þýskukennari við Menntaskólann í Kópavogi,

Stefanía Andrea Vilhelmína Guðmundsdóttir 28.3.1873 - 6.11.1918. Húsfreyja á Djúpavogi. Námsmey Kvennaskólanum á Ytri Ey 1891, frá Torfastöðum Vopnafirði.
[Maki 1; Björn Árnason (1870-1932) hreppstjóri á S- Ey. (ekki getið sem maka í umfjöllun um Björn í Æ AHún), líklega bull.]

Stefán Vilhjálmur Jónsson fæddist í Möðrudal 24. júní 1908. Hann lést í Borgarspítalanum 30. júlí síðastliðinn. Stefán og Lára hófu síðan búskap að Möðrudal um 1930 og bjuggu þar fram til 1941 er þau hófu búskap að Einarsstöðum í Vopnafirði. Þau slitu samvistir 1948. Á sjötta áratugnum fluttist Stefán til Reykjavíkur þar sem hann bjó til dauðadags. Útför Stefáns fer fram frá Bústaðakirkju í dag.

Stefán Þorsteinsson 29. sept. 1845 - 13. feb. 1918. Var á Ytri-Kárastöðum, Kirkjuhvammssókn, Hún. 1845. Útibleiksstöðum 1870, Húsbóndi, bóndi í Tjarnarkoti, Melstaðarsókn, Hún. 1880. Húsbóndi á Gröf, Kirkjuhvammssókn, Hún. 1890. Bóndi í Sauðadalsá, Kirkjuhvammssókn, Hún. 1901.

Guðjón Stefán Þorkelsson 18. apríl 1892 - 6. október 1957 Trésmiður á Blönduósi 1930. Smiður í Lindarbrekku 1923-1957.

Stefán Þór Theodórsson fæddist í Tungunesi í Svínavatnshreppi 11. desember 1930. Hann lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi 11. júní 2002. Stefán ólst upp í Tungunesi og bjó mestan part ævi sinnar í Svínavatnshreppi. Hann stundaði jarðvinnslu, hópferðaakstur og var lengi skólabílstjóri við Húnavallaskóla, auk þess sem hann vann mikið við endurbætur á húsum, málningarvinnu og margt fleira.
Útför Stefáns fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.

Þegar jarðræktartímabilið í sveitum hófst upp úr 1950 fór hann að vinna á jarðýtum. Fyrst hjá Búnaðarfélagi Svínavatnshrepps allmörg sumur og síðan hjá Búnaðarsambandi A-Hún. Þar var hann eftirsóttur í vinnu sökum verklagni og samviskusemi. Þegar stundir gáfust frá akstri og ýtuvinnu tók hann að sér að smíða og mála innanhúss hjá fólki í héraðinu, hann var útsjónarsamur og laginn og hafði gott auga fyrir hvernig haganlegast og best væri að verki staðið og framkvæmdi það með prýði.
Hér á heimilum í héraðinu sést víða handbragð hans þar sem verkin lofa meistarann. Stefán var mikill bókaunnandi og las mikið og var fróður um marga hluti. Hann safnaði bókum, blöðum og tímaritum og lét binda það sem óbundið var í vandað band. Bókasafn hans mun vera um 8.000 bindi og talsvert af bókum sem eru nú ófáanlegar, þá safnaði hann pennum, vindlakveikjurum o.fl.
Fyrir um tíu árum fékk Stefán illvígan sjúkdóm og var aldrei samur eftir það. Síðustu árin hefur hann búið að mestu á Syðri-Löngumýri hjá Birgittu, Inga og börnum þeirra. Þar undi hann sér vel og átti gott ævikvöld.

Stefán Sveinsson 23.1.1883 - 9.8.1930. Kennari og síðar verkstjóri í Reykjavík. Kennari á Siglufirði 1917. Tökubarn Goðdölum 1890. Vinnumaður Breiðabólsstað í Vesturhópi 1901. Þing og fundarhúsinu Hvammstanga 1910.

Var á Syðri-Þverá í Breiðabólstaðarsókn, Hún., 1845. Bóndi á Dalgeirsstöðum, Efri-Núpssókn, Hún. 1901.

Stefán Guðmundur Stefánsson 2. september 1887 - 23. september 1971. Sveitarómagi Hafursstaðakoti 1890 og 1901. Skósmiður Stefánshúsi Blönduósi [Tilraun] 1920 og 1930 [Jónshús] Blönduósi, síðast bús. í Reykjavík. Barnlaus. Stefán G. Stefánsson, Elliheimilinu Grund andaðist 23. sept 1971, 84 ára að aldri. Hann verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju kl. 3, 30. september.

Stefán Stefánsson 11. mars 1873 - 17. apríl 1971. Bóndi og söðlasmiður á Sauðárkróki 1930. Heimili: Brenniborg, Lýtingsstaðahreppi. Bóndi og söðlasmiður á Brenniborg á Neðribyggð, Skag. Var í Snorrabúð, Blönduóshreppi, A-Hún. 1957. Síðast búsettur á Brúnastöðum í Tungusveit.

Stefán Þórarinn Sigurðsson bóndi fæddist á Steiná í Svartárdal, Austur-Húnavatnssýslu 25. september 1907. Stefán átti alla sína ævi heima á Steiná. Hann bjó fyrstu búskaparárin eða frá 1929 á móti föður sínum þar til hann lét af búskap. Stefán sá um hirðingu á búfénaði sínum í félagi við bróður sinn Jakob síðustu árin eða til 1991 en þá naut Jakobs ekki lengur við og eftir það var Stefán ekki nema einn vetur við hirðingu en þá var hann 85 ára. Útför Stefáns fer fram frá Bergsstaðakirkju í Svartárdal í dag og hefst athöfnin klukkan 14.00.

