. október.

Ingibjörg Jakobsdóttir fæddist 13. ágúst 1924. Hún lést á Landakotsspítala 6. apríl síðastliðinn. Var á Rauðhólum, Hofssókn, N-Múl. 1930. Síðast bús. í Reykjavík.
Útför Ingibjargar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Ingibjörg Jónsdóttir ljósmóðir fæddist á Gemlufalli í Dýrafirði hinn 31. desember 1922. Hún andaðist á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund hinn 18. nóvember síðastliðinn.

Ingibjörg fæddist 17. febrúar 1923, dóttir hjónanna Sigurbjargar Sigurvaldadóttur og Lárusar F. Björnssonar kaupmanns á Fjölnisvegi 20. Ólst hún upp ásamt þremur systrum sínum, þeim Sigurrósu og Valdísi, sem báðar eru búsettar í Reykjavík, og Birnu, sem síðar fluttist til Bandaríkjanna ásamt fjölskyldu sinni og hefur verið bú sett þar í mörg ár. Sigurbjörg og Lárus bjuggu fyrstu árin á heimaslóðum, fyrir norðan, en fluttust þá til Reykjavíkur og eftir fá ár byggðu þau myndarlegt hús á Fjölnisvegi 20 og bjuggu þar síðan meðan heilsa entist og þar ólust dæturnar upp.
Bergur var ekki heilsusterkur maður og átti á síðustu árum sínum við alvarleg veikindi að stríða. Þá komu ekki hvað síst í ljós eðlisþættir Ingu, sem mestu varða er á reynir, kærleikur og fórnfýsi. Þótt sjálf væri hún ekki hraust, átti hún þrek til að létta manni sínum erfiðar veikindastundir og hlú að honum svo vel, sem framast mátti verða, uns yfir lauk.

Snemma á búskaparárunum byggðu þau hjónin sér sumarbústað og fékk Bergur til þess land í heimahögum sínum. Hann var hagleiksmaður og notaði frístundirnar vel. Og áður en langir tímar liðu var risið upp snoturt hús með vaxandi trjám í kring. Þarna átti fjölskyldan ótal ánægjustundir, í friði og ró, með fagurt útsýni fyrir augum.

Ingibjörg M. Daníelsdóttir, Þórukoti Fædd 23. mars 1931 Dáin 26. ágúst 1989. Ingibjörg er fædd að Valdarási í Víðidal 23. mars 1931. Árið 1962 flutti Ingibjörg ásamt börnum sínum heim í Þórukot þarsem hún gerist ráðskona hjá Pétri bróður sínum.

Ingibjörg Pálsdóttir fæddist á Blönduósi 7. ágúst 1928. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 24. febrúar síðastliðinn. Ingibjörg ólst upp á Blönduósi og bjó þar nær allan sinn aldur. Hún vann margvísleg störf um ævina bæði á Blönduósi og í sveitunum í kring. Hún var Blöndósingur í húð og hár, fædd þar og uppalin, og bjó þar nær allan sinn aldur. Móðurforeldrar Ingibjargar, Ólafur Ólafsson og Ingibjörg Lárusdóttir, fluttu til Blönduóss rétt fyrir aldamótin 1900, og þar fæddist móðir hennar Jóhanna. Faðir Ingibjargar var Páll Bjarnason ættaður frá Stokkseyri. Páll var atvinnubílstjóri, og Budda, eins og Ingibjörg var kölluð, sagði mér frá því með stolti að Páll faðir hennar hefði komið með fyrsta bílinn á Blönduós árið 1923. Ingibjörg átti einn bróður, Bjarna, sem er fæddur 1927. Fjölskyldan bjó alla tíð í Ólafshúsi á Blönduósi. Ingibjörg og Bjarni sitt á hvorri hæðinni eftir lát foreldra sinna.
Strax á unglingsaldri fór Ingibjörg að vinna á sveitabæjum í nágrenni Blönduóss.
Rúmlega tvítug fór Ingibjörg til Eyjafjarðar í Tóvinnuskóla. Þar nam hún prjóna- og saumaskap og meðferð ullar einn vetur. Budda var alla tíð mikil prjónakona. Hún starfaði á prjóna- og saumastofu um tíma, en alla tíð prjónaði hún mikið fyrir vini sína og sveitunga. Einkenni á prjóni Buddu var hvað flíkurnar voru hlýjar, og fræg er lambhúshetta hennar, sem margir Blönduósingar eiga eflaust enn í dag. Annars vann Ingibjörg fjölmörg störf á Blönduósi, eins og í bakaríi, á sjúkrahúsinu og a.m.k. tuttugu og fimm haust vann hún í Sláturhúsi Sölufélagsins. Í Sláturhúsinu vann hún undir verkstjórn Gísla Garðarssonar, sem hún mat mikils. Ingibjörg hafði mjög gaman af trjárækt og garðrækt. Hún byggði sér skjól á túni sínu við Blöndu, og skírði Geitaból. Þar dvaldi Budda sumrin löng þegar hún var hætt að vinna. Þar plantaði hún trjám, ræktaði kartöflur og grænmeti, og leit eftir folaldsmerum á vorin. Í Geitabóli leið henni vel, þar var Budda í sínu ríki. Ingibjörg var praktísk og mjög nýtin eins og hennar kynslóð. Frægt er farartæki hennar, barnavagninn, sem hún notaði til ýmissa flutninga. Budda sagði oft að barnavagn rúmaði margt fleira en börn.
Ingibjörg var mikill dýravinur. Hún hafði kindur í mörg ár heima við Ólafshús, og kunnugir hafa sagt mér að hún hafi verið einstaklega natin við féð.
Ingibjörg hafði mjög gaman af því að spjalla við fólk. Hún gat verið stríðin við þá sem hún taldi hafa efni á að taka stríðni, og oft var stutt í háan og hvellan hlátur hennar. En Buddu var einnig mjög umhugað um þá sem minna máttu sín. Hún gat átt það til að færa fólki eða stofnunum eitthvað sem hún taldi vanta.
Ingibjörg var litríkur persónuleiki, sem ekki fór troðnar slóðir. Það verður sjónarsviptir að henni úr mannlífinu á Blönduósi.
Útför Ingibjargar verður gerð frá Blönduóskirkju í dag 7. mars 2004 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Ingibjörg Þorsteinsdóttir fæddist á Þverhamri í Breiðdal 23. apríl 1917. Hún lést á Elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 25. mars síðastliðinn. Ingibjörg verður jarðsungin í dag frá Laugarneskirkju og hefst athöfnin klukkan 15.

