Brynleifur Tóbíasson 20. apríl 1890 - 27. febrúar 1958 Yfirkennari Menntaskólans á Akureyri og áfengisvarnarráðunautur ríkisins frá 1954 til æviloka. Var í Geldingaholti, Glaumbæjarsókn, Skag. 1901. Kennari á Akureyri 1930. Stórtemplar.

Búðardalur er þorp í Dölum, við botn Hvammsfjarðar. Þorpið er nú hluti af sveitarfélaginu Dalabyggð og er stjórnsýslumiðstöð þess. Íbúar Búðardals voru 274 árið 2015.

Í Laxdælasögu er Búðardalur nefndur og sagt frá því að Höskuldur Dala-Kollsson lenti skipi sínu fyrir innan Laxárós þegar hann kom úr Noregsferð og hafði ambáttina Melkorku með sér: „Höskuldur lenti í Laxárósi, lætur þar bera farm af skipi sínu en setja upp skipið fyrir innan Laxá og gerir þar hróf að og sér þar tóftina sem hann lét gera hrófið. Þar tjaldaði hann búðir og er það kallaður Búðardalur. Síðan lét Höskuldur flytja heim viðinn og var það hægt því að eigi var löng leið.“

Verslun hófst í Búðardal árið 1899 er Bogi Sigurðsson, kaupmaður, byggði þar fyrsta húsið, sem var bæði íbúðar- og verslunarhús. Þetta hús var síðar flutt á Selfoss og stendur þar enn. Um aldamótin hóf Kaupfélag Hvammsfjarðar verslunarrekstur í Búðardal og var þar nær allsráðandi uns það varð gjaldþrota 1989.

Búðir á sunnan- og vestanverðu Snæfellsnesi er eftirsóttur ferðamannastaður. Einstök náttúrfegurð og nálægð við Snæfellsjökul hafa mikiðaðdráttarafl. Búðahraun er þekkt fyrir fagurt landslag og fjölda tegundahávaxinna burkna. Gönguleiðir liggja um hraunið og gíginn Búðaklett, þar sem ernir hafa orpið. Búðir voru einn stærsti verzlunarstaður vestanlands til forna. Hótelrekstur hófst 1947 en elzti hluti hússins er frá 1836. Hótelið brann til kaldra kola 1999. Hafist var handa við byggingu nýs hótels 2001.

Fyrsta kirkjan var reist á Búðum 1703 (Bendt Lauridsen). Hún var rifin og önnur reist. Árið 1816 var Búðakirkja lögð niður. Steinunn Lárusdóttir barðist fyrir eindurreisn Búðakirkju og fékk konungsleyfi til þess 1847 og árið eftir reis ný kirkja á gamla grunninum. Hún var endurreist 1987 í upprunalegri mynd og vígð 6. sept. 1987. Þar er klukka frá 1672, önnur án ártals, altaristafla frá 1750, gamall silfurkaleikur,tveir altarisstjakar úr messing frá 1767 og hurðarhringur frá 1703. Krossinn á altarinu gaf og smíðaði Jens Guðjónsson gullsmiður. Margt er einnig að skoða í nágrenninu og má þar helst nefna Arnarstapa og Hellna. Vegalengdin frá Reykjavík er u.þ.b. 170 km um Hvalfjarðargöng.

Milli Fremstagils og Geitaskarðs

Útibú Búnaðarbankans á Blönduósi var stofnað árið 1963 og á vordögum 2003 varð sú breyting á rekstri Búnaðarbankans að hann sameinaðist Kaupþingi og heitir nú Kaupþing Búnaðarbanki hf. eða KB banki. Bankinn er þar með kominn í tölu 10 stærstu banka á Norðurlöndum og eru starfsstöðvar í níu löndum utan íslands.

Búnaðarfélag Áshrepps var stofnað 21. júní 1882, en þá var haldinn
fyrsti aðalfundur félagsins „sem stofnað var á manntalsþingi síðastliðið vor", eins og þetta er orðað í fundargerðinni. Virðist eftir þessu
orðalagi að félagið hafi raunverulega verið stofnað á manntalsþingi í
Áshreppi árið 1881, þótt ekki sjáist um það neinar heimildir.
Stofnendur félagsins voru 18 bændur i Ashreppi, allir tilgreindir
með nöfnum og heimilisfangi. Þeirra á meðal voru þeir sr. Hjörleifur
Einarsson á Undirfelli og sýslumaður Húnvetninga, Lárus Blöndal á
Kornsá, og undirrituðu þeir fyrstu fundargerðina. Lárus sýslumaður
var á fundinum kosinn fyrsti formaður félagsins, kallaður forseti, sr.
Hjörleifur skrifari og Hannes Þorvarðarson, bóndi á Haukagili féhirðir.
Félagslögin eru í 17 greinum og mjög ýtarleg. Tel ég rétt að tilfæra