Stefán Páll Jónsson 12.9.1988 Reykjavík.

Stefán Ólafur Sveinsson 16. janúar 1893 - 17. júlí 1966. Var í Álftagerði. Víðimýrarsókn, Skag. 1901. Verkamaður á Æsustöðum og síðar fornbókasali í Reykjavík. Bóndi á Botnastöðum í Bergstaðasókn, A-Hún. 1930.

Stefán Ólafsson 5.6.1857 - 7.1.1919. Fæddur í Reykjavík, Brjánslæk 1880, bóndi Ingunnarstöðum, Geiradalshr., A-Barð. 1883-87, Garpsdal 1890, hreppstjóri í Brandagili í Hrútafirði 1901, kennari á Ísafirði 1910. Bóndi á Ingunnarstöðum, Geiradalshr., A-Barð. 1883-87. Sýslunefndarmaður.

Var með foreldrum sínum í Grófargili í Glaumbæjarsókn, Skag. 1845. Bóndi á Flögu í Vatnsdal, Reykjavöllum á Neðribyggð, Skag. og víðar. Stefán og Ingibjörg áttu að auki börnin Rannveigu og Pétur sem bæði fæddust einhvern tímann á árunum 1875-1885 og létust kornung.

Stefán Magnús Jónsson 18. janúar 1852 - 17. júní 1930. Prestur á Bergsstöðum í Svartárdal 1876-1885 og síðar á Auðkúlu í Svínadal, Hún. 1885-1920

Stefán fæddist á Neðri-Svertingsstöðum í Miðfirði í V-Húnavatnssýslu 6. mars 1930. Hann lést á líknardeild Kópavogs 21. júlí 2013. Stefán verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju í dag, 1. ágúst 2013, og hefst athöfnin kl. 13.

Stefán Ásberg Jónsson bóndi á Kagaðarhóli í Austur-Húnavatnssýslu lést á Heilbrigðisstofnuninni Blönduósi 29. júní 2009. Stefán fæddist 4. nóvember 1930 á Kagaðarhóli, hann ólst þar upp og bjó alla sína ævi. Stefán hóf búskap á Kagaðarhóli 1956, fyrst í sambýli við foreldra sína og síðan með konu sinni frá 1966. Útför Stefáns fer fram frá Blönduóskirkju í dag 11.júlí og hefst athöfnin kl. 14.

Stefán Lýður Jónsson 10. mars 1893 - 9. des. 1969. Var á Snorrastöðum, Kolbeinsstaðasókn, Hnappdalssýslu 1901. Skólastjóri í Stykkishólmi 1930. Skólastjóri á Stykkishólmi, síðar námsstjóri. Síðast bús. í Reykjavík.

Stefán Jónsson 20. september 1863 - 29. apríl 1924. Bóndi á Litla-Búrfelli í Svínadal og Smyrlabergi í Torfalækjarhr., A-Hún.

Stefán Jón Björnsson, fyrrverandi skrifstofustjóri á Skattstofu Reykjavíkur, fæddist að Þverá í Hallárdal hinn 22. september 1905. Hann lést á Hjúkrunarheimilinu Eir í Grafarvogi þann 29. ágúst síðastliðinn. Stefán bjó lengstum í Mávahlíð 23, síðan að Úthlíð 3 í Reykjavík, en síðustu tvö árinn dvaldi hann á Hjúkrunarheimilinu Eir í Grafarvogi.
Stefán verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Stefán Jóhann Stefánsson 1. ágúst 1863 - 20. jan. 1921. Var á Heiði, Fagranessókn, Skag. 1870, fæddur þar. Skólapiltur í Latínuskólanum, Reykjavík 1880. Skólameistari og alþingismaður á Akureyri.
Alþingismaður Skagfirðinga 1900–1908, konungkjörinn alþingismaður 1908–1915 (Framfaraflokkurinn, Framsóknarflokkurinn eldri, Þjóðræðisflokkurinn, Sjálfstæðisflokkurinn eldri, utan flokka, Sambandsflokkurinn, Heimastjórnarflokkurinn).
Forseti efri deildar 1913–1915. 1. varaforseti efri deildar 1911–1912.

Stefán Jasonarson fæddist í Vorsabæ í Gaulverjabæjarhreppi, Flóa, 19. september 1914. Hann lést á Kumbaravogi á Stokkseyri 19. febrúar 2004. Hann var formaður stjórnar Varðveislufélags Rjómabús Baugsstaða en þar var opnað minjasafn 21. júní 1975. Hann var sæmdur riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu árið 1984 fyrir störf að félagsmálum.
Útför Stefáns verður gerð frá Gaulverjabæjarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Stefán Jakob Hjaltason fæddist á Hótel Húsavík 21. maí 1928. Hann andaðist á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga 16. nóvember 2009. Útför Stefáns Jakobs fer fram frá Húsavíkurkirkju í dag og hefst athöfnin kl. 14.