Ingimar Ástvaldur Magnússon fæddist á Ytri-Hofdölum í Viðvíkursveit í Skagafirði 13. október 1907. Hann lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Holtsbúð í Garðabæ 24. júní síðastliðinn. Ingimar fluttist til Reykjavíkur 1930 og hóf skömmu síðar húsasmíðanám hjá Zóphoníasi Snorrasyni, húsasmíðameistara. Hann lauk prófi við Iðnskólann í Reykjavík 1933, sveinsprófi 1935 og fékk húsasmíðaréttindi í Reykjavík 1939.
Ingimar starfaði um árabil við húsasmíðar í þjónustu ýmissa aðila, lengst af hjá Ingólfi B. Guðmundssyni, sem í marga áratugi rak Sögina hf. í Reykjavík. Á sjötta áratugnum stofnaði Ingimar ásamt öðrum byggingarfélagið Afl sf., sem rak öfluga byggingarstarfsemi í Reykjavík í hartnær tvo áratugi.
Útför Ingimars verður gerð frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Ingveldur Sveinsdóttir var fædd í Goðdölum í Skagafirði 28. ágúst 1903. Hún lést 29. apríl síðastliðinn. . Ingveldur ólst upp í foreldrahúsum, fyrst í Goðdölum, en síðan í Skarðsstöð á Skarðsströnd, þar sem faðir hennar sinnti verslunarstörfum um hríð. Þá lá leiðin að Litla-Múla í Saurbæ og síðan til Árness í Trékyllisvík, þar sem faðir hennar gegndi prestsþjónustu. Hún stundaði nám við Kvennaskólann í Reykjavík. Árið 1936 flutti hún til Reykjavíkur og bjó þar æ síðan. Fyrstu árin starfaði hún við iðnverkastörf, en síðan um áratugi við umboð Happdrættis Háskóla Íslands á Vesturgötu 10. Útför Ingveldar verður gerð frá Dómkirkjunni í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Jakob Guðmundsson fæddist á Hæli í Flókadal 31. maí 1913. Hann lést á Dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi 26. september sl. Jakob var bóndi á Hæli frá vori 1938 til hausts 1991. Frá árinu 1943 hófu Ingibjörg og Ingimundur maður hennar búskap á móti Jakobi, Ingimundur lézt haustið 1985 en búskapur Jakobs og Ingibjargar stóð til hausts 1991. Þar var um samvinnubúskap að ræða. Eftir búskaparlok dvaldi Jakob áfram á Hæli í rúma tvo mánuði, síðan um skeið hjá Herdísi systur sinni á Þverfelli, en vorið 1992 flutti hann á Dvalarheimili aldraðra í Borgarnesi, þar sem hann átti heima til æviloka.
Jakob var við nám í Reykholtsskóla 1933-1935. Hann vann mest að búinu á Hæli áður en hann hóf búskap sjálfur, en stundaði tímabundna vinnu utan heimilis, svo sem vegavinnu og önnur íhlaupaverk. Einnig vann hann á haustum í sláturhúsi á Hurðarbaki og hélt því áfram í mörg haust eftir að hann hóf búskap. Leitarmaður í Fljótsdrögum í fjölda ára og leitarstjóri í allnokkur ár. Starfaði mikið í Ungmennafélagi Reykdæla, tók virkan þátt í byggingu félagsheimilisins, leikstarfsemi og skógræktarstarfi.
Útför Jakobs var gerð frá Reykholtskirkju laugardaginn 8. október.

Jóhann Hjalti Jósefsson fæddist á Stórhól í Viðidal, V-Hún., 28. maí 1916. Hann lést 10. maí s.l. á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri. Hjalti var í hreppsnefnd Hrafnagilshrepps eitt kjörtímabil, var einn af stofnendum Hestamannafélagsins Funa og gerður þar heiðursfélagi á áttræðisafmæli sínu, var í stjórn Ræktunarsambands Saurbæjar og Hrafnagilshrepps um árabil og sat mörg þing Landssambands Hestamanna svo eitthvað sé nefnt af félagsmálastörfum hans. Hjalti ólst upp hjá foreldrum sínum, fyrst á Stórhól, síðan Vatnshól í sömu sveit en 1926 fluttu þau að Bergstöðum í Miðfirði.
Hjalti var í Íþróttaskólanum í Haukadal veturinn 1937, eftirlitsmaður við sauðfjárveikivarnir á Kili sumrin 1937 og 1938. Vann hjá Kaupfélagi V-Húnvetninga við afgreiðslustörf, við refahirðingu á Hvanneyri og önnur landbúnaðarstörf og fleira sem til féll. Hjalti og Pálína voru bændur á Melstað í Miðfirði 1947 til 1954 og á Hrafnagili í Eyjafirði frá 1954 til 1989, en fluttust til Akureyrar árið 2001. Hjalti dvaldi frá mars 2005 á Kjarnalundi og síðan Dvalaheimilinu Hlíð frá nóvember 2006.
Útför Hjalta var gerð frá Höfðakapellu á Akureyri 18. maí, í kyrrþey að ósk hins látna.

