Rósa Þorsteinsdóttir f. 12.ágúst 1958 Bárugötu 37 101 Reykjavík, ritstjóri.

Rósa Jóna Sumarliðadóttir 25. sept. 1917 - 28. júní 1969. Fædd á Hjöllum í Skötufirði. Tökubarn Efra-Spákonufelli 1920, á Ytri-Ey, Hofssókn, A-Hún. 1930. Húsfreyja á Húsavík, síðar á Akureyri. Var Jarðsungin frá Akureyrarkirkju 5.7.1969 kl 13.

Fædd í Hafnarfirði.

Var í Stykkishólmi, Snæf. 1920. Iðnaðarverkakona í Reykjavík 1945. Síðast bús. í Reykjavík. Rósa Aðalheiður Níelsdóttir fæddist 18. ágúst 1920 í Stykkishólmi.
Rósa fluttist ung til Reykjavíkur og hélt lengi heimili með Maríu systur sinni og Hafdísi Hönnu dóttur hennar og síðar með syni sínum og tengdadóttur.
Útför Rósu fer fram frá Hallgrímskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30.

Rósa Jóhannesdóttir 27.10.1886 - 12.9.1971. Var á Súluvöllum, Vesturhópshólasókn, Hún. 1890. Húsfreyja á Ísafirði 1930. Síðast bús. í Reykjavík.

Húsfreyja á Marðarnúpi í Vatnsdal. Húsfreyja í Hvammi, Undirfellssókn, A-Hún. 1930. Var á Marðarnúpi, Áshr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Áshreppi.

Rósa Kristín Indriðadóttir 26. jan. 1860 - 19. maí 1934. Fædd í Marbæli í Óslandshlíð Skagafirði. Fór til Vesturheims frá Ytri-Ey, Vindhælishr., A-Hún. Balaskarði 1870. Minnesota. Dáin í Gimli.

húsfr. í Skyttudal. Var á Barði, Akureyrarsókn, Eyj. 1880. Tökubarn á Krónustöðum, Saurbæjarsókn, Eyj. 1890. Hjú í Úlfsbæ, Ljósavatnssókn, S-Þing. 1901. Varð úti í stórhríðaveðri.

Rósa Haraldsdóttir 17.8.1943 Reykjavík. Kvsk á Blönduósi 1964-1965.

Rósa Guðjónsdóttir fæddist á Hvammstanga 25. apríl 1933. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Hvammstanga 3. maí síðastliðinn. Rósa ólst upp á Vatnsnesi og Vesturhópi hjá móður sinni og hennar fólki. Rósa og Magnús hófu búskap á Hvammstanga 1952. Þau reistu sér hús á Garðavegi 8 sem þau fluttu í 1955 og bjuggu í alla tíð síðan. Rósa var hafsjór af fróðleik og leitaði ég oft til hennar með ættfræðispurningar og vangaveltur í þeim efnum.
Útför Rósu verður gerð frá Hvammstangakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Hún fæddist á Lækjargötu 9 á Akureyri 16. júní 1936. Rósa var tekin þriggja ára í fóstur af hjónunum Ragnheiði Lýðsdóttur hreppstjóra og Benedikt Grímssyni sparisjóðsstjóra sem bjuggu á Kirkjubóli í Strandasýslu. Ragnheiður og Benedikt reyndust henni ætíð sem bestu foreldrar þó hún héldi alla tíð góðu sambandi við móður sína og með þeim mæðgum var mjög kært.
Rósa flutti til Reykjavíkur sem ung kona og bjó þar alla tíð síðan. Lífsförunautur Rósu var Stefán Þengill Jónsson, f. 26. apríl 1929, d. 10. mars 2001.
Hún lést á Hrafnistu í Reykjavík 19. ágúst 2018.
Útför Rósu fór fram frá Langholtskirkju 10. september 2018, klukkan 13.

Jarðarförin fór fram frá Langholtskirkju mánudaginn 10. september kl. 13.00.

Rósa Benediktsdóttir 1. nóv. 1848 [1.3.1884] - 23. ágúst 1921. Barði grasbýli Höskuldsstaðasókn 180. Vinnukona á Sölvabakka í Refasveit. Síðar húsmannskona í Höfðahólum á Skagaströnd 1890. Lækjarbakka 1901. Nefnd Ragnheiður í Blöndalsætt.

Nýbýli stofnað 1952 af núverandi eiganda úr fjórða hluta Sauðaness. Bærinn stendur örskammt austan við þjóðveginn og ber nokkru hærra. Landið nær norður að hreppamörkum Blönduós. Er það beggja megin við þjóðveginn, en þó liggur stærri hluti þess vestan hans, er það að mestu mýrlendi, sem nær niður að Laxá í Ásum. stærð landsins er um 170 ha. og nær allt graslendi og ræktanlegt. Íbúðarhús byggt 1955, 356 m3. Fjós fyrir 21 gripi. Fjárhús yfir 400 fjár. Hlöður 1095 m3. Votheysturn 128 m3. Geymsla úr asbesti 134 m3. Vélageymsla 200 m3. Tún 24,6 ha. Veiðiréttur í Laxá á Ásum og Laxárvatn.