2. grein félagslaganna, sem speglar þau sjónarmið, sem bændur í
   Vatnsdal höfðu fyrir 100 árum, en hún er svohjóðandi:
   „ Það er tilgangur félags þessa að efla framfarir og velmegun búenda í
   hreppnum, einkum meðþvíað slétta tún, gjöra vörslugarða um rœktaðajörð,
   veita vatni á engjar, skera fram afvœtumýrar, plœgja og herfa til gras- og
   matjurtaræktar, byggja sáðgarða, taka upp móskurð, auka allan áburð og
   hagtéra hann vel, grafa brunna, fœra að grjót til bygginga og byggja
   heyhlöður, leggja stund á fjárrœkt og kynbœtur."
   Þá var gert að skyldu hverjum félagsmanni, að vinna vissa dagsverkatölu árlega, einyrkjum 6 dagsverk, en öðrum bændum 12 dagsverk, nema forföll bönnuðu. Var mjög fast eftir því gengið að þessi
   skylduvinna væri unnin.
   Arið 1902 voru lög félagsins endursamin og kemur þá fram að
   jarðabætur skulu metnar til dagsverka, samkvæmt gildandi reglum.
   HÚNAVAK A 71
   fyrir veitingu styrks úr Landssjóði „en þeim jarðabótum, sem ekki eru
   enn teknar upp í þær reglur skal leggja þannig í dagsverk:
   Aðgrafa brunna og hlaða úrgrjóti 2fet niðurjafnt og eitt dagsverk. Eigi
   skal þó taka til greina fyrstu 4 fetin niður.
   Aðfinna nýiilegt mótak skal metið til 5 dagsverka.
   Heyhlöðukjallari úr tómu grjóti 4 ferálnir ívegg teljist dagsverk. "
   Mönnum var greiddur styrkur á unnin dagsverk ef að þeir framkvæmdu skylduvinnu sína, af því fé, sem Amtsráð veitti til félagsins og
   var því veitt á dagsverkatöluna. Var sú upphæð árið 1883 krónur 284,
   en ekki nema 160 krónur árið 1894. Það ár skýrði forseti frá því að
   hann hefði ráðið Bjartmar nokkurn Kristjánsson til vinnu og skyldi
   hann fá 4 krónur á dag fyrir að plægja með tveim hestum, en 3 krónur
   ella. Af þessu kaupi Bjartmars áttu félagsmenn sjálfir að greiða 2
   krónur fyrir hvert dagsverk í plægingu, en 1 krónu ella.
   I fundargerð og reikningum ársins 1884 kemur fram að fært er til
   tekna af peningum hins forna búnaðarfélags krónur 50 og af peningum hins forna lestrarfélags krónur 25,79. Hvergi hef ég séð annað um
   þessi félög, eða heyrt hvenær þau störfuðu, en líklegt er að saga þeirra
   hafi verið stutt.

Félagið var stofnað árið 1884 og voru stofnfélagar:
Árni Á. Þorkelsson, Frímann Björnsson, Jósafat Jónatansson, þeir mynduðu undirbúningsstjórn, Eggert Eggertsson, Halldór Konráðsson, Einar Þorkelsson, Árni Hannesson og Jón Stefánsson. Stofnfundurinn var haldinn í þinghúsi hreppsins, sem þá var í Engihlíð. Þeim Árna, Frímanni og Jósafat var falið að semja lög fyrir félagið, og var frumvarp þeirra samþykkt með litlum breytingum á næsta fundi félagsins, sem haldinn var 26. apríl sama ár. Á þeim fundi var jafnframt kosin formleg stjórn:
Forseti, Árni Á. Þorkelsson, skrifari, Jósafat Jónatansson, féhirðir, Frímann Björnsson, allir með 7 atkvæðum.
Formenn félagsins frá upphafi voru:
Árni Á. Þorkelsson 1884-1902. 1903-1906.
Stefán Eiríksson á Refsstöðum 1902-1903.
Jónatan Líndal 1906-1933.
Hilmar Frímannsson 1933-1960.
Sigurður Þorbjarnarson 1960-1962.
Jakob Sigurjónsson í Glaumbæ 1962-1969.
Valgarður Hilmarsson 1969-1973.
Árni Jónsson 1973-1983.
Ágúst Sigurðsson 1983-
Komið var á fót félagsræktun á Neðri-Lækjardalsmelum árið 1979. Starfsvettvangur félagsins hefur verið viðfeðmur og margbreytilegur. Ljóst er að Búnaðarfélag Engihlíðarhrepps hefur markað greinileg og varanleg spor í búnaðarsögu sveitarinnar.

Árið 1864 var stofnað Búnaðarfélag Húnavatnssýslu, er starfaði til 1870, og lét mjög til sín taka, styrkti ræktun og húsabætur, keypti búnaðaráhöld handa bændum og veitti Torfa Bjarnasyni styrk til búnaðarnáms erlendis, en hann stofnaði síðar fyrsta búnaðarskóla hér á landi.

Fyrstu tildrög að stofnun Búnaðarfélags Vindhælishrepps voru þessi:
Árið 1847 lögðu 10 menn í Vindhælishreppi fram 20 ríkisdali til sjóðmyndunar og skyldi sjóður sá verða til gagns fyrir búendur í hreppnum. Hinn 5. maí 1848 voru svo eftirfarandi samþykktir gjörðar:

1. Félagið heitir Vindhælishrepps vinafélag og eignir þess Vinafélagssjóður.
2. Árgjöld voru ákveðin 2 ríkisdalir á félagsmann.
   Eftirtaldir menn skipuðu stjórn félagsins:
   Oddviti Arnór Árnason sýslumaður, Ytri-Ey
   Varaoddviti Sigurður Árnason bóndi, Höfnum
   Féhirðir Jósep Jóelsson bóndi, Spákonufelli
   Varaféhirðir Björn Þorláksson bóndi, Þverá
   Ritari sr. Jón Blöndal, Hofi
   Vararitari sr. Björn Þorláksson
   Félag þetta starfaði til ársins 1855, undir sama nafni.
   Árið 1855, 23. apríl, var nafni félagsins breytt og var þá kallað Vindhælingafélag, hélst svo til ársins 1886, en þá voru ný lög samin og nafni félagsins breytt í Búnaðarfélag Vindhælishrepps.
   Árið 1939 var hinum forna Vindhælishrepp skipt í þrjú sveitarfélög og þá einnig búnaðarfélaginu og urðu eignarhlutföll þessi: Vindhælishreppur 3/8, Skagahreppur 3/8 og Höfðahreppur 2/8. Gengið var að fullu frá skiptingu félagsins 8. febrúar 1941 og kom í hlut hins nýja Búnaðarfélags Vindhælishrepps kr. 3.454,95.
   Stofnfundur núverandi Búnaðarfélags Vindhælishrepps var haldinn 15. júní 1940 og lög þess samþykkt 24. nóv. sama ár. Í stjórn voru kjörnir:
   Magnús Björnsson, Syðra-Hóli
   Guðmundur Guðmundsson, Árbakka
   Björn Jónsson, Ytra-Hóli

Félagið var stofnað árið 1928, þann 14. desember á fulltrúafundi búnaðafélaga Austur Húnavatnssýslu, sem haldinn var á Blönduósi. Kosnir voru í nefnd til að koma með lagafrumvarp:
Björn Guðmundsson, Þorsteinn Bjarnason, Jónatan Líndal, Hafsteinn Pétursson og Ágúst Jónsson.
Tilgangur félagsins er að styðja og efla umbætur og framfarir í búnaði í Húnavatnssýslu og sameina krafta hinna einstöku búnaðarfélaga til alls konar verklegra framkvæmda í landbúnaði.1
Samþykkt var á aðalfundi Búnaðarsambandsins í Ásbyrgi 19.apríl 2016 að leysa félagið upp og leggja það formlega niður. Var það samþykkt samhljóða.2

Bustarfell er bær undir samnefndu felli í Hofsárdal í Vopnafirði. Þjóðvegur # 85 liggur eftir klettabelti þess, sem er 6-7 km langt, endilöngu. Uppi á Bustarfelli er Þuríðarvatn. Jörðin er allstór, talsvert skógi vaxin og að hlutatil friðuð.