Jóhann Ólafur Pétursson, húsasmíðameistari, Skarðsbraut 9, Akranesi, var fæddur á Eyjólfsstöðum í Vatnsdal í Austur-Húnavatnssýslu þann 29. desember 1920. Hann lést á Sjúkrahúsi Akraness þann 20. ágúst síðastliðinn. Á yngri árum starfaði Jóhann mikið að félagsmálum á Akranesi. Má þar nefna að hann var einn af stofnendum Iðnaðarmannafélags Akraness og var í stjórn þess í mörg ár. Hann var um árabil í stjórn Trésmiðafélags Akraness. Hann var einn af stofnendum Skíðafélags Akraness og í stjórn þess þau ár sem það starfaði. Einnig vann hann að uppbyggingu íþróttamannvirkja bæjarins. Jóhann missti móður sína á fyrsta ári og ólst upp í sinni heimasveit til 17 ára aldurs. Þá fór hann í héraðsskólann að Reykjum í Hrútafirði og lauk þaðan námi eftir einn vetur. Síðan settist hann í Kennaraskóla Íslands. Hálfu ári áður en hann átti að ljúka námi slasaðist hann og tókst ekki að ljúka fyrirhuguðu kennaraprófi. Hann hóf húsasmíðanám á Akranesi 1942 hjá Óskari Sveinssyni og gerðist byggingameistari þar og víðar. Frá árinu 1974 var hann starfsmaður Akranesbæjar til starfsloka, í desember 1990. Í nokkur ár var Jóhann kennari og prófdómari í Iðnskóla Akraness þegar hann var kvöldskóli.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju í dag.

Jóhanna María Gestsdóttir fæddist í Bakkagerði í Svarfaðardal 14. janúar 1925. Hún lést 15. ágúst síðastliðinn. Jóhanna María ólst upp í Bakkagerði og tók fljótt virkan þátt í venjulegum sveitastörfum, stundaði hefðbundið nám í barna- og unglingaskóla í sveitinni. 17 ára gömul hóf hún nám í Húsmæðraskólanum á Blönduósi og lauk þaðan prófi 1943. Hún lauk prófi frá Uppeldisskóla Barnavinafélagsins Sumargjafar árið 1951. Jóhanna María starfaði um tíma í Hannyrðaverslun Ragnheiðar O. Björnsson á Akureyri og lærði jafnframt hannyrðir. Einnig saumaði hún kjóla hjá Jóhönnu Maríu frænku sinni og saumakonu á Akureyri. Jóhanna María starfaði í Tjarnarborg 1951, veitti forstöðu dagheimili í Neskaupstað sumrin 1951 og 1952. Deildarfóstra í Barónsborg 1951-1952 og forstöðukona 1977-1985. Barnfóstra í Frakklandi 1952-1954.
Starfaði sem forstöðukona á dagheimilinnu Grænuborg 1954-1956. Deildarfóstra á Hagaborg 1962-1964 og 1974-1977. Starfrækti einkarekinn leikskóla (föndurskóla) 1964-1967. Kennsla 6 ára barna í Mýrarhúsaskóla 1967-1969. Forstöðumaður og deildarfóstra með sérverkefni í Grandaborg 1985-1994. Vann við afleysingar á Vesturborg, Hamraborg og Vöggustofu Thorvaldsensfélagsins. Einnig vann hún hjá Völuskríni leikfangaverslun í eitt ár.
Jóhanna María starfaði að ýmsum félagsmálum. Hún sat í stjórn Kvenfélagsins Seltjarnar í nokkur ár, starfaði í safnaðarnefnd Seltjarnarneskirkju í fjögur ár og var í stjórn Sumargjafar um árabil.
Útför Jóhönnu Maríu fer fram frá Seltjarnarneskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Jóhannes Haraldsson fæddist á Völlum í Skagafirði 28. maí 1928. Hann lést á sjúkrahúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki 11. janúar 2011. Jóhannes nam við Héraðsskólann á Laugarvatni tvo vetur. Ungur að árum eignaðist hann vörubíl og stundaði vinnu í vegagerð á sumrin, en gerðist síðan starfsmaður Vegagerðar ríkisins og vann sem veghefilsstjóri í Skagafirði í 41 ár. Síðustu árin átti hann við veikindi að stríða og dvaldist á sjúkrahúsinu á Sauðárkróki.
Jóhannes verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju í dag, 20. janúar 2011, og hefst athöfnin kl. 11.

Jóhannes Haraldur Jónsson fæddist á Gili í Dýrafirði 30. nóvember 1923. Hann lést á heimili sínu í Reykjavík 12. maí síðastliðinn. Jói var lærður vélstjóri, hann starfaði á olíuskipinu Skeljungi, síðan á Kyndli, lengst var hann á dráttarskipinu Goðanum, á Akraborgu og síðast á Helgey. Eftir að hann kom í land vann hann á bensínsölu Skeljungs á Miklubraut. Allstaðar þar sem hann vann var hann góður félagi og samviskusamur starfsmaður. Útför Jóhannesar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Jón Arnbjörnsson 15. september 1873 - 30. desember 1970 Bóndi á Stóra-Ósi, Melstaðarsókn, V-Hún. 1930. Var á Stóra-Ós, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Ytri-Torfustaðahreppi.

Jón Emil Benediktsson 6. júní 1895 - 2. mars 1970 Var á Ytri-Völlum, Kirkjuhvammshr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Kirkjuhvammshreppi. Jón Benediktsson fæddist að Neðri-Torfustöðum í Miðfirði, 6. júní 1895,og var hann því næstum 75 ára, er hann lézt i marz s.l. Hann var elztur af sex systkinum. Á unga aldri misstu þau systkin föður sinn. Kom það því í hlut Jóns, elzta sonarins, að vera forsjá heimilisins við hlið móður sinnar, og var svo alla tið síðan, meðan hún fékkst við búskap. Efni voru framan af fremur lítil og ómegð þung, meðan börnin voru að vaxa, en heimilið var friðsælt, alúð og nægiusemi hélt hópnum saman. Eftir að börnin voru öll uppkomin og höfðu stofnað sín eigin heimili bjó Jón enn í nokkur ár með móður sinni á Torfustöðum, unz hún, farin að heilsu og kröftum, dvaldist síðustu æviár sín hiá dætrum sínum. en hún andaðist fyrir nokkrum árum á heimili Ingibiarg ar. dóttur sinnar, að Ytrivöllum, fórnfús og mæt kona, en þreytt eftir langt dagsverk. Einnig eru nú fjögur af börnum hennar látin, , þau Jóhann, Björn, Ingibjörg og Jón, en eftirlifandi eru aðeins tvö, þau Steindór og Guðrún öll voru þessi systkin vel gefin og mikið mannkosta fólk, svo sem þau áttu kyn til. Eftir að Jón var orðinn einn á Torfustöðum og móðir hans gat eigi að staðið lengur, dvaldist hann löngum á Ytrivöllum hjá Ingibjörgu, systur sinni, meðan hennar naut við, en hún andaðist 1965. Var honum nokkurt áfall að sjá á bak systur sinni, því alla tíð var hlýtt kærleiksþel á milli þeirra, enda voru þau mestan hluta ævinnar samvistum. lík að eðlisfari og áttu því margt sameiginlegt. Löngum var Jón fremur heilsuveill, en þrátt fyrir það, var hann alla jafna léttur í lund og glaður í viðmóti.