Robin Gunnar Estcourt Boucher 15. sept. 1947 - 26. mars 1992. Flugmaður, síðast bús. í Reykjavík.

Prestur í Heydölum í Breiðdal, Múl. 1944-1947 og Miðgörðum í Grímsey frá 1947. Prestur í Grímsey og á Tjörn á Vatnsnesi. Prestur í Grímsey 1950. Var á Tjörn I, Þverárhr., V-Hún. 1957. Síðast bús. í Kópavogi.

Rjúkandi er efsti fossinn í fossaröð Vatnsdalsár,

Rjóðurháls í landi Guðrúnarstaða, Rjóðurá og Rjóðurflá.
Rjúpnafelli að norður enda Rjóðurháls liggur Dalagil og eftir því rennur Dalagilslækur sem svo kvíslast í Vaglakvísl. Vaglakvísl sameinast svo Hólkotskvísl sem einnig á upptök sín fram á hálsum og úr verður Tunguá sem síðan rennur í Vatnsdalsá. Þessar tvær kvíslar eru ein

Ríkarð Bjarni Björnsson 6. janúar 1939. Var að Fjósum, Bólstaðarhlíðarhr., A-Hún. 1957.

Ríkey Gestsdóttir f. 11.9.1890 - 29.8.1983. Léttastelpa Kleifum í Kaldbaksvík 1901, vk Ísafirði 1910. Ógift vinnukona í Stóradal í Svínavatnshr., A-Hún. 1914. Húsfreyja í Kálfárdal í Bergstaðasókn, A-Hún. 1910 og 1930. Var á Höfðahólum í Hofssókn, Hún. 1940. Var á Bollastöðum í Bólstaðarhlíðarhr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Reykjavík.

Fædd í Danmörk. Húsfreyja í Reykjavík. Síðast bús. í Reykjavík. Áhugaljósmyndari.
Hún hét Rigmor Charlotte Koch og fæddist í Danmörku 17. dag októbermánaðar árið 1909. Foreldrar hennar voru Christian Elof Koch og Emmy Johanne. Faðir hennar var hárskerameistari og starfaði jafnan að iðn sinni í Kaupmannahöfn og nágrenni, þar sem Rigmor ólst upp. Einn bróður átti hún, Svend Åge.
Rigmor var vart nema unglingur, er foreldrar hennar slitu samvistir og faðir hennar gekk að eiga aðra konu, en Rigmor bjó áfram með móður sinni.

Ekki naut Rigmor annarrar skólagöngu en skyldunáms í æsku, en varum hríð nemandi í æfingadeild kennaraskólans Jonstrup Seminarium, þar sem kennaranemar stunduðu kennsluæfingar undir leiðsögn reyndra kennara. Minntist hún jafnan leiðsagnar bæði kennara og nemameð hlýju. Voru þetta henni ógleymanleg ár.

Ekki var til siðs í Danmörku á fyrstu áratugum aldarinnar, að stúlkur frá fátækum heimilum legðu stund á meiriháttar framhaldsnám. Slíkt heyrði til undantekninga. Það hefir mamma sagt mér sjálf. En ég fullyrði að henni hefði reynst auðvelt að ljúka prófi í löggiltri iðngrein. Og vissulega stóð hugur hennar tilslíkra hluta, en henni var fjár vant, og einnig bönnuðu heimilisástæður öll áform um meiriháttar nám.

Hlutskipti Rigmor varð því, að fara snemma að vinna fyrir sér. Móðir hennar sá um heimilið, þegar heilsan leyfði, en hún átti við langvarandi vanheilsu að stríða og lá iðulega rúmföst. Þá varð Rigmor að bæta á sig heimilisstörfum og umönnun sjúkrar móður.

Aldrei liðu þær mæðgur skort, en oft var fæðan fábreytt, stundumekki annað í matinn en kartöflur og rúgbrauð með svínafitu í stað smjörs.

Rigmor vann löngum við saumaskap á þessum árum hjá tveim þekktum dönskum fyrirtækjum í fataiðnaði. Hún hóf fyrst störf hjá Fonsbæk sem aðstoðarstúlka á saumastofu, en varð síðar fullgild saumakona hjá því fyrirtæki. Síðar starfaði hún hjá Ilum um margra áraskeið og lærði þar kjólasaum. Hún þótti ágætur starfskraftur eins og sagt er nú á dögum. Til að mynda tók hún þátt í að sauma kjóla á sjálfa drottningu Dana og Íslendinga. Minntist hún þess stundum viðmig með stolti, þegar þessi ár bar á góma.

1935 var mikið örlagaár í lífi Rigmor því að þann 13. október giftist hún íslenskum manni, Óskari Magnússyni frá Tungunesi í AusturHúnavatnssýslu.

Óskar hafði siglt til Kaupmannahafnar árið 1934, þá nýorðinn stúdent frá Menntskólanum á Akureyri, og hóf þegar nám við Hafnarháskóla, fyrst í náttúrufræði, en síðar í sagnfræði. Stofnuðu þau heimili ytra, Óskar stundaði nám sitt, en Rigmor vann fyrir þeim. Gestkvæmt var hjá þeim, og af Íslendingum vöndu norðanmenn (stúdentar úr Menntaskólanum á Akureyri) einkum komur sínar á heimili þeirra. Aukþess störfuðu þau með Íslendingafélaginu í Höfn.