Sama ættin hefur setið jörðina síðan 1532. Þá keypti Árni Brandsson, prestsonur frá Hofi Bustarfell. Kona hans var Úlfheiður Þorsteinsdóttir. Legsteinn þeirra hjóna er varðveittur í Þjóðminjasafninu í Reykjavík.

Einhver fegursti og bezt varðveitti torfbær landsins er að Bustarfelli. Elztu hlutar hans munu vera frá 1770, þótt hann hafi breytzt mikið síðan. Fremristofan er frá 1851-52, miðbaðstofan og piltastofan eru frá1877. Það var búið í honum til 1966.

Frægasti ábúandi Burstafells var vafalítið Björn Pétursson (1661-1744), sýslumaður, sem var svo mikill fyrir sér í skapi, vexti og kröftum, að öllum stóð ógn af honum. Hann fór sínu fram, hvað sem tautaði og raulaði en var raungóður, þegar í nauðirnar rak hjá fólki. Hann lét taka hollenzka duggu, búta hana í sundur og áhöfnina húsa Bustarfellsbæ með viðunum.

Árið 1943 seldi Methúsalem Methúsalemssonríkinu gömlu bæjarhúsin með því skilyrði, að þeim yrði haldið við. Hann varðveitti og safnaði ýmsum nytjamunum í eigu fjölskyldunnar til safnins með mikilli fyrirhöfn. Suma þeirra keypti hann á uppboðum og aðra fékk hann gefins. Safnið var opnað opinberlega 1982 en hafði verið einkasafn fram að því. ÞjóðminjasafnÍslands hefur umsjá með því.

Byggðasafn Húnvetninga og Strandamanna
Frumkvæði að stofnun Byggðasafns Húnvetninga og Strandamanna átti Húnvetningafélagið í Reykjavík, félag brottfluttra Húnvetninga sem búsettir voru í Reykjavík. Á aðalfundi félagsins þann 28. október 1955 var sett fram tillaga um að hefja söfnun menningarlegra muna sem tengingu höfðu við héraðið og var sett á fót nefnd til að sinna því máli með því lokatakmarki að stofnað yrði byggðasafn fyrir héraðið. Með stofnun byggðasafns vildi Húnvetningafélagið leggja sitt af mörkum við að sameina fólk héraðsins og reyna að skapa vitund um sameiginlega sögu og uppruna. Í nefndinni voru þau Guðrún Sveinbjörnsdóttir, Jakob Þorsteinsson og Baldur Pálmason. Húnvetningafélagið sýndi heimahögunum mikinn áhuga og var í rauninni mjög ötult við að stuðla að menningar- og uppbyggingarstarfsemi í Húnaþingi. Ásamt því að standa fyrir stofnun Byggðasafns Húnvetninga og
Strandamanna stóð það meðal annars fyrir uppbyggingu Borgarvirkis, skógrækt í AusturHúnavatnssýslu og útgáfu tímarits þar sem saga og menning heimahaganna voru í brennidepli.
Félagsmenn höfðu mikinn áhuga á sögu þeirra heimahéraða og fékk Pál V.G. Kolka héraðslækni á Blönduósi til þess að skrifa sögu og ábúendatal héraðsins. Bók Páls, Föðurtún, kom út árið 1950 og er þar farið yfir sögu sýslnanna tveggja. Bókin kom út fyrir tilstuðlan Húnvetningafélagsins í Reykjavík og þakkar höfundur félaginu forgöngu þess við útgáfur bókarinnar. Eitthvað virðist þó hafa kastast í kekki á milli Páls og Húnvetningafélagsins. Páll ákvað að allur hagnaður bókarinnar skyldu ganga til nýbyggðs sjúkrahúss á Blönduósi. „Þess vegna hef ég ekki afhent Húnvetningafélaginu í Reykjavík handritið að þessari bók minni til eigna og umráða, þótt svo hafi lengst af verið ráð fyrir gert, og vona eg, að sá augnablikságreiningur, sem varð út af því milli stjórnar þess og mín, verði hjaðnaður áður en prentsvertan á bókinni er þornuð.

Héraðslæknirinn hefur haft mikinn áhuga á sögu héraðanna, bæði skrifaði hann fyrrnefnda bók en einnig átti hann sæti í fyrstu byggðasafnsnefnd Austur-Húnavatnssýslu ásamt því að veita Húnvetningafélagi Reykjavíkur tímabundna geymslu í Héraðshælinu á Blönduósi á meðan söfnun gripa stóð. Árið 1955, stuttu eftir aðalfund Húnvetningafélagsins, var kosið í byggðasafnsnefndir í Húnavatnssýslunum tveimur. Þær voru skipaðar vegna þess áhuga, frumkvæðis og stuðnings sem Húnvetningafélagið í Reykjavík sýndi safnamálum í heimahéraði sínu. Fengnar voru þrjár manneskjur úr hvorri sýslu til að sitja í nefndunum. Í byggðasafnsnefnd fyrir Austur-Húnavatnssýslu voru þau Páll Kolka, Hulda Á. Stefánsdóttir og Jón Ísberg. Þau þrjú voru áberandi máttarstólpar í sínu nærsamfélagi. Líkt og fyrr segir var Páll Kolka héraðslæknir Austur-Húnavatnssýslu, Hulda Á.
Stefánsdóttir var skólastjóri Kvennaskólans á Blönduósi á árunum 1953 til 1967 og Jón Ísberg var sýslumaður Húnvetninga frá 1960-1994. Fyrir Vestur-Húnavatnssýslu voru þau Jósefína Helgadóttir sem þá var formaður SKVH (Sambands kvenfélaga í Vestur-Húnavatnssýslu), Kristín Gunnarsdóttir og Gísli Kolbeins. Byggðasafnsnefndirnar þrjár, þ.e. fyrir Húnavatnssýslurnar tvær og Húnvetningafélagið í Reykjavík, birtu árið 1955 ávarp til Húnvetninga í dagblaðinu Tímanum.