Jón Kristján Kristjánsson kennari og bóndi á Víðivöllum var fæddur á Veisu 29. júlí 1903. Hann var kennari þeirra Fnjóskdælinga að segja má barna og fullorðinna í 45 ár og lengst af þann tíma skólastjóri heimavistarbarnaskólans á Skógum við þó óhæga aðstöðu þangað til Stórutjarnaskólinn tóktil starfa sem Fnjóskdælingar eiga mikinn hlut að, bæði að byggja hann og ástunda. Hér er síst ætlunin að greina frá öllum þeim menningartáknum sem þessi maður mælti á, ekki aðeins í kennslustarfinu heldur í gjörvöllu verki í félagsmálum hvort heldur varðaði kaupfélagið, sveitarfélagið, sýslufélagið þar sem hann var um áratugi sýslunefndarmaður en hafði þó tíma fyrir Búnaðarfélagið og málefni kirkjunnar og þótti síst merkileg þeimsem mundu til Þórhalls biskups Bjarnasonar sem og áhuga hans um andleg sem veraldleg málefni, ef einhver skyldi halda að það tvennt sé andstætt, en sem rúmaðist ljúflega saman í kirkjublaði biskups. ekki lét friðar ellegar framhaldskenning Haraldar Níelssonar prófessor endurræktarbóndann á Víðivöllum ósnortinn þó stillti trúarhita sinn neðar brunahita hvar oft var þó vandinn mestur og máski enn.
Nema má staðar og spyrja hvar Björg sé, húsfreyjan sem átti félagsbú með slíkum bónda. Hulda Björg Kristjánsdóttir fæddist í Nesi 29. október 1909 og við henni blasti asð morgni Vaglaskógurinn fagri í austurbrekkunni og einstaka bogabrúin yfir Fnjóskána, brautryðjandi verk í samgöngum, snertispöl sunnan bæjarins, aðeins eldri en Hulda í Nesi, en gegnt þeirri forlaga brekku Vaðlaheiðar, þar sem Skógar risu síðar sem samgöngu- og þjónustustaður og skóli. Ekki mun þá hafi látið hátt í þeim dreng sex ára gömlum sem lék sér að hornum og legg þar lengra norður með heiðinni en var þar þegar kominn Jón á Víðivöllum.

Jón Levý Guðmundsson vélvirkjameistari fæddist á Akureyri 13. júní 1936. Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 20. júní síðastliðinn. Jón Levý ólst upp á Akureyri. Hann hóf nám í vélvirkjun við Iðnskólann í Reykjavík 1960 og lauk sveinsprófi þar 1964. Hann fór ungur til sjós, starfaði á Keflavíkurflugvelli um árabil og stundaði ýmis störf með náminu. Hann hóf störf hjá þýska sendiráðinu við Túngötu í Reykjavík 1965 og hafði þar jafnframt búsetu með fjölskyldu sína. Jón Levý starfaði hjá þýska sendiráðinu til 1981 er hann lét af störfum vegna veikinda. Frá þeim tíma hefur hann sinnt ýmsum áhugamálum sínum, þar á meðal smíðum á skipalíkönum.
Útför Jóns Levý fer fram í Grensáskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Jón Sigurður Guðmundsson, forstjóri og ræðismaður Íslands í Louisville í Kentucky, fæddist á Þingeyrum í Austur Húnavatnssýslu 27. júní 1921. Hann lést 12. júní síðastliðinn. Jón lauk prófi frá Verslunarskóla Íslands árið 1938. Á unglingsárum tók hann mikinn þátt í skátahreyfingunni í Reykjavík.
Hann vann hjá Jóni Loftssyni h.f. í Reykjavík og stýrði innkaupaskrifstofu fyrirtækisins í New York 1942 til 1946.
Jón fluttist til Bandaríkjanna með fjölskyldu sína árið 1950, og settust þau að í Louisville í Kentucky. Hann var einn af stofnendum og stjórnarformaður Íslenska-Ameríska verslunarráðsins í New York, og einnig í stjórn American-Scandinavian Foundation. Hann stofnaði Þjóðræknisfélag Íslendinga í Bandaríkjunum.
Jón starfaði í harðviðariðnaðinum í mörg ár en árið 1964 stofnaði hann sitt eigið harðviðarfyrirtæki, Norðland Corporation. Einnig starfaði hann sem stjórnarformaður eða stjórnarmeðlimur í mörgum aðalsamtökum harðviðariðnaðarins í Bandaríkjunum og Kanada.
Jón var í 20 ár meðlimur skipulagsnefndar sýslunnar sem hann bjó í.
Jón var sæmdur Fálkaorðunni árið 1996.
Útför Jóns var gerð í Louisville í Kentucky 16. júní.