Rigmor kom fyrst til Íslands árið 1939, en það sumar vann Óskar hérlendis. Dvaldi hún mikið í Tungu nesi um sumarið hjá tengdamóður sinni, ekkjunni Elísabetu Erlendsdóttur húsfreyju þar og búanda. Varð fljótt kært með þeim tengda mæðgum. Rigmor kynntist ennfremur þar á bæ hálfbræðrum Óskars, þeim Erlendi, Theódóri og Haraldi Hallgrímssonum. Theódór var giftur Emelíu, en Erlendur Hansínu. Voru þær systur, báðar Guðmundsdætur. Jafnframt tókust kynni með Rigmor og öðru fólki þar á bæ og í grennd.

Rigmor og Óskar sigldu til Danmerkur haustið 1939 og urðu því að þreyja þar þorrann og góuna öll stríðsárin seinni, en komu alkomin til Íslands sumarið 1945. Óskar fékkst síðan við kennslu og skólastjórn í Reykjavík auk annars starfa.

Örðugt var ókunnugum að fá húsnæði í höfuðborginni rétt eftir stríð, en það heppnaðist með hjálp góðravina úr hópi gamalla skólafélaga. Voru hjónin Sigtryggur Klemenzson og Unnur Pálsdóttir þeim Óskari og Rigmor mikil stoð, meðan þau voru að koma sér fyrir og æ síðan. Óskar og Rigmor eignast svo nokkru eftir heimkomuna yfirgefinn bragga nr. 6a í Herskálakampi við Suðurlandsbraut, þar sem Rigmor skóp okkur hlýlegt heimili með dugnaði sínum og smekkvísi, en við erfiðar aðstæður. Tókst Rigmor meira að segja að koma upp trjá- og blómagarði sunnan við braggann. Óskar og Rigmor fluttu síðan árið 1957 í einbýlishús, sem þau reistu, nr. 35 við Austurbrún og bjuggu þar til 1982, er Óskar lést, en sama ár seldi Rigmor húseignina og keypti íbúð í Sólheimum 23, þar sem hún átti heima til dauðadags.

Þegar Rigmor settist að á Íslandiog gerðist íslenskur ríkisborgari, hófhún jafnframt saumaskap heima hjá sér fyrir viðskiptavini í bænum. Höfðu þær samvinnu um saumaskapinn um hríð Rigmor og Anna K. Jónsdóttir, kona Sigurðar Sigurðssonar listmálara frá Sauðárkróki. Rigmor saumaði sérílagi kvöld- og samkvæmiskjóla fyrir aðra, en alltsem hugsast gat fyrir fjölskyldu sína: alklæðnaði, staka jakka, kápur, frakka, buxur, skyrtur o.fl. Rigmor var þaraðauki mikil vefnaðar-, hannyrða- og prjónakona.

Rigmor var mikil húsmóðir, sem hélt upp á fagra muni og átti þá marga. Hún var vel að sér í matargerðarlist, hafði gaman af gestakomum og ánægju af að veita öðrum mat og drykk. Og sérstaklega er það athyglisvert, hvað Rigmor, sem ólst upp við danska hefð í matargerð, bjó til góðan íslenskan mat, jafnvel sveitamat. Jafnframt gat hún eldað íslenskt lambakjöt einsog best verður á kosið.

Rigmor og Óskar ræktuðu garðinn sinn í eiginlegri merkingu

Húsið byggði Jóhann Jóhannsson 1922.

Reynisdrangar eru nokkrir klettadrangar, allt að 66 metra háir, úti í sjó sunnan við Reynisfjall í Mýrdal og blasa vel við bæði úr Reynishverfi og frá Vík í Mýrdal.
Drangarnir eru myndaðir í eldsumbrotum en gömul þjóðsaga segir að þeir hafi orðið til þegar tvö tröll hafi ætlað að draga þrísiglt skip að landi en verkið tók mun lengri tíma en þau höfðu ætlað, svo að þegar dagur rann urðu tröllin að steini og skipið einnig. Næst landi er Landdrangur, sem á að vera tröllkarlinn, þá er Langhamar eða Langsamur (skipið), síðan Skessudrangur, sem einnig kallast Háidrangur eða Mjóidrangur, og hjá honum er svo lítill drangur sem kallast Steðji.

Skoða ströndinni.
Töluvert fuglavarp er í dröngunum, bæði fýll, lundi og langvía, og fóru íbúar Reynishverfis þangað til eggjatöku um langan aldur en það var þó oft erfitt því bæði var mjög oft brimasamt við drangana og eins eru þeir víða illkleifir eða ókleifir með öllu. Nú er boðið upp á siglingar í kringum drangana til að skoða þá og fjölskrúðugt fuglalífið.