Stefán Helgason 30.8.1833 - 25.5.1906. Var á Saurum, Melstaðarsókn, Hún. 1835. Var á Litlutungu, Staðarbakkasókn, Hún. 1845. Var á Barkastöðum, Staðarbakkasókn, Hún. 1860. Flakkari á Bálkastöðum, Melstaðarsókn, Hún. 1870. Flækingur á Kollafossi, Efranúpssókn, Hún. 1880. Flakkari í Litlutungu, Staðarbakkasókn, Hún. 1901.

Stefán Helgason var sá þeirra farandmanna, sem eg man eftir, er þótti meðal hinna hvimleiðustu. Hann hafði fátt í fari sínu, er til kosta gæti talist, þótt hann hinsvegar væri að mestu láus við þá ókosti, er sumir flakkarar höfðu til að bera. Aldrei heyrði eg hann kendan við óráðvendni, og þótt hann væri flestum illyrtari, er honum mislíkaði, þá var hann laus víð að bera róg og kjaftaslúður milli manna; var venjulega öllu mýkri í umtali en víðiali. Alla jafna var hann mjög hvass í máli; röddin og tónninn eins og hann væri altaf að rífast. En þó var hann kjarklaus gunga, ef á móti var tekið, á. m. k. ef hann hélt að til handalögmáls mundi koma. Hann var þó allmikill vexti og burðalegur. Hefir því tæpast verið mjög ósterkur, ef ekki hefði brostið kjark eða vana til að beita sér við verk eða átök.
Varla mun nokkur þessara flækinga hafa verið jafn óþrifinn og Stefán eða ræfilslegur. Hann át ýmsan óþverra, sem velsæmis vegna er ekki hægt að segja frá eða færa i letur. Einhverju sinni hafði hann stolið ketti, lógað honum og soðið i hvernum á Reykjum í Hrútafirði, og því næst etið með góðri lyst. Sagði hann að
kjötið hefði verið „allra ljómandi besti matur", enda væri það ekki furða, því að kötturinn hefði altaf lifað á úrvalsmat og „ekki gert nokkurt ærlegt handarvik".
Stefán þvoði sér um andlit og hendur úr „eigin vatni", og var þvi oft svell-gljáandi í framan. Rúm þau, er hann svaf í á bæjum, varð jafnan að hreinsa og þrífa á sérstakan hátt og dugði varla, því að alt var krökt og kvikt eftir hann. — Hann var því sjaldan veikominn á bæjum. Og þegar svo ofan á óþrifnaðinn bættist
afskapleg geðvonska, sílfeldar skammir og vanþakklæti fyrir alt, sem honum var gott gert, þá var ekki að undra, þó að hann yrði flestum leiður, enda gekk það oft svo, er hann kom á bæi og baðst gistingar, að hann fékk að vera með því skilyrði, að hann lofaði að koma aldrei oftar á það eða þau heimili, en slík loforð hans gleymdust oftast er frá leið.

Stefán Heiðar Þorbjörnsson 10. ágúst 1920 - 2. desember 1936. Var í Geitaskarði, Holtastaðasókn, A-Hún. 1930.

Stefán Halldórsson fæddist í Garði í Mývatnssveit 21. apríl 1905, sem var föstudagurinn langi svo og fyrsti föstudagur í sumri. Stefán lést á heimili sínu á Eyrarvegi 20 laugardaginn 30. mars sl.
Útför Stefáns fór fram frá Akureyrarkirkju 9. apríl.

Stefán Hafsteinn Ingólfsson fæddist í Reykjavík 9. september 1946. Hann lést í Reykjavík 21. október síðastliðinn. Útför Stefáns fer fram frá Árbæjarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Stefán Guðmundsson 13. okt. 1860 - 16. feb. 1952. Verkamaður á Brekku (Brekkubæ) Blönduósi. Hjú Hemmertshúsi 1920.

Stefán Friðriksson 2. feb. 1902 - 20. júní 1980. Bóndi á Sauðárkróki 1930. Heimili: Glæsibær, Staðarhr. Bóndi í Glæsibæ. Síðast bús. á Sauðárkróki. F. 3.1.1902 skv. kirkjubók.

Stefán Halldór Eiríksson 17. apríl 1872 - 21. feb. 1907. Fór 1878 frá Stóraeyrarlandi í Akureyrarsókn að Reykjum í Tungusveit. Var á Reykjum, Reykjasókn, Skag. 1880. Bóndi á Refsstöðum, Holtastaðasókn, Hún. 1901.

Var í Ásgarði, Blönduóshr., A-Hún. 1957.

Stefán Bergmann Magnússon 9. sept. 1885 - 17. jan. 1969. Sjómaður, ljósmyndari og síðar framkvæmdastjóri. Síðast bús. í Keflavík.

Hannes Ágúst Sigfússon 10. okt. 1867 - 9. sept. 1944. Bóndi á Gunnsteinsstöðum í Langadal. Bóndi í Sellandi í Blöndudal, A-Hún.

Stefán Aðalsteinsson fæddist á Vaðbrekku í Hrafnkelsdal 30. desember 1928. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Eir 5. nóvember 2009. Stefán var sæmdur riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu og fékk viðurkenningar, m.a. úr Verðlaunasjóði Ásu Guðmundsdóttur Wright. Útför Stefáns fer fram frá Dómkirkjunni í dag, 16. nóvember, og hefst athöfnin kl. 13.

Staupasteinn er bikarlaga steinn við gamla þjóðveginn um Hvalfjörð skammt frá Hvammsvík. Þar var áður fyrr vinsæll áningarstaður ferðamanna sökum fagurs útsýnis yfir Hvalfjörðinn. Steinninn sem friðlýstur var 1974, er einnig þekktur undir nöfnunum: Prestasteinn, Steðji, Karlinn í Skeiðhóli og Skeiðhólssteinn. Steinninn er ofan við Skeiðhól, og sést ekki frá núverandi vegi um Hvalfjörð.

