Bræðurnir lifðu sín bernskuár á Laxárdalnum sem um þær mundir var fjölmenn sveit með á þriðja tug byggðra býla, þó í dag séu aðeins tvö eftir. Er dalurinn nú aðallega notaður til hrossabeitar.
Laxárdalurinn er ein af þeim sveitum landsins sem á örlagaríkan hátt varð fyrir flótta fólksins til þéttbýlisstaða, sem uxu ört á þessum árum. Er þetta svo kunn saga að ekki er bætandi við orðræðu þar um. En Laxárdalurinn var leik- og starfsvangur bræðranna fjögurra, fyrst tíu ár í Kárahlíð, önnur tíu á Vesturá og svo þriðja áratuginn í Hvammi, þar framar í dalnum, en árið 1948 yfirgáfu þau Guðni og kona hans Laxárdalinn og fluttu til Skagastrandar þar sem þau bjuggu upp frá því.
Það varð hlutskipti Pálma að fara að heiman tólf ára gamall. Segir það sögu um fátækt foreldranna og er varla annars að vænta en skilnaðurinn við foreldrana hafi haft mótandi áhrif á hinn unga dreng þótt lítt ræddi Pálmi um það frekar en aðra einkahagi sína.
Í einfaldri og yfirlætislausri frásögn lét Pálmi eftir sig greinargóða lýsingu á lífshlaupi sínu frá því hann fór að heiman, fyrst að Blöndudalshólum til Bjarna bónda og kennara Jónassonar og konu hans Önnu Sigurjónsdóttur, og barnaskóla sótti hann að Finnstungu. Var það á þeim árum sem kennt var með farskólasniði. Urðu vistir hans á nokkrum bæjum í Bólstaðarhlíðarhreppi og víðar austan Blöndu, en af og til var hann heima á Laxárdalnum hjá foreldrum sínum. Reyndist félagsskapur þeirra Pálma og Steingríms varanlegur og ekki tjaldað til skamms tíma. Þar með var skólagöngunni lokið og við tók skóli lífsins. Kransæðasjúkdómur og missir sjónar á öðru auga batt enda á starfsferil Pálma um miðjan áttunda áratuginn. Frá árinu 1970 varð aðsetur hans alfarið á Blönduósi. Var heimilið, hátt á annan áratug, hjá þeim hjónum Ragnari Þórarinssyni og Svanhildi Þorleifsdóttur og varð hann sem einn af fjölskyldunni upp frá því. Náið sambad varð milli Pálma og barna þeirra hjóna og lengdist þráðurinn til barnabarnanna, en árið 1987 flutti Pálmi í Hnitbjörg á Blönduósi þar sem hann dvaldi upp frá því. Pálmi Guðnason kaus sér engan einn lífsförunaut og eignaðist ekki afkomendur, en samskipti hans við samferðamennina voru vinsamleg og áfallalaus. Hann var nokkur einfari og hleypti fáum mjög nálægt sér. Aðeins örfáir vissu um hæfileika hans til að njóta listar og gleði og einnig þess sem hann gat miðlað af þekkingu sinni af lestri bóka og meðfæddum hæfileikum. Um það varð aðeins vitað með undantekningum og í þröngum hópi. Mun sanni nærri að þeir bræðurnir fjórir af Laxárdalnum hafi verið sannir fulltrúar hinnar rómuðu alþýðumenningar á Íslandi meðan þar var enn lítið mengað bændasamfélag. Allir munu þeir hafa átt sín sérsvið og hugðarefni þótt Rósberg Snædal risi þar hæst og skilji varanlegust merki eftir sig í formi meitlaðs bundins máls og frásagna af æskustöðvunum á Laxárdal, bæði landinu og fólkinu sem þar bjó. Enginn efi er á því að Pálmi átti hliðstæða hæfileika og bróðir hans, þótt hann kysi að dylja þá fyrir flestum öðrum. Hann fór mikið einn með sjálfum sér. Labbaði sér til heilsubótar, fékk sér kaffisopa á greiðasölustöðum, og fylgdist með því sem fyrir augun bar. Sótti sér bækur á Héraðsbókasafnið og var vandlátur á lesefni. Valdi jafnan fræðibækur af einhverju tagi en sneiddi hjá skáldssögum. Var þekking hans þess vegna mikil um hin margvíslegustu efni, t.d. um byggðasögu landsins, svo að hvar sem leið hans lá um önnur héruð vissi hann mjög um staðhætti og sögu.
Hann var jarðsettur frá Blönduósskirkju laugardaginn næstan fyrir páska.