Reynir Steingrímur Valdimarsson 19.9.1932. Blönduósi, læknir á Akureyri,

Reynir Steingrímsson andaðist á heimili sínu, Hvammi í Vatnsdal, 3. nóvember 1989. Þar steig hann einnig ævi sinnar fyrstu spor og þar bjó hann alla sína tíð. Reynir kvæntist Salóme Jónsdóttur frá Akri, öðlingskonu sem lifir mann sinn. Eignuðust þau tvær dætur sem báðar eru uppkomnar. Dætrunum var hann mikill og góður faðir og í foreldrum sínum hafa þær alla tíð átt traustan bakhjarl.
Útför hans var gerð 11.11.1989. Fráfall Reynis bar óvænt að, því hann varð bráðkvaddur að heimili sínu, aðeins 63 ára gamall.

Var í Þórsmörk, Höfðahr., A-Hún. 1957. Veitingamaður Egilsstöðum, Eigandi Dorma og Betrabak ásamt sonum sínum

Félagið var stofnað 29.10. 1974, síðast staðsett að Hnjúkabyggð 31 540 Blönduósi.

Tjörnin eða Reykjavíkurtjörn er grunnt stöðuvatn í miðbæ Reykjavíkur. Vatnið í Tjörnina kemur úr Vatnsmýrinni sunnan við hana og rennur úr henni um Lækinn sem rennur undir Lækjargötu til sjávar í víkinni. Við Tjörnina standa margar merkilegar byggingar, þar á meðal Ráðhús Reykjavíkur, Iðnaðarmannahúsið, Tjarnarskóli, Listasafn Íslands og Fríkirkjan í Reykjavík. Við Tjörnina er einnig Hljómskálagarðurinn, eini lystigarðurinn í miðborg Reykjavíkur. Í og við Tjörnina er mikið fuglalíf. Vinsæl afþreying hjá foreldrum með ung börn er að fara niður að Tjörn og „gefa öndunum“ (þ.e. brauðmola).

Tjörnin er dæmi um sjávarlón þar sem sandur og möl hefur myndað malarrif sem lokar smám saman af lónið. Gamli miðbærinn í Reykjavík stendur á rifinu. Rifið var ekki fullmyndað fyrr en fyrir um það bil 1200 árum og þá hófst lífræn setmyndun í Tjörninni en undir þeim setlögum eru sand- og malarlög. Þegar lífræn efni tóku að safnast saman á botni Tjarnarinnar gætti lítilla seltuáhrifa og grunnvatn hefur streymt þangað frá Vatnsmýrinni og holtunum í kring. Tjarnarbakkarnir voru grónir gulstör (carex lyngbyei) og öðrum tegundum af hálfgrasaætt en svo komu tímabil þegar seltan verður meiri þá hörfuðu háplöntur. Um 1900 mun engum fugli hafa verið vært á Tjörninni, allir fuglar voru drepnir. Andaveiðar voru eitthvað stundaðar á Tjörninni allt fram á annan áratug síðustu aldar. Með lögreglusamþykkt frá 19. apríl 1919 var bannað að skjóta í borgarlandinu. Um sama leyti var sett siglingabann en áður höfðu margir átt báta og vegna umferðar þreifst ekkert kríuvarp í Tjarnarhólmanum fyrir 1919. Með skotveiðibanninu og siglingabanninu fjölgaði mikið stokköndum og kríum.

Tveir hólmar eru í Tjörninni. Annar þeirra er í suðurenda tjarnarinnar, en hinn, sem er í norðurhlutanum, og mest ber á frá miðborginni séð, gengur venjulega undir nafninu Tjarnarhólminn. Í Tjarnarhólmanum hefur löngum verið varp, en um miðja 19. öld var hólminn notaður sem miðpunktur í hringekju sem svo var kölluð. Segir svo frá henni í Lesbók Morgunblaðsins 1933:
„Hólminn í Tjöminni var þá aðeins lítil grjóthrúga og má nokkuð ráða um stærð hans af því, að menn notuðu hann til þess að hafa í honum nokkurs konar hringekju (Karusel). Hann hafði því að þessu leyti allmikla þýðingu fyrir bæjarbúa, vegna þess, að þar fór fram ein af aðalskemtunum þeirra að vetrinum til, einkum á kvöldum, þegar ísar voru á tjörninni. Hringekjunni hafa menn lýst þannig: Stöng ein var reist í miðjum hólminum; efst á henni var þverslá ein og náði hún á báða vegu 3—4 álnir út yfir flatarmál hólmans; niður úr öðrum enda slárinnar hékk reipi og var sleði bundinn við það; tjald var yfir sleðanum og logaði ljós á lampa þar inni. Á sleðanum sátu börn og unglingar, enda oft eldra fólk, sem lét aka sér hringinn í kringum hólmann með því að rammefldir karlmenn gengu á hinn enda slárinnar og ýttu sleðanum þannig áfram. Fargjaldið var 2 skildingar fyrir börn og 4 skildingar fyrir hvern fullorðinn farþega nokkrar hringferðir í senn, uns um var skift og ný áhöfn kom í stað þeirrar er áður var.
— Lesbók Morgunblaðsins,
Seinna var borið grjót í hólmann og hann stækkaður og lagðist þá hringekjan af. Hann var síðan tyrfður um 1870 og hafði Jakob Sveinsson og fleiri Reykvíkingar endur sínar þar á sumrin, svo að þær hefðu betra næði til að verpa eggjum sínum. Viltar endur eða aðrir fuglar sáust þá sjaldan eða aldrei við tjörnina.