Stafangur (norska: Stavanger) er borg í Rogaland-fylki í Noregi. Íbúar sveitarfélagsins voru 131.371 árið 30. júní 2014 en alls 180.000 innan hinna eiginlegu borgarmarka, en borgin nær einnig yfir Sola, Randaberg og Sandnes.

Nágrannasveitarfélög eru Randaberg og Rennesøy í norðri, Sandnes í suðri og Sola í vestri.

Stafangur (norska: Stavanger) er borg í Rogaland-fylki í Noregi. Íbúar sveitarfélagsins voru 131.371 árið 30. júní 2014 en alls 180.000 innan hinna eiginlegu borgarmarka, en borgin nær einnig yfir Sola, Randaberg og Sandnes.

Nágrannasveitarfélög eru Randaberg og Rennesøy í norðri, Sandnes í suðri og Sola í vestri.
'Angur' merkir hér fjörður eða vík. 'Staf' er einfaldlega leitt af stafur og vísar líklega til að fjörðurinn er að mestu bugðulaus.

Stafangur stendur á meginlandi Noregs en til borgarinnar heyra einnig eyjarnar í kring. Flatarmál sveitarfélagsins alls er 67,67 km² og er hæsti punkturinn Jåttånuten, 139 m yfir sjávarmáli.
Um þessar mundir er Stafangur „olíuhöfuðborg“ Noregs, því olíufyrirtækið Statoil hefur höfuðstöðvar sínar þar í bæ. Þar er líka stórt olíusafn og öll umferð út á olíuborpallana í Norðursjó fer um Sola flugvöll fyrir utan Stafangur.

Lögfest ættaróðal, setið af sömu ætt frá árinu 1738. Gamla túnið liggur með sjó girt klettabelti. Er þar sérstætt og fallegt bæjarstæði. Landið er víðlent en klettótt, melar og skriður, þó er graslendi mikið og haglendi gott. Fyrir landi eru sker og hólmar, en lygn sund við landið. Þar rísa Staparnir, þrjár sérkennilegar klettabríkur. Á sjávargrundum hafa haustréttir staðið, sjást þess nokkur merki. Íbúðarhús byggt 1963, 585 m3. Fjós fyrir 6 gripi. Fjárhús yfir 250 fjár. Hlöður 482 m3. Votheysgeymsla 44 m3. Tún 17,4 ha. Reki og æðarvarp.

Fæddur 7. desember 1893 - 20. júní 1969. Bóndi og prestur á Barði, Barðssókn, Skag. 1930. Prestur og rithöfundur á Barði í Fljótum, Skag. 1921-1931 og á Breiðabólstað i Vesturhópi eftir 1931. Síðast bús. í Reykjavík.
Hinn 20. f.m. andaðist á heimili sínu, Ljósheimum 4 hér í Reykjavík, séra Stanley Guðmundsson Melax, fyrrverandi sóknarprestur að Breiðabólstað í Vesturhópi. Kom andlátsfregn hans stéttarbræðrum hans og vinum mjög á óvart, því að ekki hafði heyrzt, að hann hefði verið að undanförnu veikur, enda hafði svo ekki verið. Veiktist hann snögglega skömmu eftir hádegi föstudaginn 20. júní. Kom læknir til hans strax að heita mátti og var yfir honum, en gat ekkert að gert og að tveim stunduim liðnum var hann látinn. Svo örstutt var bilið milli blíðu og éls í þetta sinn.
Séra Stanley fæddist 7. des. 1893 (skv ministerialbók) að Laugalandi á Þelamörk í Eyjafirði. Voru foreldrar hans Guðmundur 7.11.1869 - 20.3.1899 búfræðingur Jónsson (1830-1915) hreppstjóra á Laugalandi Einarssonar og unnusta hans, Guðrún Oddný f. 20.8.1862 - 1.1.1938 Guðjónsdóttir 8.7.1841 - 4.6.1898 Oddssonar frá Syðra-Fjalli í Aðaldal.
Er séra Stanley var á þriðja ári (!!! faðir hans lést skv ísl.bók 1899 og þá hefur Stanley verið á 6. ári. Í guðfræðingatali er hann sagður hafa dáið 1896 og þaðan er ruglingurinn kominn inn í minningargrein nema þá að það sé rangt dánarár í ísl.bók. Aths GPJ)) , andaðist faðir hans snögglega og var það skömmu áður en þau hugðust ganga í hjónaband. Hafði séra Stanley eftir það ekkert að segja af föðurfólki sínu. Móðir hans, Guðrún Oddný, var af hinni svokölluðu Bucks ætt. En Nikulás Buck var beykir á Húsavík, af norskum ættum. Hann kvæntist Karen Björnsdóttur Halldórssonar biskups á Hólum. Eru ýmsir merkir menn út af þeim komnir, svo sem Steinigrímur Steinþórsson búnaðarmálastjóri og ráðherra. Var Guðrún fjórði ættlilður frá þeim. Er sagt um Nikulás Buck, að hann hafi verið mikill dugnaðarmaður og hraustmenni, en jafnframt stórbrotinn í skapgerð. Mun að minnsta kosti sumt af afkomendum hans hafa erft þessi ættareikenni. Og líklega mun Guðrún Oddný hafa verið í þeim hópi. Hún var afburða dugleg og kjarkmikil, en jafnframt nokkuð skapstór. Það kom nú algerlega í hennar hlut uppeldi föðurlausa drengsins, og það hlutverk rækti hún með frábærri alúð, fórnfýsi og kærleika. Hún var í eðli sínu sérstaklega barngóð og að sjálfsögðu varð sonur hennar, sem nú var að öllu Ieyti hennar forsjá falinn, augasteinn hennar og eftirlæti. Sparaði hún ekkert til uppeldis hans, vann sjálf baki brotnu og gekk ýmislegs á mis til þess að framtíð hans yrði sem best tryggð. Voru þau mæðginin mest á Akureyri eða þar í grennd á þessum uppvaxtarárum hans.
Breiðabólstaðarprestakalli þjónaði séra Stanley til hausts 1960, en þá sagði hann af sér og fluttust þau hjónin til Reykjavikur og hafa búið þar síðan að Ljósheimum 4.