Bærinn er neðan vegar, langa bæjarleid norðan Bergsstaða. Af Eiríksstaðahorni nokkru sunnan bæjar opnast útsýn yfir miðhluta Svartárdals. Ræktuner að meirihluta af valllendi og nokkuð sundurslitin. Jörðin á víðáttumikið flálendi á Svartárdalsfjalli og gott beitiland í brekkum neðan brúna. Eiríksstaðahöfði heitir hæð ein áberandi á vesturbrún Svartárdalsfjalls nyrst í Eiríksstaðalandi. Íbúðarhús byggt 1938, 320 m3. Fjós fyrir 6 gripi. Fjárhús yfir 260 fjár. Hesthús yfir 12 hross. Hlöður 1020 m3. Tún 16 ha. Veiðiréttur í Svartá.

Eyðijörð

Guðni Sveinsson 19. mars 1885 - 15. nóvember 1971 Bóndi í Kárahlíð, Vesturá og Hvammi í Laxárdal, A-Hún. Var í Dæli, Barðssókn, Skag. 1901. Bóndi á Vesturá, Holtastaðasókn, A-Hún. 1930. Var á Ægissíðu, Höfðahr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Höfðahreppi.

Þorsteinn Daníelsson 14. jan. 1858 - 11. jan. 1941. Var á Bægisá syðri, Bægisársókn, Eyj. 1860. Var í Skipalóni, Lögmannshlíðarsókn, Eyj. 1930. Bóndi á Skipalóni í Glæsibæjarhreppi, Eyj. Bóndi a Möðruvöllum í Hörgárdal í Arnarneshreppi, Eyj. 1895-98. Einkabarn.

Aðfaranótt 19. janúar lést merkisbóndinn Sveinbjörn á Snorrastöðum i Kolbeinsstaðahreppi. Sveinbjörn fæddist að Snorrastöðum 4. sept. 1894 og var því á 85. aldursári er hann lést. Hann var sonur hjónanna Jóns Guðmundssonar (1835-1916) og konu hans Sólveigar Magnúsdóttur (1850-1922).

Systkin hans voru:

Magnús Jónsson, 4. febr. 1878 - 9. ágúst 1955

Guðrún Elísabet Jónsdóttir, 25 ágúst 1884 - 9. júní 1916

Margrét Jónsdóttir, 4 ágúst 1888 - 21. júní 1968

Stefán Lýður Jónsson, 10 marz 1893, 9. des. 1969

Kristján Jónsson, 24 apríl 1897 - 31. ágúst 1990

Hann ólst upp á Snorrastöðum i hópi margra systkina á miklu menningarheimili. Tvítugur fór hann til náms á Hvitárbakkaskóla til Sigurðar Þórólfssonar og var þar tvo vetur 1914-1916. Að námi loknu sneri hann aftur heim og vann að búi foreldra sinna fyrst i stað. Hann tók að sér barnakennslu i Kolbeinsstaðahreppi haustið 1919 og var kennari i sex vetur samfleytt að mestu og einn vetur jafnframt i Miklaholtshreppi. Síðan varð hlé í fjóra vetur. Þá tók hann við kennslustarfi aftur og hélt því samfellt til 1959 eða í 30 vetur. Hann hóf búskap á Snorrastöðum ásamt Magnúsi bróður sinum 1922 og bjuggu þeir i sambýli til þess að Magnús lést 1955. Í fyrstu stóð Margrét systir þeirra fyrir búi með þeim bræðrum en vorið 1931 kvæntist Sveinbjörn Margréti Jóhanna Sigríður Jóhannesdóttir (1905-1995) frá Haukatungu í Kolbeinsstaðahreppi.