Árið 1942 kom til tals að reisa hús undir Rauða krossinn á vegum Bandaríkjamanna í Tjörninni. Vigfús Guðmundsson taldi þetta fráleita hugmynd og skrifaði í Morgunblaðið sama ár:
Fráleit er sú tillaga, að setja nokkurt hús út í tjörn bæjarins, hvar sem það væri. Og því verra, sem húsið væri stærra, og nær miðju tjarnar. Hyrfi þá meginhluti þessarar bæjarprýði - sem á að vera - og hollustusvæðis. Hyrfi í bikaða möl og ofaníborna vegi umhverfis stórbygginguna og út frá henni til lands á tvo (minnst) eða fleiri vegu. Kæmi þar svo ein nýmóðins kuldaklöpp tilbreytingarsnauð og fegurðarlaus, væri það hnífstunga og holundarsár í hjarta bæjarins.
Af byggingu hússins varð ekki.

Sagt er að einu sinni hafi tvær kerlingar búið sín hvoru megin við Reykjavíkurjörn. Hittist svo á, að þær voru eitt sinn báðar að skola úr sokkunum sínum, og fóru þá að rífast út af veiðinnni í tjörninni, sem báðar vildu eiga. Endaði það með heitingum, og því fór svo, að allur silungur í tjörninni varð að pöddum og hornsílum, og hefur aldrei verið veiði þar síðan.

Reykjanibba 769 mys [Reykjarhyrna]. Dregur nafn sitt af bænum Reykir á Reykjabraut. ”Mestur hluti af Reykjanibbu er eintómtsmágrjót og efri hlutinn að norðanverðu alþakinn hvítum og gulleitum sandi og tekur hann yfir allan efri og nyrðri hluta nibbunnar. Sandur þessi hinn hvíti er kallaður Grettisskyrta. En því heitir sandblettur þessi svo að þá er Grettir fór eitt sinn í Reykjalaug er sagt að hann hafi ekki farið afskyrtu sinni en er hann kom úr lauginni hafi hann gengið upp á Reykjanibbu og breitt skyrtuna til þerris á hana norðanverða, hafi þá sandurinn breytt lit sínum og tekið skyrtulitinn og orðið hvítur alls staðar þar sem skyrtan náði yfir.”

Í Mývatnseldum fyrri, 1724-1729, tók Reykjahlíðarbæinn af og hraunstraumurinn fór báðum megin við kirkjuna án þess að skemma hana. Guðlegri forsjón var þakkað. Kaþólskar kirkjur í Reykjahlíð voru helgaðar heilögum Lárentíusi.

Pétur Jónsson og Guðfinna Jónsdóttir létu byggja Reykjahlíðarkirkju 1875-1876. Kirkjan var tekin ofan 1972.

Kirkjan, sem nú stendur, var byggð 1958-1962. Jóhannes Sigfússon á Grímsstöðum teiknaði hana og smíðaði. Hún tekur 120 manns í sæti og á marga góða gripi, m.a. skírnarsá, sem Jóhannes Björnsson á Húsavík skar út auk myndskurðar á prédikunarstólnum. Batikmyndirnar í kórnum eru eftir Sigrúnu Jónsdóttur.

„Í Reykjahlíð má sjá stórkostlegar og einkennilegar minjar eldsumbrota. Í Leirhnjúks eldgosinu 1729 rann hraun yfir bæinn í Reykjahlíð (7. ágúst), en engum manni varð það að skaða, þvi að alt fólk hafði flúið burt af bænum.

Þá bjó Jón prestur Sæmundsson í Reykjahlíð, og hefur hann ritað lýsingu á þessu eldgosi. 27. ágúst rann hraun nálega umhverfis kirkjuna, en eigi sakaði hana. Trúðu margir því, að annar kraptur máttugri en náttúruöflin hefði verndað kirkjuna. Kirkjan stendur enn á sama stað á litlum grasbletti hrauni luktum. Þá er ég kom þangað, fanst mjer sem þar hlyti að vera mikill griðastaðr, er hraun og eldur hefði eirt þar öllu, en herjað alt og eyðilagt umhverfis. Nú er steinkirkja í Reykjahlíð, er Pjetur bóndi Jónsson (1818-1906) hefur látið gera. Hann er einn hinna nafnkunnu Reykjahlíðarbræðra.“