Hann hafði verið prestur í full 40 ár og stundað embætti sitt með mikilli skyldurækni og samviskusemi. Öll prestsverk fóru honum prýðlega úr hendi. Hann var ágætur ræðumaður, hafði góða rödd og sómdi sér vel fyrir altari, enda fyrirmannlegur hvar sem hann kom fram. Hann var frjálslyndur í skoðunum og enginn kreddumaður, en einlæguir Kristsunnandi og hafði háar hugmyndir um gildi þjónsstarfsins í kristinni kirkju.

Búskap stundaði hann nokkuð, en þó í frekar smáum stíl, enda áreiðanlega meira gefinn fyrir bókiðju en búskap. Voru börnin hans, meðan þau voru heima, og ekki sízt Halldór fóstursonur hans.

Séra Stanley var í eðli sínu alvörumaður, enda uppeldið í fátækt með einstæðings móður, fjarri frændum og venzlafólki, stutt að því og haft nokkur varanleg áhrif á hann. Hann var líka mjög hlédrægur og vildi ekki láta mikið á sér bera. Ég býst við, að mörgum hafi við fyrstu kynni virzt hann lítt gefinn fyrir að blanda geði við hvern sem var og vera nokkuð seintekinn sem kallað er. En hann var trölltryggur þar sem hann tók þvi og mikill vinur vina sinna. Í góðvina hópi var hann glaður og reifur og hinn skemmtlegasti í viðræðum og umgengni, enda greindur vel og gamansamur, er því var að skipta.

Vandamenn hans og vinir sakna þessa heilsteypta manns og kristin kirkja þakkar honum 40 ára dygga þjónustu,

„Stafnsvötn, sem eru 666 m yfir sjó. Sunnan við fremra vatnið var meiri fjöldi nýrra rústa en ég hef séð annars staðar á jafnlitlu svæði, og flestar sprungnar. Fláin er marflöt og virtist vera grunn. Finnbogi Stefánsson, bóndi á Þorsteinsstöðum í Tungusveit, sagði mér, að þarna hefðu verið margar og stórar rústir. Þær hefðu allar horfið, en þessar risið á nýliðnum kuldaárum.“

Í Lýtingsstaðahreppi var orðin mikil óánægja með Eyvindarstaðarétt, sem aðalrétt, skilarétt fyrir Eyvindarstaðaheiði og Stafnsafrétt, Háutungur, sem óværðin í Háutungnasporði haustið 1810 sannar. Það var heldur engin furða. Úr Háutungnasporði, norður og vestur að Eyvindarstöðum í Blöndudal er löng leið, varla styttri en 10 km. og yfir fjallgarð að fara og sömu leið til baka, þangað sem leiðin liggur norður Kiðaskarð. A fyrri tíð voru það aðallega sauðir og fjallalömb, sem rekið var til afréttar. Sauðir gátu hlaupið og hlaupið, en þessi langi rekstur að óþörfu var ill meðferð á Iömbum, sem komu „lúin og þyrst af fjöllunum".

Samkvæmt bréfum, sem til eru leystist þetta deilumál sumarið 1812. Séra Jón Konráðsson vildi stefna málinu til dóms, en að sögn var það Pétur prófastur á Víðivöllum sem bar sáttarorð á milli, hinn merkasti maður og héraðshöfðingi og var þetta ekki í eina sinn að hann stóð að því, að setja niður deilur. 27. mai 1812 skrifa þeir, séra Jón Konráðsson og Þorsteinn Pálsson hreppsstjóri bréf til sýslumanns Húnvetninga Sigurðar Snorrasonar. I þessu bréfi biðja þeir sýslumann náðarsamlegast, að koma því til leiðar að Eyyindarstaðarétt verði færð á Löngueyri fyrir sunnan Stafnsklif. Þeir lýsa :'takanlega hræðilegum hrakningi á úthungruðu úrtiningsfé, sem rekið sé, margvíslega illa verkað úr einni rétt í aðra.

En nú hafði Sigurði á Krossanesi snúist hugur frá því tveim árum fyrr, ef til vill fyrir áhrif frá Pétri prófasti. Sigurður skrifar viðbót við bréf þeirra séra Jóns og Þorsteins, dagsett í Krossanesi daginn eftir 28. maí. Þar stendur:
„Ég óska því af alhuga, að bón prestsins frá Mælifelli og hreppsstjórans frá Reykjavöllum mætti fá þann liðugasta framgang og vil samhuga þeim í líkri undirgefni alúðlega óska þess sama".