Jón Þorsteinsson, hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi alþingismaður, fæddist á Akureyri 21. febrúar 1924. Hann varð bráðkvaddur 17. september síðastliðinn, sjötugur að aldri, og fór útför hans fram frá Seltjarnarneskirkju 26. september.
Hann var fulltrúi bæjarfógetans í Vestmannaeyjum sumarið 1949, fluttist um haustið til Akureyrar og rak þar málaflutningsskrifstofu til 1955. Starfsmaður Alþýðusambands Íslands í Reykjavík var hann 1955--1960, rak málaflutningsskrifstofu í Reykjavík 1960--1963 og aftur frá 1973 til æviloka.
Jón Þorsteinsson var valinn til ýmissa nefndar- og stjórnarstarfa. Árið 1959 var hann skipaður í nefnd til að undirbúa lög um samningsrétt opinberra starfsmanna og 1960 í endurskoðunarnefnd skattalaga. Hann var í stjórn Íslenskrar endurtryggingar 1961--1972, í kjaranefnd 1962--1973 og í samninganefnd ríkisins um launakjör ríkisstarfsmanna 1962--1966. Málflytjandi ríkisins fyrir Kjaradómi var hann 1963--1972. Árið 1964 var hann skipaður í nefnd til athugunar á menntunarkröfum og atvinnuréttindum vélstjóra og á sama ári kosinn í áfengismálanefnd. Hann var formaður framkvæmdanefndar byggingaráætlunar 1965--1969. Árið 1966 var hann skipaður í nefnd til að semja frumvarp um framleiðnisjóð landbúnaðarins og var síðan í stjórn sjóðsins 1966--1974. Hann var skipaður árið 1968 í nefnd til að athuga ýmsa þætti landbúnaðarmála og var í yfirnefnd um verðlagsgrundvöll landbúnaðarins 1968--1975. Á árunum 1975--1980 átti hann sæti í mörgum sáttanefndum í kjaradeilum. Hann var formaður nefndar sem skipuð var af Hæstarétti á árinu 1986 til að rannsaka viðskipti Útvegsbanka Íslands og Hafskips. Í Félagsdómi átti hann sæti frá 1986 og í Kjaradómi 1991--1993. Formaður umsjónarnefndar fólksbifreiða á höfuðborgarsvæðinu var hann frá 1989.
Jón Þorsteinsson var alþýðuflokksmaður, sat í miðstjórn flokksins 1958--1972. Eftir kjördæmabreytinguna 1959 skipaði hann efsta sæti á lista flokksins í Norðurlandskjördæmi vestra í þrennum kosningum til Alþingis og var landskjörinn þingmaður 1959--1971, sat á 12 þingum alls.
Jón Þorsteinsson var skákmeistari Norðurlands 1942--1944 og 1952--1953, eða fimm sinnum alls. Hann var sigurvegari í meistaraflokki á skákþingi Norðurlanda í Svíþjóð 1959 og hlaut sigur í áskorendaflokki á skákþingi Íslands 1976.

Jón Þórarinsson fæddist í Gilsárteigi í Eiðaþinghá, S-Múlasýslu 13. september 1917. Hann lést á Droplaugarstöðum 12. febrúar 2012. Jón varð stúdent frá Menntaskólanum á Akureyri 1937 og stundaði nám við Tónlistarskólann í Reykjavík og var í einkatímum hjá dr. Victor Urbancic. Hann lauk Mus.B-prófi í tónfræði 1946 og Mus.M-prófi í tónsmíði 1947 við Yale-háskólann í Bandaríkjunum þar sem hann nam undir handleiðslu Paul Hindemith. Sumarið 1945 stundaði hann nám við Juilliard-tónlistarháskólann í New York og fór til námsdvalar í Austurríki og Þýskalandi 1954-1955. Jón var yfirkennari í tónfræði og tónsmíði við Tónlistarskólann í Reykjavík 1947-1968, stundakennari við sama skóla frá 1979 og kennari við Söngskólann í Reykjavík 1983-1987. Hann starfaði við Ríkisútvarpið að mestu óslitið 1938-1956, var dagskrárstjóri lista- og skemmtideildar Ríkissjónvarpsins 1968-1979 og sat í Útvarpsráði 1983-1987. Hann var einn af stofnendum Sinfóníuhljómsveitar Íslands, fyrsti stjórnarformaður 1950-1953 og framkvæmdastjóri hennar 1956-1961. Þá sat hann aftur í stjórn hljómsveitarinnar frá 1988-2002. Jón var söngstjóri Fóstbræðra 1950-1954, Gamalla Fóstbræðra frá stofnun 1959-1997 og Stúdentakórsins 1964-1967. Hann var forseti Bandalags íslenskra listamanna 1951-1952 og 1963-1966, var formaður úthlutunarnefndar Kvikmyndasjóðs 1985-1986 og framkvæmdastjóri Listahátíðar 1988. Jón sat í undirbúningsnefnd Samtaka um byggingu tónlistarhúss (1987) og í stjórn samtakanna um skeið. Auk þess að gegna ýmsum öðrum stjórnar- og trúnaðarstörfum hjá samtökum listamanna. Jón var meðlimur í Rótarýklúbbi Reykjavíkur frá 1975 til dauðadags. Eftir Jón liggur fjöldi tónverka. Meðal tónsmíða hans eru sónata fyrir klarínett og píanó, orgelmúsík, lagaflokkurinn Of Love and Death fyrir baritón og hljómsveit, Völuspá fyrir einsöngvara og kór og hljómsveit (1974), Minni Ingólfs tilbrigði við lag Jónasar Helgasonar (1986) og Te Deum lofsöngur, sem var síðasta stóra tónverk Jóns, frumflutt í janúar 2001. Meðal þekktra sönglaga Jóns eru Fuglinn í fjörunni, Íslenskt vögguljóð á Hörpu og Sex gamlir húsgangar. Jón samdi auk þess tónlist við mörg leikrit og kvikmyndir og gerði fjölda útsetninga á verkum annarra höfunda, meðal annars hljómsveitarútsetningu þjóðsöngsins. Megnið af frumsaminni tónlist Jóns kom út á geisladiskasafninu Fuglinn í fjörunni 1998. Meðal ritverka Jóns eru Stafróf tónfræðinnar (1962) Páll Ísólfsson (1963) Sveinbjörn Sveinbjörnsson ævisaga (1969) og óútgefin Tónlistarsaga Íslands frá landnámsöld til miðbiks tuttugustu aldar sem varðveitt er í Þjóðskjalasafni. Hann skrifaði tónlistargagnrýni og um tónlist og tónlistarmenn í Alþýðublaðið (1948-1950), Morgunblaðið (1962-1968) og Vísi á árum áður. Eftir Jón liggur auk þess mikill fjöldi greina um tónlist og tónlistarmálefni frá ýmsum tímum. Jón var riddari íslensku fálkaorðunnar frá 1978 og stórriddari hennar frá 1999.
Útför Jóns Þórarinssonar verður gerð frá Dómkirkjunni í dag, 23. febrúar 2012, kl. 13.