Fyrsta og eina húsið, er byggt hefir verið af höggnum steini hjer í Þingeyjarsýslu; en jafnframt vil jeg leyfa mjer að vikja, lítið eitt á fleira, er kirkju þessa snertir, heldur enn bygginguna eina.
Kirkjan stendur, og hefir staðið frá ómunatíð á sljettum túnbala 80 faðma norðvestur frá bænum, sem nú er í Reykjahlíð; bali þessi, sem er 3 vallardagsláttur á stærð, er alveg umgirtur hrauni, af hraunflóði því hinu mikla, sem í eldgosunum 1725—1727 rann úr Langa-Leirhnjúk, en er annars optar kennt við Kröflu; hraun það lagði í eyði 4 bæi, þar á meðal bæinn að Reykjahlíð, stóð þar sem nú er hár hraunkambur rjett austan við kirkjuna, og hefir hraunalda lagzt þar á einum stað, fast aðkirkjugarðinum. Það hefir því jafnan þótt íhugunarvert, að sjá kirkjuna standa þarna eina eptir, þeirra húsa, er tilheyrt höfðu þessum 4 býlum, á því nær, þeim eina hólma er finnst eptir af ærið miklu grösugu og góðu landi, er hraunflóð þetta hefir að öðru leyti hulið í nærfellt 20 ár, áður en kirkja þessi var nú rifin, hafði verið í umtali að leggja hana alveg niður, eins og víða hefir átt sjer stað með kirkjur, á seinni árum.

Bærinn stendur skammt austan Reykjabrautar við norðurenda Svínadalsfjalls og gnæfir Reykjanibban þar á fjallsöxlinni. Landiði nær norðan frá Torfavatni suður að Svínavatni, þar er kallað Reykjabót. Gamla túniðvar talið grasgefið og löngum var jarðsælt hér og gott til útbeitar. Jarðhiti er steinsnar frá bænum og var þar þar lengi sundlaug. Nú hefur Húnavallaskóli verið byggður þar og borað eftir heitu vatni skammt frá bænum. Eigendur Húnavallaskóla hefur keypt alla jörðina en jarðhitann eiga Blönduós 90% og Torfalækjarhreppur 10%. Íbúðarhús byggt 1936 viðbygging 1964, 441 m3. Fjárhús yfir 400 fjár með vélgengnum áburðakjallara. Hesthús yfir 12 hross. Tún 20,2 ha. Veiðiréttur í Svínavatni

Réttarholt er með elstu grasbýlum í kaupstaðnum. Það stendur yst undir Spákonufellshöfða. Þar var um áratugi skilarétt Skagstrendinga sem nefndist Landsendarétt. Árið 1965 var Réttarholt gert að nýbýli. Áður var býlið við sjávarvíkina og var þar áður fyrr útræði. Fjárbeit ágæt í Höfðanum auk fjörubeitar.
Íbúðarhús byggt 1965 120 m3. Fjós fyri 5 kýr, fjá´hús yfir 45 fjár. Hlöður 180 hestar. Landstærð 25 ha. Tún 12 ha.

Regina Henrietta Hansen Jörgensdóttir f. 31. okt. 1884, d. 18. jan. 1947. Húsfreyja á Skagaströnd.

Jarðardýrleiki xxx € og so tíundast presti og fátækum. Eigandinn kóngl. Majestat, og er þessi ein af þeim, er kallast Vatnsdalsjarðir, sem lögmaðurinn Lauritz Christiansson Gottrup að þíngeyrum hefur í forljeníng.
Ábúandinn Jón Sigurðsson. Landskuld i € lx álnir. Betalast í ullarvöru heim til klaustursins og sauðum í kaupstað, so mikið af hverju sem ábúandi býður, og þó alltíð xx álna fóður í þá landskuld. Leigukúgildi v. Leigur betalast í smjöri heim til klaustursins, eður þángað sem umboðsmaðurinn tilsegir innan hjeraðs; stundum hefur hann og penínga tekið þá smjör hefur skort. Kvaðir eru í næstu 3 ár öngvar kallaðar; þar fyrir var óskað hestláns á Skaga og eins dagsláttar um sumur. Í næstu 4 ár þar fyrir galst dagslátturinn tvisvar in natura, en hestlánið forlíkaðist í annari þjenustu og so dagslátturinn í önnur 2 ár. Ekki minnast menn að þessar kvaðir hefðu verið áður lögmaðurinn Lauritz Gottrup hafði umráð. Leigukúgildin eru óuppbætt í þau 7 ár, sem þessi ábúandi hefur jörðina haldið, og þau sömu kúgildi leigði hann áður í 4 ár uppbótarlaus, þá er hann bjó á Þíngeyraklausturs jörðu Haga.
Útigángur bregst torveldlega. Kvikfjenaður iii kýr, i kvíga að fyrsta kálfi, lxxii ær, xxviii sauðir tvævetrir og eldri, xxviii veturgamlir, xxxii lömb, vi hestar, i foli tvævetur, ii hross, ii fyl.
Fóðrast kann v kýr, xxx lömb, lxxx ær, vii hestar. Torfrista og stúnga lök og sendin. Rifhrís má kallast þrotið. Silúngsveiðivon góð í vatni því, sem kallað er Hóp.
Lambaupprekstur á Víðidalstúngu afrjett fyrir toll.
Munnmæli eru, að jörðin eigi beitarítak i Ennis land og Titlíngastaða. Ekki vita menn rök til þess, og ekki brúkast það, nema hvað nábúa samgöng verða. Túninu grandar sandfjúk.
Sama sandfjúk fordjarfar engjarnar árlega, og þó enn meir Víðidalsá, með sandi, grjóti og leiri. Landþröng er mikil. Hætt er kvikfje fyrir foröðum. Vatnsból þrýtur um vetur til skaða, og er þá mjög erfitt að sækja. Kirkjuvegur illur og lángur.