Börn þeirra eru, eftir aldursröð:

Haukur, (6. feb. 1932 - 8. mars 2020) kvæntur Ingibjörgu Jóndóttur. Dóttir þeirra er Branddís Margrét.

Friðjón, (11. mars 1933 - 1. sept. 1990) kvæntur Björk Halldórsdóttur. Dætur þeirra eru Sigríður, Margrét og Halldóra Björk.

Jóhannes Baldur (29. júní 1935 - 23. okt. 2002). Var kvæntur Sigrúnu Ólafsdóttur. Börn þeirra eru Margrét J.S. og Ólafur Daði.

Kristín Sólveig, (17. mars 1941 - 8. mars 1992) gift Grétari Haraldssyni. Börn þeirra eru Margrét, Jóna Björk og Sveinbjörn Snorri.

Helga Steinunn, (20. jan. 1943) gift Indriða Albertssyni. Börn þeirra eru Helga, Margrét Kristín, Sveinbjörn og Magnús.

Elísabet Jóna. (20. des. 1946) Var gift Baldri Gíslasyni. Börn þeirra eru Stefanía og Gísli Marteinn.

Fyrir hjónaband eignaðist Margrét son, Kristján Benjamínsson, (5. okt. 1923 - 23. okt. 2013) sem kvæntur er Huldu Guðmundsdóttur. Börn þeirra eru Kristín Berglind og Broddi.