Jóna Anna Sigurðardóttir fæddist í Köldukinn í Dalasýslu 18. apríl 1940. Hún lést á Landspítalanum í Reykjavík 13. febrúar síðastliðinn. Anna ólst upp í Köldukinn, en flutti að heiman á unglingsárum til Reykjavíkur og vann þar ýmis störf. Hún lauk prófi frá Húsmæðraskólanum á Blönduósi og útskrifaðist sem sjúkraliði árið 1966. Anna starfaði stærstan hluta starfsævinnar á Landspítalanum, lengst af á gjörgæsludeild, en lauk starfsferlinum á barnadeildinni. Anna og Einar bjuggu við Hrísateig í Reykjavík í tæp 40 ár en fluttu að Suðurlandsbraut 62 árið 2010.
Útför Önnu fer fram frá Langholtskirkju í dag, 28. febrúar 2013, og hefst athöfnin kl. 13.

Jóna Sigríður Sveinbjarnardóttir fæddist á Bjargarstöðum í Miðfirði hinn 14. september 1912. Hún lést á Hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn 18. júlí síðastliðinn. Jóna ólst upp á Bjargarstöðum og stundaði nám við húsmæðraskólann á Blönduósi 1935-1936. Jóna og Ólafur hófu síðan búskap sinn á Bjargarstöðum í Miðfirði. Árin 1942-1944 bjuggu þau á Akureyri en fluttust þá í Mosfellssveit og stofnuðu ásamt fleirum nýbýlið Hamrafell. Þar var hún húsfreyja í nær 50 ár en stundaði ávallt ýmis störf utan heimilis. Hún tók virkan þátt í starfi Kvenfélags Lágafellssóknar og sat í sóknarnefnd um árabil. Á Hvítasunnu árið 1992 fluttust þau á Dvalarheimili aldraðra á Hlaðhömrum í Mosfellsbæ. Síðasta eina og hálfa árið dvaldist Jóna á Hjúkrunarheimilinu Eir.

Útför Jónu fer fram frá Lágafellskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Jónas ólst upp á Helgavatni með systkinum sínum þremur og þar átti hann heima allt sitt líf. Snemma fór hann að hjálpa til við búskapinn og síðar gerðist hann bóndi sjálfur. Fyrst í félagi við föður sinn, en síðan keypti hann Helgavatn, jörðina, sem afi hans og faðir höfðu unnað og byggt upp. Þar stendur lífsstarf þriggja ættliða.
Á Helgavatni hefur jafnan verið rekið gott bú. Þar er snyrtimennska meiri en almennt gerist og hjálpsemi Helgavatnsfólksins er einstök. Það hafa nágrannar, vinir og sveitungar oft fengið að reyna. Um árabil ferðaðist Jónas víða um sveitir á vetrum og rúði fé fyrir bændur. Þessum starfa hætti hann er þau tóku við búinu. En síðasta áratuginn stundaði hann fjárkeyrslu bæði vor og haust. Hvergi var af sér dregið og vinnudagur oft langur. Hér undi hann sér í umhverfi því er fóstraði hann. Umhverfi sem mótaði skaphöfn hans, efldi manndóm og metnað; grundvallaði lífsviðhorf hans og farsæld í störfum. Í þessu umhverfi kaus hann að lifa með fjölskyldu sinni, jörðinni sinni og búsmala.
Það var gæfa Jónasar að kynnast Sigurlaugu Helgu Maronsdóttur frá Ásgeirsbrekku í Skagafirði. Sambúð þeirra var farsæl og þau bjuggu vel að sínu.

Jónas Jónsson fæddist í Yztafelli í Köldukinn 9. mars 1930. Hann lést á Landspítala – háskólasjúkrahúsi 24. júlí síðastliðinn. Á sumrin árin 1960-1963 vann Jónas hjá fyrirtækinu Fóður og fræ í Gunnarsholti, kenndi við Bændaskólann á Hvanneyri 1957-1963, starfaði sem sérfræðingur við Rannsóknastofnun landbúnaðarins í Reykjavík 1963-1966 og jarðræktarráðunautur Búnaðarfélags Íslands 1966-1971. Jónas var aðstoðarmaður landbúnaðarráðherra 1971-1974, starfsmaður Búnaðarfélags Íslands 1974-1980 og búnaðarmálastjóri 1980-1995. Eftir það vann hann að sérverkefnum fyrir Bændasamtök Íslands og stundaði ritstörf. Jónas Jónsson sat í, og leiddi störf fjölda nefnda og sjóða innan landbúnaðarins og tók þátt í samningu þingfrumvarpa um málefni landbúnaðarins á 7., 8. og 9. áratug aldarinnar sem leið, m.a. landnámsstjórnar, Landgræðslusjóðs, Rannsóknastofnunar landbúnaðarins, Framleiðnisjóðs og Skógræktar ríkisins.
Náttúruvernd og umhverfismál stóðu Jónasi ætíð nærri. Hann sat í stjórn Skógræktarfélags Íslands frá 1969 og var formaður félagsins 1972-1981. Þá var hann formaður samstarfsnefndar um landgræðslu, landnýtingu og gróðurvernd 1974-1981, varaformaður náttúruverndarráðs 1978-1984, sat í dýraverndarnefnd og dýraverndarráði, auk örnefnanefndar.
Þá starfaði Jónas einnig ötullega að ritstörfum alla tíð. Hann var m.a. ritstjóri: Freys 1974–1980, Handbókar bænda 1975–1980 og Búnaðarritsins 1981–1990. Hann ritstýrði og var aðalhöfundur sögu æðarræktar á Íslandi og hefur síðustu ár haft forgöngu um og unnið ásamt fleirum að samningu heildarrits um sögu íslensks landbúnaðar frá öndverðu til okkar tíma. Stefnt er að útgáfu ritsins innan nokkurra missera.
Jónas Jónsson sat á Alþingi fyrir Framsóknarflokkinn í Norð-austurlandskjördæmi 1973-1974 og var varaþingmaður frá 1969.
Útför Jónasar verður gerð frá Digraneskirkju í Kópavogi í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Jónasína var fædd í Hrauni í Aðaldal 28. maí 1903 og bjó þar alla sína tíð.