Þessi bréf voru lesin upp fyrir manntalsþingrétti í Bólstaðarhlið 1. júní 1812. Á þessu þingi var það samþykkt af öllum að færa Eyvindarstaðarétt á Löngueyri fyrir framan Stafnsklif. Þingsóknarmenn allir samþykktu þessa breyting og eigendur afréttarlanda, Sigurður í Stafni og mr. Jón Bjarnason hreppsstjóri á Eyvindarstöðum. Hinn 11. ágúst 1812 sendi Sigurður sýslumaður Skagfirðingum bréf fyrir hönd Bólstaðarhlíðarhreppsmanna.

Árið eftir 1813 var svo Stafnsrétt byggð á Löngueyri fyrir sunnan Stafnsklif, þar sem hún stendur enn, og fyrst réttað þar haustið 1813. Það ár andaðist mr. Jón Bjarnason hreppsstjóri á Eyvindarstöðum. Hann var frá Holti í Svínadal, en kona hans var Ingibjörg dóttir Guðmundar rika í Stóradal. Liklegt má telja, að fé hafi verið dregið sundur i Mælifellsárrétt á 19. öld og ekki rekið vestur, nema það sem að vestan var. Laust fyrir síðustu aldamót var byggð rétt í Mælifellsárlandi við Sellæk austan við Kiðaskarð. Skarðsrétt var hún nefnd og var réttað þar nokkur haust, síðast haustið 1903. Samkvæmt reikningum Lýtingsstaðahrepps var greidd leiga fyrir réttarstæði árið 1897 og ef til vill hefur Skarðsrétt verið byggð fyrr. Öll aðstaða var slæm við þessa rétt og árið 1905 var hún færð ofan í Mælifellsnes og síðan kennd við Mælifell. Á sýslufundi árið 1908 var Mælifellsrétt samþykkt skílarétt og hefur verið það siðan

Bærinn Stafn er hinn fremsti í Svartárdal að austan, byggður skammt ofan vegar. Túnið er ræktað upp úr samfelldum vallendismóum norðan Stafnsklifs. Brú á Svartá syðst í túninu. Sunnan þess er Stafnsrétt á Löngueyri, síðan Stafnsgil með Háutungur og Stafnsfell á hvora hönd. Svartárdalsfjall rís í austri og þar liggur vegur um Kiðaskarð til Skagafjarðar. Jörðin á einnig land í Teigum vestan Svartár. Beitiland afar víðáttumikið og kjarngott. Íbúðarhús byggt 1950, 384 m3. Fjós yfir 6 gripi. Fjárhús yfir 510 fjár. Hesthús yfir 18 hross. Hlaða 200 m3. Verkfærageymsla 264 m3. Tún 19 ha. Veiðiréttur í Svartá.

Talið er að fyrsta kirkjan hafi verið reist í Staðardal um 1100. Síðasti presturinn, sem sat Stað, var Jóhannes Pálmason (1914-1978). Hann hvarf til Reykholts 1972. Kirkjan, sem var byggð 1886, stendur enn þá.
Staðarkirkja er kirkja að Stað í austanverðum Hrútafirði. Kirkjan á Stað var reist árið 1884 úr timbri og tekur alls um 80 manns í sæti. Hún var endurbyggð á árunum 1983 til '86 sem næst að upprunalegri gerð. Yfir altarinu er tréskurðarskreyting. Forn altaristafla kirkjunnar sýnir heilaga kvöldmáltíð en hún er máluð á tré.
Staður var viðkomustaður landspóstsins áður en bílaumferð hófst yfir Holtavörðuheiði. Vestan Hrútafjarðarár á móts við Stað er verslunarstaðurinn Staðarskáli.

Staðarhólskirkja er í Reykhólaprestakalli í Vestfjarðaprófastsdæmi. Staðarhóll er fornt setur höfðingja og kirkjustaður í mynni Staðarhólsdals í Saurbæ. Elsta heimild um kirkju að Staðarhóli eru frá því um aldamótin 1200.

Kaþólskar kirkjur á staðnum voru helgaðar Pétri postula. Samkvæmt máldaga voru þar tveir prestar árið 1397. Staðarhóls-Páll, Páll Jónsson (1535-1598), sýslumaður, náði Staðarhóli undan Skálholtsbiskupi, sem hafði tekið staðinn á sitt vald og kirkjunnar. Staðurinn var í eigu niðja Páls til aldamótanna 1900. Kirkjan var lögð niður skömmu fyrir 1900 en ný kirkja var reist á Skollhóli, sem heitir nú Kirkjuhóll, í stað Staðarhóls- og Hvolskirkn

Núverandi kirkja var reist árið 1899 á nýjum stað við kirkjuhól og var vígð 3. desember sama ár. Hinn 17. febrúar 1981 fauk kirkjan af grunni og skemmdist verulega. Hún var endurbyggð í upprunalegri mynd. Yfirsmiður var Gunnar Jónsson, byggingarmeistari í Búðardal. Kirkjan var aftur tekin í notkun með hátíðarguðsþjónustu 5. september 1982. Meðal merkra gripa er altaristafla frá 1750 og sérstakur koparhringur með ljónshöfði.

Hvolskirkja var lögð niður árið 1899 og sóknin sameinuð Staðarhólssókn. Elzta heimild um kirkju þar er frá því um 1200. Kirkjan var helguð Jóhannesi skírara, Pétri postula, hl. Nikulási og hl. Þorláki. Í greinagerð Orms Daðasonar um kirkjur, hálfkirkjur og bænhús árið 1744 segir hann Maríukirkju í bóndaeign vera á Hvoli.