Sveinbjörn tók ungur mikinn þátt í félagsmálastarfi sveitar sinnar og héraðs og kom víða við í þeim störfum. Hann hóf félagsmálastörfin eins og margir aðrir ungir menn i ungmennafélaginu Eldborg og formaður þess var hann frá 1920-1930. Þá var hann einn af þeim sem gekkst fyrir stofnun héraðssambands ungmennafélaganna á Snæfellsnesi og var kjörinn i fyrstu stjórn héraðssambandsins á stofnfundi þess 1922 og sat i þeirri stjórn til 1939. Hann var kjörinn heiðursfélagi sambandsins á fjörutíu ára afmæli þess 1962. Sveinbjörn var kosinn i hreppsnefnd 1931 og sat samfellt i hreppsnefndinni til 1942 en þá varð hlé á til 1950 að hann var kosinn aftur í hreppsnefndina og sat þá i henni átta ár sem oddviti. En oddviti var hann alls í 12 ár. Sýslunefndarmaður var hann 1946-1950. Hann var kosinn i sóknarnefnd 1929 og jafnframt safnaðarfulltrúi fyrir Kolbeinsstaðakirkju. Hann lét sér mjög annt um málefni kirkjunnar og var mjög lengi i safnaðarstjórn. Sveinbjörn var mjög oft fulltrúi sveitar sinnar á búnaðarsambandsfundum og einnig var hann oftsinnis fulltrúi á fundum Kaupfélags Borgfirðinga. Hann hafði mikinn áhuga á framförum á sviði landbúnaðar og taldi að samvinna bænda gæti leyst ýmis vandamál bændastéttarinnar. Hann sat stofnfund Ræktunarsambands Snæfellinga og studdi þann félagsskap með ráðum og dáð fyrstu bernskusporin. Sveinbjörn var kosinn í nýbýlanefnd Snæfellinga 1946 og átti lengi sæti i henni. Þá átti hann sæti i yfirskattanefnd sýslunnar frá 1951-1962. Og enn fleiri félagsstörfum sinnti hann. T.d. var hann formaður slysavarnarfélags Kolbeinsstaðahrepps. Einnig var hann námsstjóri i þrjú ár i sex hreppum á sunnanverðu Snæfellsnesi og á Mýrum, þ.e. 1931-1933. Það mátti segja að um áratugi væri Sveinbjörn einn mesti félagsmálamaður á Snæfellsnesi og hann kæmi nær alls staðar við sögu i því efni. Hann var skemmtilegur fundarmaður, — gamansamur í ræðuflutningi og talaði gott mál enda fjöllesinn og sérlega næmur á þau efni. A Snorrastöðum var bókleg iðja stundu meir en títt er almennt, og ef gesti bar þar að garði var gjarnan rætt um bókmenntir og félagsmál. Var þá oft glatt á hjalla og stundin fljót að líða. Snorrastaðaheimilið hefur verið menningarsetur og margur hefur komið þangað og notið þess að fræðast og gleðjast af viðræðum við heimilisfólkið. Þjóðleg gestrisnihefur verið rækt þar eins og best verður gert. Snorrastaðir liggja suðaustanvert við Eldborgarhraun. Land jarðarinnar stórt og gott. Ræktunarland er mikið og beitiland er einnig viðáttumikið. Þar ilmar sterkt í gróandanum á vorin. Selveiði er í Kaldárósi og lítils háttar veiði í Kaldá. Skóglendi er i Eldborgarhrauni. Bæjarstæði er fagurt og hlýlegt. Um skeið var Haukur Sveinbjörnsson I félagsbúi með foreldrum sinum uns hann kvæntist og byggði nýbýlið Snorrastaði II 1968-1970. Færðist búskapurinn þá meir á hans hendur. Búskapar umsvif voru lengst af mikil og hefur fjölskyldan verið samhent við dagleg störf og farist farsællega búreksturinn. Sveinbjörn varð fyrir því að veikjast á góðum starfsaldri eða um sextugt. Dró hann þá smám saman úr búskaparumsvifum, þó hann nyti í því efni bróður síns Kristjáns, sem alla tíð hefur verið í búskapnum með honum, auk þess sem börnin voru þá flest uppkomin og aðstoðuðu eftir getu. Þennan sjúkdóm losnaði Sveinbjörn aldrei við og dró hann sig því í hlé bæði í félagsmálum og einnig smám saman í búskapnum líka. En með lítilli áreynslu leið honum miklu betur og var jafnan hress og glaður til hinstu stundar.

Garðar Stefánsson frá Kúskerpi fæddist á Illugastöðum í Laxárdal í A-Húnavatnssýslu 17. september 1912. Hann lést á heimili sínu á Blönduósi hinn 14. mars 1999.
Var á Illugastöðum, Holtastaðasókn, A-Hún. 1930. Var í Kúskerpi, Engihlíðarhr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Blönduóshr.
Útför Garðars fer fram frá Blönduóskirkju í dag. Jarðsett verður á Höskuldsstöðum.

Þormar Kristjánsson 18. mars 1945. Var á Stíganda, Blönduóshr., A-Hún. 1957.

Gyða Jóhannsdóttir var fædd að Daufá í Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði 1. júlí 1929. Húsmóðir og saumakona. Var á Daufá á Neðribyggð, Skag. 1930. Frá 1952 til 1987 bjó Gyða að Skálará í Blesugróf en eftir það í Engihjalla 1 í Kópavogi.
Hún andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 26. júlí 1996. Útför Gyðu fór fram frá Fossvogskirkju 1.8.1996 og hófst athöfnin klukkan 13.30.