Byggðatrygging var stofnuð í byrjun maí 1961 en starfar sem umboð fyrir Tryggingamiðstöðina hf. árið 1972 og starfar ekki sjálfstætt eftir það.

Starf byggingarfulltrúa fyrir Norðurland vestra hefst árið 1959 ráðinn er Ingvar Gígjar Jónsson og starfar hann til ársins 1986.
Aðstoðarmaður er ráðinn til embættisins á árunum 1973-1975, ekki alveg vitað hvaða ár og er það
Guðmundur Karlsson, húsasmíðameistari og bóndi á Mýrum í Hrútafirði.

Bylgja Angantýsdóttir 15. júní 1944 Var á Óseyri, Höfðahr., A-Hún. 1957. Móbergi;

The Calgary area was inhabited by pre-Clovis people whose presence has been traced back at least 11,000 years. The area has been inhabited by the Niitsitapi (Blackfoot Confederacy; Siksika, Kainai, Piikani), îyârhe Nakoda, the Tsuut'ina First Nations peoples and Métis Nation, Region 3.

As Mayor Naheed Nenshi (A'paistootsiipsii; Iitiya) describes, "There have always been people here. In Biblical times there were people here. For generations beyond number, people have come here to this land, drawn here by the water. They come here to hunt and fish; to trade; to live; to love; to have great victories; to taste bitter disappointment; but above all to engage in that very human act of building community."

In 1787, cartographer David Thompson spent the winter with a band of Peigan encamped along the Bow River. He was a Hudson's Bay Company trader and the first recorded European to visit the area. John Glenn was the first documented European settler in the Calgary area, in 1873.

In 1875, the site became a post of the North-West Mounted Police (now the Royal Canadian Mounted Police or RCMP). The NWMP detachment was assigned to protect the western plains from US whisky traders, and to protect the fur trade. Originally named Fort Brisebois, after NWMP officer Éphrem-A. Brisebois, it was renamed Fort Calgary in 1876 by Colonel James Macleod.

When the Canadian Pacific Railway reached the area in 1883, and a rail station was constructed, Calgary began to grow into an important commercial and agricultural centre. Over a century later, the Canadian Pacific Railway headquarters moved to Calgary from Montreal in 1996. Calgary was officially incorporated as a town in 1884, and elected its first mayor, George Murdoch. In 1894, it was incorporated as "The City of Calgary" in what was then the North-West Territories.[36] The Calgary Police Service was established in 1885 and assumed municipal, local duties from the NWMP.

The Calgary Fire of 1886 occurred on November 7, 1886. Fourteen buildings were destroyed with losses estimated at $103,200. Although no one was killed or injured,[38] city officials drafted a law requiring all large downtown buildings be built with Paskapoo sandstone, to prevent this from happening again.

After the arrival of the railway, the Dominion Government started leasing grazing land at minimal cost (up to 100,000 acres (400 km2) for one cent per acre per year). As a result of this policy, large ranching operations were established in the outlying country near Calgary. Already a transportation and distribution hub, Calgary quickly became the centre of Canada's cattle marketing and meatpacking industries.

By late 19th century, the Hudson's Bay Company (HBC) expanded into the interior and established posts along rivers that later developed into the modern cities of Winnipeg, Calgary and Edmonton. In 1884, the HBC established a sales shop in Calgary. HBC also built the first of the grand "original six" department stores in Calgary in 1913; others that followed are Edmonton, Vancouver, Victoria, Saskatoon, and Winnipeg

Carl Andreas Hemmert f. 12. nóvember 1874 [12.11.1873 https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:3QS7-8948-HH4V?i=106&cc=2078555]
Innanbúðarmaður á Hverfisgötu 57, Reykjavík 1930. Fæddur í Danmörku. Ógiftur 1920.

Karl Þórólfur Berndsen var fæddur í Karlsskála á Skagaströnd 12. október 1933. Hann lést á Akureyri 12. febrúar 1995.

Ernst Carl Frederik Berndsen 11. september 1874 - 15. desember 1954 Póstafgreiðslumaður í Skagastrandarkaupstað 1930. Heimili: Hólanes. Kaupmaður á Skagaströnd. Var á Hólanesi, Spákonufellssókn, Hún. 1890. Var á Blönduósi 1892. Bóndi í Hólanesi, Spákonufellssókn, Hún. 1901.

C.F. Madsen, Carl Frederik Madsen, 5.4.1871-25.4.1931, kaupmaður. Fæddur í Næstved, dáinn í Hamburg, grafinn í Ordrup.

Carl Frederik Schiöth 20. mars 1873 - 15. júní 1928 Með foreldrum á Akureyri fram um 1890. Kaupmaður á Eskifirði 1900. Verslunarstjóri og heildsali á Akureyri, var þar 1920. Síðast kaupmaður í Hrísey. Nefndur Karl Friðrik í Krossaætt og Skagfirskum æviskrám.

Carl Ólafsson 22. des. 1887 - 7. jan. 1953. Húsbóndi í Reykjavík 1910. Ljósmyndari í Reykjavík 1945. Nefndur Karl í 1910.
Opnaði eigin stofu í Hafnarfirði 1908 en flutti hana til Reykjavíkur 1911.
Starfaði með ungmennafélögum og síðar í reglu Góðtemplara.
Góður skautamaður

Steinunn Carla Berndsen fæddist á Stóra-Bergi á Skagaströnd 12. desember 1914.
Hún lést 13. september 2002. Útför Steinunnar fór fram í Hólaneskirkju á Skagaströnd 21.9.2002 og hófst athöfnin klukkan 13.30.