Refasveit kallast byggðarlagið við enda Langadalsfjalls innst við Húnafjörð, frá Blönduósi að Laxá. Þar á fjallinu er Refaborg auðséð kennileiti.
Sveitin var fyrrum nefnd Refaborgarsveit.
Við sjóinn eru háir bakkar, en annars einkennist sveitin af melum, móum og mýrun.

Í sveitinni eru fjögur vötn; Langavatn nyrst, svo Hólmavatn, Réttarvatn og loks Grafarvatn syðst. Áætlað landhæð yfir sjávarmál er 215 metrar.

Refsborg is a hill and is located in Northwest, Iceland. The estimate terrain elevation above seal level is 215 metres.

Eg fór í refamennskuna. Það voru hérna þrjú refabú, tvö þeirra stór.

Refa-Björn, sem kallaður var, sá um bú hér uppi undir Brekku.
Kolka var með annað sem hét Silfri, og var þar sem Héraðshælið er núna.
Síðan voru Páll Geirmundsson og fleiri komnir með eitt á melunum heldur vestar en þar sem nýja kirkjan er og ég var fenginn til þess að sjá um það bú.

Ég hafði aldrei komið nærri tófum, og vinnan hjá mér byrjaði þannig að það þurfti að hreinsa dýrin í öllum búunum þremur. Þeir Svavar frá Móbergi og Björn Jónsson sem höfðu verið í þessu í nokkur ár spyrja mig hvað ég vilji helst gera. Ég sagði að mér væri alveg sama. „Þú vilt kannski taka dýrin", segja þeir.

Þeir fengu mér töng og ég fór inn í fyrsta búrið. Tófan fer náttúrulega yfir mig og undir og alls staðar því að ég kunni ekki að taka dýr. Þeir hlógu svo mikið að mér að þeir urðu að leggjast á grasið úti. En það endaði nú samt með því að ég tók hvert einasta dýr og þeir voru orðnir skrítnir á svipinn í lokin.

Ég fékk aldrei bit en þeir voru alltaf með einhverja putta reifaða. Við Svavar hlógum mikið einu sinni, við fórum í heimsókn upp til Björns þegar við vorum búnir í okkar búum. Þá var hann með prímus með vatnsfötu á og einn putta niðri og var að sótthreinsa hann eftir bit.

Þeir voru klaufar að láta bíta sig. Þegar tófurnar voru hreinsaðar var sett töng í kjaftinn á þeim, pillur ofan í þær og laxerolía. En svo kom verðfall.

Fyrst gafst Björn upp og þá tókum við Svavar það bú að okkur, síðan gafst Svavar upp og þá drap ég þetta allt niður. Það var feikna verk. Ég hreinsaði skinnin líka og spýtti þau." Viðtal við Sverri Kristófersson

Raufarfell 743 mys

Raufarfells er getið í Hauksbók, Njálu og einnig í máldaga Miðbæliskirkju sem talinn er frá 1179. Í Íslensku fornbréfasafni (I, 255) segir um Mið Arnarbæli: ,,Tíund heimamanna liggur til kirkju og af næsta bæ og frá Raufarfelli hinu vestra og syngja þangað 12 messur“. Á þessum tíma hefur verið hálfkirkja eða bænhús á Raufarfelli sem virðist hafa verið í notkun a.m.k. til loka 15. aldar en er ekki getið í máldaga Miðbæliskirkju frá um 1570.

Þjófadalafjöll er um 8 km langur fjallshryggur í eins til tveggja km fjarlægð frá nyrsta hluta austurjaðars Langjökuls. Tveir hæstu tindar þeirra, Rauðkollur og Oddnýjarhnjúkur, ná næstum 1100 m y. s. og nokkrir aðrir hnjúkar eru yfir 1000 m, og þau rísa öll 300 til 400 metra yfir umhverfi sitt. Í austurhlíðum þeirra eru víða gróðurtorfur með ýmiskonar gróðri, sem þrífst á hálendinu, þar sem eitthvert skjól og jarðvegur er, og víðast, þar sem ekki eru brattar skriður eða hamrar, er einhvern gróður að finna ef vel er að gáð, svo sem víði, lyng, stinnastör og mosa, og skófir skreyta steina. Svo er einnig næstum allsstaðar uppi á fjöllunum og í vesturhlíðum þeirra, þar sem ekki eru berar klappir. Aðalefni fjallanna er móberg og er það auðunnara fyrir gróðurinn en gosberg. Víða er nokkuð af líparíti (ljósgrýti) og er sá kostur þeirrar bergtegundar að hún er í ýmsum litum, sem eykur fjölbreytni fegurðarinnar. Uppi á miðjum fjöllunum er áberandi rauður leir, sem mun vera frá kulnuðu jarðhitasvæði. Markalína milli Árnessýslu og Austur-Húnavatnssýslu liggur um austurhlíð fjallanna sunnanvert við miðju, norðvestur um þau yfir Oddnýjarhnjúk og vestur í jökul á vatnaskilum spölkorn norðvestan hans. Lína þessi er ekki sjáanleg í landslaginu, en sauðfjárvarnagirðing er nokkru norðan hennar á fjöllunum austanverðum en liggur yfir hana á þeim miðjum og vestur á hraunsvæði dálítið, sem er við austurjaðar Langjökuls.