Hjörtur fæddist á Miðhúsum í Reykhólahreppi og ólst þar upp til 12 ára aldurs en flutti þá að Reykhólum. Enginn skóli var á þessum tíma á Reykhólum en börnin í sveitinni nutu farkennslu eins og títt var. Faðir minn fór síðar í skóla á Flateyri og síðan í unglingaskóla hjá séra Árelíusi Níelssyni á Stað á Reykjanesi. Áhugi hans á kennslu og skólamálum hlýtur að hafa vaknað þar því hann lauk kennaraprófi 1948, íþróttakennaraprófi frá Laugarvatni 1949 og tók reyndar öll kennarapróf sem til voru á þeim tíma; í söngkennslu, danskennslu, handavinnukennslu og síðar einnig ökukennarapróf. Kennaraferillinn hófst við Barna- og miðskólann í Stykkishólmi þar sem hann starfaði 1949-1951. Hann flutti á Selfoss og starfaði við Barna- og miðskólann á Selfossi 1951- 1961með ársleyfi vegna kennslu við Flensborgarskólann 1959-60. Einnig var hann stundakennari við Iðnskólann á Selfossi sömu ár. Hann fluttist í Reykholtsdalinn 1961 og hóf störf sem skólastjóri við nýbyggðan skóla að Kleppjárnsreykjum þar sem hann starfaði til ársins 1978. Samhliða skólastjórastarfinu sinnti hann einnig ökukennslu í uppsveitum Borgarfjarðar. Leiðir lágu aftur til Selfoss þar sem hann kenndi við Gagnfræðaskólann á Selfossi 1978-1980 en þá tók hann við starfi framkvæmdastjóra Samtaka sunnlenskra sveitarfélaga sem hann sinnti til ársloka 1994 þegar hann lét af störfum sökum aldurs.

Stefanía Anna, f. 31. janúar 1953. Var í Kúskerpi, Engihlíðarhreppi, A-Hún. 1957

Skagaströnd er kauptún á vestanverðum Skaga milli Spákonufells og Spákonufellshöfða, sem gengur í sjó fram.
Bærinn stendur við víkina sunnan höfðans. Ekki er getið um sérstakt landnám á Skagaströnd en Þórdís spákona, sem bjó þar á 10. öld, var fjölkunnug og ráðrík.

Verzlunar er fyrst getið í heimildum árið 1586 en vafa lítið hefur hún hafizt fyrr.
Í upphafi einokunarverzlunarinnar árið 1602 varð Skagaströnd löggiltur verzlunarstaður. Þá var talað um að verzla í Höfða og nafnið Höfðakaupsstaður varð til.
Nafnið Skagaströnd er líklega tilkomið vegna þess hve erfitt var fyrir dönsku kaupmennina að bera hitt nafið fram. Lítils háttar byggð myndaðist í kringum verzlunina á síðarihluta átjándu aldar og húsum fjölgaði um miðja nítjándu öldina, þegar saltfiskverkun til útflutings hófst þar.

Alvöru þéttbýli fór ekki að myndast fyrr en eftir aldamótin 1900, þegar umbætur urðu í útgerð og fiskverkun. Bærinn óx mest um miðja 19. öldina á síldarárunum.

Þá var höfnin stórbætt og síldarbræðsla byggð ásamt tveimur frystihúsum.
Íbúumfækkaði verulega, þegar síldin brást og togaraútgerð hófst ekki fyrr en á sjöunda áratugnum.

Þar er rekin mikil útgerð og höfðu Skagstrendingar frumkvæði að smíði fyrsta íslenska frystitogarans, sem flestir töldu glapræði á þeim tíma. Frystitogararnir hafa að mestu tekið við hlutverki frystihúsanna. Léttur iðnaður er á Skagaströnd og góð verslunarþjónusta. Lengi var sagt að Skagstrendingur hf. útgerðarfélag, hefði komið Skagaströnd á kortið, en hinn íslenski kúreki, Hallbjörn Hjartarson bætti um betur á eftirminnilegan hátt. Veitingahús hans, Kántrýbær, var landsfrægt og hróður þess barst um víða veröld og haldnar voru "kántrýhátíð" árlega við miklarvinsældir. Einnig rak hann útvarpsstöð sem eingöngu voru leiknar sveitatónlist og þá helst frá mið- og suðurríkjum Bandarríkjanna.