A proud Icelander, Hannes and Carol celebrated his heritage with a trip to Iceland to learn more about the Hallgrimson family. Their Icelandic memorabilia is an integral part of the family home. Hannes' first language was Icelandic and he never tired of trying to teach his grandchildren the words he could still recall.

Caroline Mathilde Schytte Jensen (født 1. mars 1848 i Fredrikshald (now Halden), in Østfold, død 24. september 1935 i Oslo) var en norsk forfatter og komponist, særlig kjent for barnesanger som Tre søte småbarn (også kalt Venter på far) og Ride ride ranke.

Barnabörn Ejner Olsen. Birgit móðir þeirra var dóttir eða tengdadóttir Ejner Olsen (1913)-Pudeberg Særö Dk Sambýlismanns Jónu Kristófersdóttur

David Samuel Charach júlí 1888 – 1969. Fæddur Dubna (útborg Moskvu) Rússlandi. Fluttist til Winnipeg í Kanada og starfaði þar sem ljósmyndari. Stofnaði Victory Photo Studio 1904, síðar Charach & Bernstein Winnipeg 576 Main Street árið 1910 og síðar undir eigin nafni. Starfaði við ljósmyndum í næstum 65 ár. Frumkvöðull að nýjum ljósmyndaaðferðum og stílum [pioneered new photographic methods and styles].

Victory Photo Studio 1904
Charach & Bernstein Winnipeg [576 Main Street] 1910
Undir eigin nafni frá um 1915
Charach Studios [Barney Charach] Winnipeg [264 Portage Avenue] 1947-
Barney Charach (1922-2013) Winnipeg 1947-2007

Charles John Kean (18 January 1811 – 22 January 1868), was born at Waterford, Ireland. From his "tour round the world" Kean returned in 1866 in broken health, and died in London on 22 January 1868 at the age of 57. He is buried at Horndean, Hampshire.
“Hér í hlutverki Leontes í “The Winters Tale 1856”

Um miðja 18. öld var svæðið fyrst og fremst byggt af Potawatomi ættbálknum. Fyrsti landneminn í Chicago var Haítíbúinn Jean Baptiste Pointe du Sable en hann settist að um 1770 og giftist Potawatomi konu. Hann stofnaði þar fyrstu vöruskiptastöðina á svæðinu. Árið 1803 byggði Bandaríkjaher virkið Fort Dearborn, sem var lagt í rúst árið 1812 í Fort Dearborn fjöldamorðunum. Ottawa ættbálkurinn, Ojibwa ættbálkurinn og Potawatomi ættbálkurinn gáfu landið eftir til Bandaríkjanna með St. Louis samningnum árið 1816. Þann 12. ágúst 1833 var bærinn Chicago skipulagður með 350 íbúum og sjö árum síðar voru íbúar orðnir 4000 talsins.

Chicago fékk borgarréttindi þann 4. mars 1837.

Chicago var ein af mest ört vaxandi borgum heims á fyrstu öld sinni. Íbúafjöldin komst upp í eina milljón fyrir 1890.
Frá árinu 1848 hefur borgin verið mikilvægur tengihlekkur milli austur- og vesturhluta Bandaríkjanna, þá fyrst með opnun Galena & Chicago Union Railroad, fyrstu járnbraut Chicagoborgar, sem og Illinois og Michigan skipaskurðsins sem leyfði gufuskipum og seglskipum að fara af mikluvötnum að Mississippi í gegnum Chicago. Sístækkandi efnahagur laðaði að borginni marga nýja íbúa frá sveitahéröðum og írsk-amerískir, pólsk-amerískir, sænsk-amerískir og þýsk-amerískir innflytjendur fluttust til borgarinnar í hrönnum. Árið 1880 bjuggu um 299 þúsund manns í borginni en um aldamótin 1900 voru þeir orðnir 1,7 milljónir.

State Street árið 1907
Eftir mikinn eldsvoða árið 1871 sem eyðilagði þriðjung borgarinnar, þar með talið viðskiptahverfið eins og það lagði sig, upphófst mikil uppsveifla tengd endurbyggingunni. Það var á þessum endurreisnarárum sem fyrsti skýjakljúfurinn var byggður með stálgrind (1885). Árið 1893 var haldin í borginni Word's Columbian Exposition hátíðina í mýrinni þar sem nú er Jackson Park. Hátíðin dró að sér 27,5 milljón gesti. Einu ári fyrr hafði Chicago Háskóli verið stofnaður á þessum stað.

Borgin var upphafsstaður verkalýðsdeilna á þessum árum, sem fól meðal annars í sér Haymarket óeirðirnar 4. maí 1886. Áhyggjur af félagslegum vandamálum meðal fátækari stétta borgarinnar leiddu til stofnunnar Hull House árið 1889.

Árið 1855 byrjaði Chicago að byggja fyrsta heildstæða skolpkerfi Bandaríkjanna, en til þess þurfti að hækka margar götur miðborgarinnar um allt að þremur metrum. Með þessu fór skolp og iðnaðarúrgangur beint út í Chicago á og þaðan í Michiganvatn og mengaði þar með vatnsbólið sem borgarbúar fengu drykkjarvatn sitt úr. Borgaryfirvöld brugðust við með því að leggja göng um þrjá kílómetra út í vatnið en rigningar á vorin báru skolpið út að inntaksrörunum. Loks var brugðið á það ráð að leysa vandann með því að snúa straumstefnu Illinois-ár við.

Á þriðja áratug 20. aldar varð borgin víðfræg fyrir skipulagða glæpastarfsemi. Glæpónar á borð við Al Capone börðust hver við annan á meðan að bjórbannið átti sér stað. En á sama tíma var mikil uppbygging í iðnaði ásamt því sem að þúsundir blökkumanna fluttust til Chicago og annarra norðlægra borga á þessum tíma.

Þann 2. desember 1942 var fyrsta stýrða kjarnahvarfið framkvæmt í háskólanum í Chicago, sem var einn af upphafspunktum Manhattan verkefnisins.