Jónína R. Guðjónsdóttir ¬ Minning Fædd 19. ágúst 1910 Dáin 20. júní 1990 Fólk kemur og fer, fólk lifir og deyr, siglir í nætursortann og sést ekki meir. Ýmis verk þess og orð eru nærtæk um stund, síðan hverfa þau sjónum á sömu lund.
(G.Kr.)
Eins og flest íslensk ungmenni þess tíma varð Jónína að láta sér nægja stutta farskólafræðslu. Nærri má geta að hún, sem elsta barn, varð að hjálpa mikið til heimafyrir í uppvexti. Upp úr tvítugu lá hins vegar leið hennar burt til að vinna fyrir sér í vinnu- og kaupmennsku og í tvö sumur var hún ráðskona vegagerðamanna.
Fyrstu árin leigði Jónína íbúð í Arnarholti 3 og festi síðan kaup á íbúð á Brekkubraut 21. Ragnheiður dóttir hennar flutti fljótlega tilhennar og þær höfðu alltaf mjög náið samband. Síðustu sex æviárin var Jónína á heimili dóttur sinnarog fjölskyldu hennar í Furugrund 39 á Akranesi. Þá var heilsunni farið að hraka.

Jósef Halldórsson var fæddur að Garðakoti í Hjaltadal 12. október 1917. Hann lést 28. apríl 2008 á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi. Jósef ólst upp í Garðakoti og einnig Hofsstöðum þar til að hann fluttist til Reykjavíkur 1933 og hóf þar nám í húsasmíði hjá frænda sínum, Birni Rögnvaldssyni, sem starfaði um árabil sem eftirlitsmaður ríkisbygginga á vegum Húsameistara ríkisins. Jósef lauk sveinsprófi 1937 og vann síðan við byggingar og eigið verkstæði þar til hann réðist til Meistarafélags húsasmiða 1966. Hann var einn af stofnendum Meistarafélags húsasmiða og starfaði þar allt til þess að hann veiktist 1987. Jósef var einnig einn af stofnendum Harmonikufélagsins í Reykjavík. Síðastliðna tvo áratugi hefur hann búið á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi og notið þar frábærrar umönnunar starfsfólks heimilisins.
Jósef verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju í dag og hefst athöfnin kl. 15.

Fósturbarn á Geithellnum, Hofssókn, S-Múl. 1890. Vinnumaður í Krossbæjargerði, Bjarnanessókn, A-Skaft. 1901. Var í Reykjavík 1910. Bóndi og alþingismaður í Skálholti, Skálholtssókn, Árn. 1930. Bóndi og alþingismaður í Múla í Biskupstungum, í Skálholti og Kaldaðarnesi í Flóa. Skírður Jörgen.
Á æskuárum naut hann eigi skólakennslu, heldur heimilisfræðslu að hætti þeirra tíma. Fram til tvítugs dvaldist hann eystra og stundaði almenn sveitastörf og róðra.
Á því tímabili, sem Jörundur Brynjólfsson var kennari í Reykjavík, voru umbrot í þjóðmálabaráttu Íslendinga. Í frelsismálum þjóðarinnar fylgdi hann Sjálfstfl., sem þá var. En nýir straumar komu til. Árið 1916 ákváðu samtök verkamanna í Reykjavík framboð við bæjarstjórnarkosningar. Jörundur Brynjólfsson fylgdi þeim samtökum að málum, var í kjöri af þeirra hálfu og hlaut sæti í bæjarstjórn. Sama haust var kosið til Alþingis.

Karl fæddist á Blálandi í Hallárdal 10. maí 1933. Hann lést á sjúkrahúsinu á Blönduósi 11. desmber 2011. Var í Vindhæli, Vindhælishr., A-Hún. 1957. Verkamaður á Skagaströnd. Útför Karls verður gerð frá Hólaneskirkju á Skagaströnd í dag, 19. desember 2011, og hefst athöfnin kl. 14.

Karólína Björg Gunnarsdóttir fæddist á Auðbjargarstöðum í Kelduhverfi 14. ágúst 1924. Hún lést 30. ágúst síðastliðinn. Útför Karólínu fer fram frá Stærra-Árskógskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Frú Katla Pálsdóttir fæddist í Reykjavík 17. des. 1914. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir 18. nóvember síðastliðinn. Katla var ekki langskólagengin, enda fengu stúlkur þeirra tíma ekki mörg tækifæri til slíks. Hún var samt mjög vel menntuð úr skóla lífsins, talaði nokkur tungumál, las mikið, fylgdist grannt með umræðu dagsins og hafði fastmótaðar skoðanir á lífinu og tilverunni. Væri hún að stíga sín fyrstu spor á menntabrautinni nú hefði hún stefnt hátt og ekki hætt fyrr en hún væri komin til metorða á sviði lífsins.
Leiklist var henni mjög kær, enda átti hún ekki langt að sækja áhugann, en móðir hennar, Guðrún Indriðadóttir, var ein besta leikkona landsins á árum áður. Faðir Guðrúnar var Indriði Einarsson, rithöfundur og leikritaskáld, og hann sá til þess að Þjóðleikhúsið varð mekka leiklistargyðjunnar í augum Kötlu.
Útför Kötlu fer fram í dag frá Hallgrímskirkju og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Kjartan B. Aðalsteinsson lyfsali ¬ Minning Fæddur 6. janúar 1951 Dáinn 21. desember 1991 Í dag kveðjum við góðan félaga og vin, Kjartan B. Aðalsteinsson lyfsala á Blönduósi. Það var snemma á síðasta ári að við fengum þær válegu fréttir að Kjartan gengi með alvarlegan sjúkdóm. Þrátt fyrir þetta reiðarslag lifðu þó allir í þeirri von að hægt yrði að sigrast á þessum veikindum. Þegar líða tók á árið þótti sýnt hvert stefndi og aðfaranótt 21. desember þrutu kraftarnir og hann lést eftir stutta legu á sjúkarhúsi Blönduóss. Það er erfitt að sætta sig við að ungur maður sé kallaður burt í blóma lífsins frá maka og þremur börnum, sem nú verða að sjá á eftir elskulegum eiginmanni og föður.