Bænhús var í Stórholti í bændaeign. Séra Þorleifur Þórðarson leggur til í Hvammi 28. júní 1753 að kirkjur á Jörfa og Stórholti séu ekki lengur nauðsynlegar. Einnig var hálfkirkja í Tjaldanesi, með gröft til Staðarhóls, og hálfkirkja að Fremri Brekkum.

Staðarbakkakirkja kirkja að Staðarbakka í Miðfirði. Þar er bændakirkja (útkirkja) sem þjónað hefur verið frá næsta bæ, Melstað, frá árinu 1907. Núverandi kirkja þar var reist árið 1890 og tekur 120 manns í sæti. Hún er úr timbri en altaristöfluna gaf Björn Guðmundur Björnsson kenndur við Torfustahús þar sem hann átti heima á meðan hann stundaði búskap eða Hvammstanga þar sem hann bjó síðari hluta æfinnar, altaristöfluna gaf hann til minningar um son sinn er lést mjög ungur (heimild úr ljóðabókinni "Glæðum" eftir Björn). Altaristöfluna málaði Eyjólfur Eyfells árið 1931 og sýnir hún Krist.

Saga kirkjunnar

Staðarbakkakirkja Melstaðarprestakalli í Húnavatnsprófastsdæmi. Staðarbakki er bær og kirkjustaður í Miðfirði, næsti bær við Melstað, sem er einnig kirkjustaður. Staðarbakki var áður prestssetur en nú er þar útkirkja frá Melstað síðan 1907.

Kaþólskar kirkjur á staðnum voru helgaðar Jóhannesi skírara. Timburkirkjan með turni og lofti og sætum fyrir 120 manns var byggð þar 1890 og vígð 16. nóvember sama ár.

Halldór Bjarnason frá Gröf í Borgarhreppi var kirkjusmiður. Altaristöfluna málaði Eyjólfur Eyfells árið 1931 og sýnir hún Krist.

Kirkja hefur líklega verið á Skagaströnd frá því um 1200. Hún stóð við rætur Spákonufells ofan kauptúnsins og nefndist Spákonufellskirkja. Staðurinn er kenndur við Þórdísi spákonu sem þar bjó til forna og getið er um í nokkrum Íslendingasögum. Kirkjan var bændakirkja allt til ársins 1919 er hún komst í eigu safnaðarins. Síðasta kirkjan á Spákonufelli var timburkirkja sem byggð var 1852 og stóð til 1928. Kirkjugarður hefur frá upphafi kirkuhalds verið á Spákonufelli.

"Þarna var forðum daga bryggja, þarna var verslunarhús sem stóðum um aldir og þarna má greina Spákonufellsey sem var sprengd niður til hálfs í hafnargerð".

Höfnin á Skagaströnd við Höfðakaupstað er svo auðgerð, sem verða má, grjót hið ágætasta í Spákonufellsey og höfða svo nærtækt og auðunnið að hvergi á landinu mun verða jafnað við. Eins verð ég þó að geta, er ég hefi ekki heyrt nefnt í ræðum né riti um hafnargerð á Skagaströnd. — Það verður að hlaða garð norðan við Hraundalsárós og út í Árbakkastein því til varnar að áin beri sand og leir norður í höfnina frekar en orðið er. Er það örstutt og hrægrunnt, og hlyti sá garður ekki við auka, er nokkru næmi um kostnað við gerð hafnarinnar.

Spákonufell er landnámsjörð, var ætíð í bændaeign og hið mesta höfuðból. Þar bjó hin fræga Þórdís spákona, sem bærinn heitir eftir. Bærinn stendur við rætur Spákonufells, vel hýstur í gömlum stíl. Spákonufell var kirkjustaður til 1928. Við norðurenda túnsinshefur nú verið reist skilarétt fyrir Höfðahrepp.
Núverandi eigandi jarðarinnar er Höfðahreppur. Engin hús eru á jörðinni en túnin nytjuð af íbúum í Höfðahreppi.

Minning Fæddur 14. apríl 1926 Dáinn 2. ágúst 1991. Í dag er til moldar borinn, að Höskuldsstöðum í A-Húnavatnssýslu, Sophus Sigurlaugur Guðmundsson, sem fæddur var í Hamrakoti í Torfalækjarhreppi 14. apríl 1926. Til allmarga ára hafði heilsa hans verið mun lakari en aldur gaf tilefni til, en þrátt fyrir það bar andlát hans óvænt að 2. ágúst sl. Að morgni þess dags fann hann til óþæginda í brjósti, tók bíl sinn og ók til sjúkrahússins á Blönduósi, en þar var hann búsettur síðustu árin. Á sjúkrahúsinu fékk hann eðlilega meðhöndlun, en var látinn innan lítillar stundar.
Í Laxárdalnum lifði Sophus æsku sína og manndómsár. Hann missti föður sinn 24. desember 1957, en hafði nokkrum árum áður keypt af honum ábúðarjörð þeirra feðga. Hófst nú nýr þáttur í lífi hans er hann tók að reka sjálfstæðan búskap með móðir sinni, meðan hennar naut við, en hana missti hann 22. mars 1972. Eftir það bjó hann ýmist einn eða í félagi við annan mann til ársins 1987, þá kaupir hann íbúð á Blönduósi og flytur þangað, en nytjar þaðan jörð sína, að hluta, þau ár sem ólifuð voru.
Sófus var eðlisglaðvær og glettinn og skipti sjaldan skapi.