Á sjötta áratugnum fluttust margir efri- og millistéttaríbúar úr miðborginni í úthverfin og skildu eftir sig fjölmörg fátæk hverfi. Árið 1968 hýsti borgin Landsþing Bandaríska Demókrataflokksins og byrjaði byggingu á Sears turni (sem árið 1974 varð hæsta bygging heims) og O'Hare flugvellinum.

Árið 1983 varð Harold Washington fyrsti blökkumaðurinn til þess að gegna embætti borgarstjóra eftir einn krappasta kosningaslaginn í sögu borgarinnar. Frambjóðandi Repúblikanaflokksins, Bernard Epton, auglýsti framboð sitt með slagorðinu „áður en það er um seinan“, sem talið var skýrskotun til kynþáttafordóma.

Á síðasta hluta 20. aldar varð mikil breyting á borginni og mörg hverfi sem áður höfðu verið mestmegnis yfirgefin hafa tekið sér líf að nýju.

Árið 2019 var Lori Lightfoot fyrsta svarta konan til að vera kosin borgarstjóri og fyrsta samkynhneigða manneskjan til að gegna stöðu borgarstjóra í stórri bandarískri borg.

Chr. B. Eyjólfsson / Atelier Moderne / Bjarni Kristinn Eyjólfsson (1883–1933) ljósmyndari Templarasundi Reykjavík 1904-1910, ein fínasta ljósmyndastofa landsins á sinni tíð. Meðlimur DfF frá 3.3.1905 [jan 1905]

Bjarni Kristinn Eyjólfsson 8. ágúst 1883 - í des. 1933. Gestkomandi í Reykjavík 1910. Umboðssali á Ægisgötu 26, Reykjavík 1930. Ljósmyndari og síðar verzlunarfulltrúi víða um lönd.

Christian Neuhaus stod i glarmesterlære, men skiftede ca. 1858 til fotografien, idet han gik i lære hos og derpå arbejdede for Rudolph Striegler (HER) , der var ved at tjene en formue på sine visitkortfotos.
Foråret 1862 etablerede Christian Neuhaus sig i en åben gård i Nyboder med et halvtag af lærred til at beskytte kunderne og sit apparat. I slutningen af dette år flyttede han til Købmagergade 14 og virkede der til 1894, hvorpå hans mangeårige medhjælper Oluf W. Jørgensen videreførte firmaet i fem år som Christian Neuhaus' efterfølger.
Christian Neuhaus portrætoptagelser er sobert, men ret traditionelt arbejde; i første halvdel af 1860'erne mest helfigurs, stående, med en stol som støttemøbel og kanten af en portiere som dekoration, derpå overvejende brystbilleder, indtil begyndelsen af halvfjerdserne vignetterede, senere mest ovalt afmaskede.

Christ Christiansson (d. 1956) (líklega sá sami og heitir Kristján Kristjánsson) Park River Norður Dakota

Christian Björn Berndsen 23. nóvember 1876 - 9. febrúar 1968 Barn hjá foreldrum á Karlsminni, Spákonufellssókn, Hún. 1880. Verslunarmaður á Blönduósi Kristjánshúsi 1901 [Ásgeirshús] og Sólheimum 1907-1913. Verkamaður á Klapparstíg 42, Reykjavík 1930. Ekkill. Síðast bús. í Reykjavík. Fóstursonur: Kristján Björn Þorvaldsson, f. 30.5.1921.
Foreldrar hans; Fritz Hendrik Berndsen 23. desember 1837 - 20. júní 1927 Beykir og síðar kaupmaður á Skagaströnd. Kaupmaður á Hólanesi, Spákonufellssókn, Hún. 1890 og 1901.

Christian Ludwig Möller 5. apríl 1887 - 11. ágúst 1946 Lögregluþjónn á Siglunesi, Siglufirði 1930. Lögregluþjónn á Akureyri og Siglufirði. Nefndur Kristján Lúðvig Jóhannsson Möller í 1930.

Christian Valdemar Carl Popp 22. október 1866 - 25. janúar 1920 Kaupmaður á Sauðárkróki. Ólst upp í Danmörku, en kom með foreldrum sínum aftur til Sauðárkróks 1885, og settist þá alveg að á Íslandi.

Christiana Helena Finnsson 7.1.1906 Þórshöfn í Færeyjum

Christine Euphemia Benediktsson Blaine Washington.

Clara Sophia Gillies 29.9.1888. Manitoba
Clara Sophia Gillies (15 ára)

Hún lést að morgni sunnudags, 31. ágúst, og hafði þá átt við heilsuleysi að stríða um árabil. Cora Sofie fæddist í Gibostad í Senja í Noregi 20. september 1904 og hefði því orðið 82 ára í þessum mánuði. Foreldrar hennar voru Paul Pettersen útvegsbóndi og fyrri kona hans, Cecelie Martinsen, en hún lést 1908 þegar Cora var fjögurra ára. Þau systkinin voru þrjú, tvö eldri en Cora, Peder, sem lést 1985, en elsta systirin, Borghild, býr í Fauske í Noregi. Faðirinn kvæntist síðar Jensine Andreasen og með henni átti hann fimm börn. Kåre, hálfbróðir Coru, býr nú á bernskuheimili þeirra. Cora ólst upp hjá föður sínum og stjúpmóður. Er hún var um tvítugt fór hún til heimilisstarfa hjá ljósmóður í Kvefjord. Þar kynntist hún ungum Íslendingi og þar með voru örlög hennar ráðin. Eiginmaður hennar, Jóhann Daníel Baldvinsson vélstjóri, hafði þá átt heima í Noregi í nokkur ár. Þegar hann sá hina ungu stúlku í fyrsta sinn var hún að hengja út þvott til þerris. Hreifst hann svo mjög af léttleika hennar og þokka að ekki var um annað að ræða en stofna til kunningsskapar við hana. En það var ekki auðhlaupið að því, því að ljósmóðirin vakti yfir hverju spori ungu stúlkunnar og leist ekki meira en svo á útlendinginn.
Í stríðsbyrjun flutti fjölskyldan til Svalbarðseyrar. Jóhann var hræddur um að svo kynni að fara að loftárás yrði gerð á Akureyri og taldi hann að öryggi fjölskyldunnar væri betur borgið með því. Á þessum árum, og reyndar öll stríðsárin, sigldi Jóhann á togurum til Englands. Cora sagði mér eitt sinn að árin á Akureyri hefðu verið með bestu árum ævi sinnar. Hún eignaðist trygga og góða vini í Heimilissambandi Hjálpræðishersins. Þar var hún virkur starfsmaður meðan hún bjó á Akureyri. Hún var ákaflega söngelsk og söng oft og raulaði. Einnig var hún mikil handavinnukona og nutu þessir hæfileikar sín ekki hvað síst í Heimilissambandinu. Geta má nærri að mikið hefur hvílt á herðum hinnar ungu konu á þessum árum. Eiginmaðurinn langtímum saman að heiman á hafinu þar sem úði og grúði af kafbátum og tundurduflum. Hún útlendingur og börnunum fjölgaði. En Drottinn var henni hæli og styrkur og örugg hjálp í nauðum. Samfélagið í Heimilissambandinu veitti henni gleði og sál hennar næringu. Skömmu eftir að stríðinu lauk ákvað Jóhann að fara í land. Líklega er að Cora hafi haft þar áhrif á, búin að fá nóg af ótta, hræðslu og einmanaleika öll stríðsárin, þá á Svalbarðseyri. Fluttu þau þá til Skagastrandar, þar sem Jóhann tók að sér vélstjórn frystihúss þar.