Þegar horft er til norðausturs af Rauðkolli, sést yfir stórt jafnlent svæði, sem er í kringum 600 metra hæð yfir ssjávarmáli, og því víð sýn í góðu skyggni. Sandkúlufell er til vinstri við það, og liggur Kjalvegur austan þess, en Dúfunefsfell er til hægri og vegurinn vestan við það. Í fjarlægð má greina Mælifellshnjúk, sem víða sést af þessu svæði.

Fæddur í Ølstykke, Frederiksborg, skírður þar í kirkjunni 11.4.1880 og fermdur þar 1.4.1894 dáinn 18.7.1958 í Stenlöse og jarðsettur í Stenlöse kirkjugarði 22.7.1958

Rannveig Margrét Stefánsdóttir 16. feb. 1885 - 3. maí 1972. Lausakona í Flögu, Undirfellssókn, A-Hún. 1930. Var hjá foreldrum sínum á Flögu í Vatnsdal 1920. Var hjá Margréti systur sinni á Búðum á Snæfellsnesi 1936. Síðast bús. í Reykjavík. Dó ógift. Bústýra hjá Magnúsi 1901.

Hofi Vatnsdal 1870. Var á Prestbakka, Prestbakkasókn, Skaft. 1910. Fyrrum húsfreyja.

Rannveig Hansdóttir Líndal 29.1.1883 - 15.7.1955. Matreiðslukennari og forstöðukona Tóvinnusk. á Svalbarði. Kennari Kvsk 1919-21 og 1924-33. Ógift og barnlaus.

Rannveig Jónsdóttir fæddist á Syðri-Hofdölum í Skagafirði 4. september 1941. Hún lést á krabbameinsdeild Landspítalans við Hringbraut 1. nóvember 2007.
Rannveig lauk gagnfræðaprófi frá Kvennaskólanum í Reykjavík árið 1958 og hjúkrunarfræðinámi frá Hjúkrunarskóla Íslands í október 1962.

Rannveig var fædd að Brekku í Fljótsdal í Norður-Múlasýslu og ólst þar upp til sjö ára aldurs, þegar hún fluttist með foreldrum sínum til Sauðárkróks þar sem faðir hennar tók við embætti héraðslæknis. Á Sauðárkróki ólst hún upp í stórum systkinahópi á hinu merka og gestrisna heimili læknishjónanna. Þegar Kvennadeild Skagfirðingafélagsins í Reykjavík var stofnuð árið 1963, gekk Rannveig þar til liðs af heilum hug, því að hún var í hjarta sínu fyrst og fremst Skagfirðingur alla tíð og unni firðinum sínum fagra umfram önnur byggðarlög. Hún vann mikið fyrir Kvennadeildina fyrir basara og þetta var allt svo listilega gert.
Rannveig var mikil garðyrkjukona og þær mæðgur settu upp fallegan garð við læknishúsið. Þar vann Rannveig öllum stundum á sumrin og þessi garður var svo fallegur að hann var annálaður um héraðið. Eftir að fjölskyldan var sest að í Reykjavík, á Gunnarsbraut 28, var haldið áfram við ræktunina og nýr garður varð til og þessi garður varð auðvitað líka til sóma.

Rannveig Hannína Guðmundsdóttir frá Brú P.O.(Post Office) f. 5.2.1873, Var á Sneis, Holtastaðasókn, Hún. 1880. Fór til Vesturheims 1900 frá Blönduósi, Torfalækjarhreppi, Hún.

Rán Ármannsdóttir fæddist á Neskaupstað 10. maí 1951 - 5. feb. 1992. Hafnarfirði. Kvsk á Blönduósi 1969-1970.

Guðrún Rakel Guðmundsdóttur, f. 20.6.1922 - 13.11.2017. Var í Hafnarfirði 1930. Verkakona í Hafnarfirði.
Rakel bjó nær alla sína ævi í Hafnarfirði. Á fyrsta ári fluttist Rakel frá Patreksfirði til Reykjavíkur með foreldrum sínum og ólst þar upp til sjö ára aldurs, þegar fjölskyldan flutti á Lækjargötu 14 í Hafnarfirði. Þar tók skólagangan við með hefðbundnu skyldunámi. Ung að árum iðkaði hún fimleika hjá Sólveigu Guðmundsdóttur .
Rakel og Björgvin reistu sér hús á Hörðuvöllum 4 í Hafnarfirði og bjuggu þar nær alla sína búskapartíð. Frá 2001 fluttu þau að Sólvangsvegi 1 þar í bæ. Síðustu þrjú árin dvaldi hún á hjúkrunarheimilinu Sólvangi.
Rakel var jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju 29. nóvember 2017, og hófst athöfnin klukkan 13.