Norðurhaga í Þingi og Blönduósi. Var á Leifsstöðum, Bólstaðarhlíðarhr., A-Hún. 1957.

Formaður var Heiðar Kristjánsson
ritari Jón Kristjánsson
gjaldkeri Óskar Sigurfinnsson
Söngstjóri var Kristófer Kristjánsson
Alls voru stofnendur félagsins 11 talsins.
Karlakórinn Vökumenn starfaði í Húnavatnssýslu í nærri því aldarfjórðung, hann söng nær eingöngu á heimaslóðum og var fastagestur á Húnavöku þann tíma sem hann starfaði.
Vökumenn komu úr Torfalækjarhreppi en nafn kórsins var komið frá kvenfélagi hreppsins, Vöku. Kórinn hóf æfingar haustið 1958 en var þó ekki formlega stofnaður fyrr en snemma árs 1959, mánuði síðar kom hann fyrst opinberlega fram undir stjórn Kristófers Kristjánssonar í Köldukinn sem átti eftir að stjórna kórnum allt til enda.
Fyrst í stað samanstóð hópurinn eingöngu af meðlimum úr hreppnum en síðar bættust við söngmenn frá Blönduósi og við það fjölgaði nokkuð í honum en upphaflega voru einungis tíu í kórnum.
Sem fyrr segir voru Vökumenn fastur liður á Húnavöku og framan af eingöngu sem söngatriði en síðar meir varð hlutverk þeirra mun margbreytilegra þegar kórinn annaðist einnig fleiri skemmtiatriði s.s. leiksýningar.
Vökumenn störfuðu allt til ársins 1981 en í lokin var um blandaðan kór að ræða þegar konur höfðu bæst í hópinn, kölluðu þau sig Samkór Vökumanna síðustu tvö árin.

Söngfélagið Glóð var stofnað 17. mars 1976 og var það sameiginlegur kirkjukór Undirfells- og Þingeyrakirkjukóra. Voru stofnfélagar 34 að tölu. Starfaði félagið til ársins 1988 en þá var félagið lagt niður 16. 12. 1988.

Guðmundur Sölvi Sveinsson 12. september 1895 - 25. apríl 1972 Var í Álftagerði hjá Víðimýri, Skag. 1901. Bóndi í Valagerði á Skörðum, Skag. 1930. Síðast bús. í Seyluhreppi. Ógiftur og barnlaus.

Sölvi Guttormsson var fæddur á Síðu í Víðidal í V-Hún. 2. febrúar 1913. Hann lést á sjúkrahúsinu á Hvammstanga 10. maí síðastliðinn. Sölvi ólst upp á Síðu og þegar faðir hans lést tók hann við búi með móður sinni og systkinum, þar til hún lést 1950 og bjó hann þar til ársins 1972, en þá flutti hann til Hvammstanga og bjó þar síðan.
Útför Sölva verður gerð frá Hvammstangakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Sólvellir Blönduósi. Gautsdalur 1928
Byggt 1928 af Karli Helgasyni, síðar póstmeistara. Karl fær 228 ferfaðma lóð hjá Halldóru Ingimundardóttir í Enni 10.5.1928.

Sólveig Kristjánsdóttir fæddist á Ísafirði 27. mars 1918. Hún lést á Landspítalanum 11. ágúst síðastliðinn. Útför Sólveigar fer fram frá Kópavogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 10.30.

Solveig Þorsteinsdóttir 9. sept. 1886 - 31. ágúst 1969. Húsfreyja í Reykjavík 1910. Fluttist til Vesturheims 1912. Var í Dauphin, Manitoba, Kanada 1916. Bjó m.a. í Winnipeg, Poplar Park, Lonely Lake og að Steep Rock.

Erna Sólveig Sigvaldadóttir 21. júní 1938 - 1. febrúar 1985 Halldórsstöðum í Saubæjarhreppi. Hún lést af slysförum við bústörf 1. febrúar 1985 og var jarðsungin frá Bergsstaðakirkju 9. febrúar.

Solveig Sigurbjörg Jónsdóttir 27.11.1862 - 4.11.1927. Húsfreyja á Syðra-Vatni og víðar í Skagafirði. Húsfreyja á Syðra-Vatni 1890, Brenniborg 1901, Skóarabæ Sauðárkróki 1910, á sjúklingur á sjúkrahúsi í mt 1920 búsett í Grænahúsi.

Sólveig Níelsdóttir 22. okt. 1970 hársnyrtir og flugfreyja Hafnarfirði

Solveig Lilja Söebech Óladóttir f. 26.4. 1962 - 27.2.2022, maki Victor G. Cilia, f. 15.10. 1960. Börn þeirra eru: a) Þorgrímur Óli, f. 28. sept. 1987, b) Halla Þórey, f. 24. nóv. 1989, og c) Kjartan Emanúel, f. 11. júlí 1996. Móðir Victors; Margrét Guðmundsdóttir leikkona, stjúpfaðir hans; Bessi Bjarnason leikari.

Sólveig Kristjánsdóttir 1. maí 1905 - 13. apríl 1998. Húsfreyja á Munkaþverá, Munkaþverársókn, Eyj. 1930. Kennari á á Munkaþverá, Öngulsstaðahr. Eyj., Akureyri og í Kópavogi. Síðast bús. í Reykjavík.