Daði Davíðsson 22. september 1859 ógiftur bóndi Gilá í Vatnsdal 1901 og 1910, Gili 1920

Daði „fróði“ Níelsson 22. júní 1809 - 8. janúar 1857 Tökubarn, Guðlaugsvík, Prestb./Óspaks.sókn, Strand. 1818. Þjónustudrengur á Víðidalsá, Staðarsókn, Strand. 1835. Fræðimaður og skáld á Akureyri og víðar. Varð úti á Skagaströnd. Ókvæntur og barnlaus. Einnig nefndur „grái.“

Dagbjört Böðvarsdóttir 13. júní 1858 - 21. febrúar 1921 Húsfreyja í Tungu á Vatnsnesi, V-Hún.

Anna Dagbjört Guðnadóttir 29. mars 1974 Sviss.

Dagmar Ásdís Þorvaldsdóttir 17. júní 1962. Siglufirði

Dagmar Ingólfsdóttir 22. desember 1926 - 10. janúar 2006 Var í Gilhaga, Prestbakkasókn, Strand. 1930. Var á Gilsstöðum, Staðarhr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Reykjavík.

Dagný Guðmundsdóttir 1. febrúar 1896 - 17. apríl 1976 Var á Akureyri 1930. Síðast bús. á Akureyri.

Dagný Ósk Guðmundsdóttir 13. febrúar 1957 húsfreyja Grænuhlíð Svínavatnshrepp.

Dagný Pálsdóttir 4. mars 1885 - 2. mars 1979 Húsfreyja í Skógargerði í Fellum. Húsfreyja í Skógargerði, Ássókn, N-Múl. 1930.

Gerður Dagný Pétursdóttir 29. júlí 1966

Dalatangi er ysta nes á fjallgarðinum Flatafjalli milli Seyðisfjarðar og Mjóafjarðar. Þar rétt hjá eru sýslumörk Norður- og Suður-Múlasýslu. Á Dalatanga var fyrst reistur viti árið 1899 og hefur þar verið mönnuð veðurathugunarstöð frá árinu 1938.
Á staðnum eru tveir fallegir vitar. Dalatangviti, skærgulur að lit, var byggður árið 1908 er enn í notkun. Í vitahúsinu er jafnframt gamall hljóðviti sem var gerður nýlega upp og fær að hljóma á sunnudögum á sumrin gestum til heiðurs.
Eldri vitinn, er ekki síður falleg bygging. Hann er frá árinu 1895 og var gerður upp fyrir nokkru. Athafnamaðurinn Otto Wathne hafði forgöngu um gerð þeirra beggja.
Þá er á Dalatanga samnefndur bær þar sem vitavörður býr og er þar einnig rekið gistiheimili á sumrin. Hér hafa einnig farið fram reglubundnar veðurmælingar frá árinu 1938.
Vegurinn út í Dalatanga er á köflum seinfarinn, en er ferðalagsins virði fyrir þennan einstaka stað, sem er bókstaflega á ystu nöf. Hér endar Mjóafjarðarvegur. Lengra austur verður ekki haldið. Útsýnið yfir nærliggjandi firði er að sama skapi stórbrotið, en við Dalatangavita opnast mikið útsýni til norðurs allt að Glettingi og inn í mynni Loðmundarfjarðar og Seyðisfjarðar.

Dalla Jónsdóttir, lést sviplega sunnudaginn 20. þ.m. á sjötugasta og fimmta aldursári.
Hún fæddist að Skrapatungu í Laxárdal, A-Húnavatnssýslu, en fluttist þaðan ung með fjölskyldu sinni til Blönduóss.

Vatnsdalsá er á sem rennur um Vatnsdal í Austur-Húnavatnssýslu. Áin er dragá sem safnar í sig vatni af Haukagilsheiði og Grímstunguheiði og þar sem hún rennur niður í Vatnsdal í miklum gljúfrum eru í henni allmargir fossar. Efstur þeirra er Skínandi og neðar Kerafoss og Rjúkandi. Neðar í ánni eru Dalsfoss og Stekkjarfoss. Við hann er laxastigi. Aðrar ár og lækir renna í Vatnsdalsánna eins og til dæmis Tunguá, Álka og Kornsá.

Vatnsdalsá er ein besta laxveiðiá landsins og þar er einnig mjög góð silungsveiði. Mikið er um stórlaxa í ánni en stangveiðar hófust þar 1936; áður var eingöngu stunduð netaveiði í ánni. Besti veiðistaðurinn er Hnausastrengur. Eingöngu er veitt á flugu í Vatnsdalsá.

Vatnsdalsá rennur í stöðuvatnið Flóðið, sem myndaðist við skriðuföll í Vatnsdal árið 1720, en áin sem úr því rennur nefnist Hnausakvísl.