Var á Illugastöðum í Fnjóskadal, S-Þing. 1970. Dagmóðir, síðast bús. í Grindavík. Klara Gestsdóttir, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju í dag, 12. febrúar.

Kolbeinn Gíslason andaðist á heimili sínu, Eyhildarholti, Skagafirði, aðfaranótt 15. janúar sl. Kolli var söngmaður góður, hafði háa og bjarta tenórrödd, sem að auki var gullfalleg. Hann söng fyrsta tenór með Karlakórnum Heimi í mörg ár, en hætti vegna þess hve heyrnin stríddi honum mikið. Í göngur á Eyvindarstaðaheiði fór hann í mörg ár, og þegar gangnamenn tóku lagið, söng Kolli alltaf yfirrödd.
Já, Kolla gleymum við aldrei og það gerir enginn, sem kynntist honum. Við getum talið upp svo margt sem við minnumst, en það yrði efni í heila bók.

Kristine Þorsteinsson fæddist í Alversund í Noregi 26. júlí 1912. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir 7. ágúst síðastliðinn. Kristine stundaði nám í hjúkrunarfræði við Haukeland sjúkrahúsið í Bergen, þar sem hún kynntist Ólafi eiginmanni sínum árið 1933, en hann var þar við framhaldsnám í læknisfræði. Árið 1936 fluttu þau til Íslands og bjuggu fyrst í Reykjavík, en fluttu í ársbyrjun 1942 til Siglufjarðar, þar sem Ólafur var yfirlæknir um áraraðir. Kristine var virk í félags- og góðgerðarmálum á Siglufirði, meðal annars félagi í Kvenfélagi sjúkrahússins og Systrafélagi Siglufjarðarkirkju. Hún sat í sóknarnefnd Siglufjarðarkirkju um árabil og var formaður hennar lengst af. Kristine fluttist til Reykjavíkur haustið 1989.
Útför Kristine fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Kristinn Þorleifur Hallsson fæddist í Reykjavík 4. júní 1926. Hann lést á Hrafnistu í Hafnarfirði aðfaranótt hins 28. júlí síðastliðins. Útför Kristins verður gerð frá Langholtskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Hulda Bjarnadóttir fæddist á Blönduósi 14. nóvember 1921.Hún lést á héraðssjúkrahúsinu á Blönduósi 8. febrúar síðastliðinn. Útför Huldu fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Kristín Guðlaugsdóttir, fyrrverandi kaupmaður, fæddist í Reykjavík 15. október 1919. Hún andaðist á Borgarspítalanum hinn 28. júlí síðastliðinn. Útför Kristínar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Kristín bjó alla tíð í Reykjavík og vann aðallega við verslunarstörf . Útför Kristínar fer fram frá Bústaðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Kristín Guðlaugsdóttir fæddist á Bárðartjörn í Höfðahverfi 3. nóvember 1920. Hún lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 25. ágúst síðastliðinn. Kristín ólst upp á Bárðartjörn en hélt um tvítugt til Akureyrar þar sem hún vann ýmis störf uns hún fluttist til Hríseyjar haustið 1944, þar sem maður hennar starfaði við Kaupfélag Eyfirðinga. Árið 1961 fluttu þau hjón til Akureyrar og bjuggu alla tíð síðan í Munkaþverárstræti 15. Eftir lát manns síns fluttist Kristín í dvalarheimilið Hlíð á Akureyri og bjó þar í áratug.
Kristín var jarðsungin frá Akureyrarkirkju 2. september.

Húsfreyja á Kornsá í Vatnsdal, Áshreppi, A-Hún. Hún varfædd að Hofsstöðum í Stafholtstungum og ólst þar upp hjá foreldrum sínum í stórum systkinahópi. Fjölskyldan fluttist til Reykjavíkur vegna heilsubrests foreldra hennar, sem var svo alvarlegur að þau voru bæði látin innan tveggja ára. Kristín var elst af systrunum og kom þá í hennar hlut að taka á sig ábyrgðina og annast systkini sín sem voru sex. Við þetta bættist að ein systirin veiktist af mænuveiki og lamaðist. Segir sig sjálft þvílík þrekraun þetta var fyrir Kristínu sem var þá rétt um tvítugt. Hún starfaði lengi í Kvenfélagi Vatnsdæla. Þar sem annars staðar kom fram dugnaður og ósérhlífni Kristínar. Oft mætti hún ein snemma morguns í kaffi skúrinn okkar við Undirfellsrétt, þó heima væri fjöldi gesta. Þegar safnið af vesturheiðinni var komið í rétt stóð hún við hlið bónda síns og dró fé í dilk. Þannig var Kristín, hún hljóp í verkin þar sem mest lá á, hvort sem það var úti eða inni. Hún hlífði sér ekki hvar sem húnvar. Heimili hennar bar göggt vitni um myndarskap, reglusemi og gestrisni. Kristín og Gestur giftu sig í Sunnuhlíð árið 1954. Þau bjuggu þar í nokkur ár eða þar til þau keyptu hluta Kornsár, sem er ein af bestu og fallegustu jörðum í Vatnsdal. Kornsá byggðu þau upp. Fyrst peningshús og síðan vandað tveggja íbúða einbýlishús, en Birgir sonur þeirra og Þórunn kona hans eiga stærri íbúðina. Þau hafa búið þar stækkandi búi síðustuárin, en Kristín og Gestur drógu saman seglin.