Daney Benediktsdóttir 26. ágúst 1910 - 6. október 1992. Var á Moldhaugum, Lögmannshlíðarsókn, Eyj. 1930. Húsfreyja á Akureyri. fyrrum matráðskona hjá Vegagerð ríkisins á Akureyri.

Daníel Árnason fæddist á Blönduósi 16. mars 1948. Hann lést á heimili sínu, Hátúni 12, Sjálfsbjargarhúsinu, 12. apríl 2008. Hann ólst upp í Eyjarkoti í Vindhælishreppi, A-Húnavatnssýslu.
Var í Eyjarkoti, Vindhælishr., A-Hún. 1957. Búfræðingur, fasteignasali og sölumaður í Reykjavík. Hann var félagi í Oddfellowreglunni, stúku nr. 11, Þorgeir. Á annan áratug glímdi hann við MS-sjúkdóminn og markaði sú glíma lífsgöngu hans. Frá árinu 2003 bjó hann á Sjálfsbjargarheimilinu og naut þar góðrar umönnunar.
Daníel var jarðsunginn frá Laugarneskirkju.

Daníel Brandsson fæddist á Fróðastöðum í Hvítársíðu 10. desember 1910. Hann lést á Sjúkrahúsinu á Akranesi 5. nóvember 1994. Útför Daníels fer fram frá Reykholtskirkju í dag 12. 11. 1994.

Daníel Benedikt Daníelsson 25. maí 1866 - 6. desember 1937 Var í Efrilækjardal, Höskuldsstaðarsókn, Hún. 1870. Smali á Þóroddsstöðum, Staðarsókn, Hún. 1880. Bókbindari, bóndi í Brautarholti, Kjalarneshr., Kjós., ljósmyndari, kaupmaður og veitingamaður á Selfossi, síðar dyravörður í Stjórnarráðinu.

Daníel Davíðsson 4. maí 1872 - 26. mars 1967. Bóndi og ljósmyndari Syðri-Ey, Vindhælishr., Hún.

Daníel Guðjónsson fæddist á Hreiðarsstöðum í Svarfaðardal 5. september 1905. Hann lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 24. maí 1996. Foreldrar hans voru Anna Jónsdóttir húsmóðir og Guðjón Daníelsson bóndi. Daníel stundaði nám við Bændaskólann á Hólum í Hjaltadal. Hann bjó á Hreiðarsstöðum í foreldrahúsum þar til að hann giftist Lovísu Árnadóttur 5. ágúst 1928 og hófu þau búskap að Þverá í Svarfaðardal. Þau hættu búskap og fluttu til Akureyrar 1930 og bjuggu þar til dánardags. Á Akureyri starfaði Daníel lengst af fyrir Kaupfélag Eyfirðinga, en síðustu starfsárin hjá versluninni Eini. Lovísa Árnadóttir fæddist á Þóroddsstöðum í Ólafsfirði 19. nóvember 1908. Foreldrar hennar voru Dóróthea Þórðardóttir húsmóðir og Árni Jónsson bóndi. Lovísa flutti ásamt foreldrum sínum að Þverá í Svarfaðardal árið 1910 og bjó þar til 1930 er hún fluttist til Akureyrar. Hún hafði áður farið á húsmæðraskólann á Blönduósi. Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 2. apríl 1996. Útför hennar fór fram frá Glerárkirkju 12. apríl síðastliðinn. Börn Daníels og Lovísu eru Dóróthea, f. 3. júlí 1929, Guðjón, f. 5. júlí 1931, og Anna Lillý, f. 29. september 1940. Barnabörnin eru 11, þar af eitt látið og barnabarnabörnin eru 19. Útför Daníels Guðjónssonar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag 31. maí 1996 og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Daníel Halldór Magnússon 11. nóvember 1954 Var í Syðri Ey, Vindhælishr., A-Hún. 1957. Bóndi Syðri Ey.

Daníel Hannes Teitsson 10. janúar 1877 Fór til Vesturheims 1900 frá Blönduósi, Torfalækjarhreppi, Hún. Dáinn 18.4.1969 Whatcom Washington. Jarðsettur í Enterptise kirkjugarðinum í Ferndale, Whatcom County, Washington, USA

Daníel Ingi Pétursson 4. október 1957. Var í Miðhúsum, Sveinsstaðahr., A-Hún. 1957. Leikari Englandi.

Daníel Jónatansson 22. nóvember 1860 - 4. maí 1941 Tökudrengur á Tannastöðum, Staðarsókn, Hún. 1870. Bóndi á Bjargshóli í Miðfirði, Fremri-Torfustaðahr., V-Hún. Var þar 1920 og 1930.

Daníel Jónsson 21. desember 1821 - 23. október 1886 Var á Þóroddstöðum, Staðarsókn, Hún. 1835. Fyrirvinna á Þóroddsstöðum, Staðarsókn, Hún. 1845. Hreppstjóri og dannebrogsmaður á Þóroddsstöðum.

Fósturbarn á Þóroddsstöðum, Staðarsókn, Hún. 1880. Tökudrengur á Umsvölum, Þingeyrasókn, Hún. 1890. Hjú í Bakka, Undirfellssókn, Hún. 1901. Skósmiður á Ísafirði.

Daníel Sigurðsson 25. nóvember 1846 - 23. janúar 1920 Vinnumaður í Hofi, Hofssókn í Vopnafirði, N-Múl. 1870. Póstur á Háahamri, Munkaþverársókn, Eyj. 1880. Fjarverandi. Bóndi og póstur á Steinsstöðum í Tungusveit, Skag. Fór til Vesturheims 1914 frá Steinsstöðum, Lýtingsstaðahreppi, Skag, en kom aftur til Íslands.

Daníel Smári Sigurðsson 29. janúar 2003

Ólafur Theódór Daníel Thorlacius 8. maí 1828 - 31. ágúst 1904. Fullt nafn: Ólafur Daníel Theodór Árnason Thorlacius. Verslunarmaður í Ólafsvík, á Búðum og í Stykkishólmi, verslunarstjóri þar 1870-1874. Alþingismaður Snæf. 1869. Húsbóndi í Sellóni, Stykkishólmssókn, Snæf. 1901.