Margt fleira er í boði á Skagaströnd og er þess virði aðbeygja út af þjóðvegi nr. 1 og heimsækja staðinn. Spákonufellið (646m) setur svip á bæinn. Efst á því er grágrýtishamraborg, Spákonufellsborg, sem staðarmenn nefna gjarnan Borgarhaus.
Bezta uppgangan á fellið er að norðanverðu og uppi á Borgarhaus er dagbók í vörðu.

Spákonufellshöfðinn var friðlýstur sem fólkvangur 1980. Hann er lábarinn gostappi úr blágrýti, prýddur stuðlabergi.
Gamli verzlunarstaðurinn, Höfðakaupstaður, var rétt við höfðann. Ganga um hann tekur u.þ.b. klukkustund og útsýni ágætt af honum.

Var áður hjáleiga frá Undirfelli og 1/5 úr þeirri jörð. Bærinn stóð samtýnis Brúsastaðabæ í Sléttu, en lítið hallandi túni, stutt á milli bæja.
Veiðiréttur í Vatnsdalsá. Tún 32 ha.

Bjarni Jónsson 13. ágúst 1892 Fluttist til Vesturheims. Ókvæntur

Hólmfríður Steinunn Jónsdóttir 1. júní 1903 - 20. janúar 1967. Húsfreyja á Undirfelli, Undirfellssókn, A-Hún. 1930. Var í Undirfelli, Áshr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Áshreppi.

Spákonufell er landnámsjörð, var ætíð í bændaeign og hið mesta höfuðból. Þar bjó hin fræga Þórdís spákona, sem bærinn heitir eftir. Bærinn stendur við rætur Spákonufells, vel hýstur í gömlum stíl. Spákonufell var kirkjustaður til 1928. Við norðurenda túnsinshefur nú verið reist skilarétt fyrir Höfðahrepp.
Núverandi eigandi jarðarinnar er Höfðahreppur. Engin hús eru á jörðinni en túnin nytjuð af íbúum í Höfðahreppi.

Björg Rögnvaldsdóttir 19. janúar 1920 - 22. apríl 2008 Var á Litla-Hvammi, Efri-Núpssókn, V-Hún. 1930. Fósturforeldrar Daníel Helgason og Guðfinna Stefánsdóttir. Húsfreyja og verkakona á Ísafirði. Björg ólst upp í Miðfirði í Húnavatnssýslu.
Síðustu árin dvaldi Björg á Heilbrigðisstofnuninni Ísafjarðarbæ.
Útförin fór fram frá Ísafjarðarkirkju.

Sturlína Judith Guðmundsdóttir 30. des. 1893 - 22. apríl 1928. Var í Litla-Vatnsskarði, Engihlíðarhreppi, A-Hún. 1920. Nefnd: Sturlína Júdit Benedikta Guðmundsdóttir í Vestfirzkum. Kvennaskólanum Blönduósi 1915-1916

Snæbjörn Jónsson 30. október 1897 - 27. apríl 1985. Bóndi á Snæringsstöðum, Undirfellssókn, A-Hún. 1930. Bóndi á Snæringsstöðum, Áshr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Reykjavík

Steinunn Samsonardóttir Franklín 7. jan. 1899 - 8. feb. 1936. Húsfreyja á Akureyri. Verkakona á Akureyri 1930.

Skógarvarðarhúsið í Friedrichsruh í Sachsenwald
Kaffihús/veitingahús og hótel, 5 stjörnu lúxushótel skammt frá Hamborg [klukkutíma akstur frá flugvellinum]

Einu sinni rómantískt veiðihús - í dag sælkeravígi og eitt besta þýska heilsuhótelið. Lúxuseignin, fallega staðsett í hinu friðsæla Hohenloher landi og umkringd vel hirtu 44.000 m² garði, er einn fallegasti felustaður Þýskalands. Á hótelinu er val um alls 66 glæsilega innréttuð herbergi og svíta í hinu sögulega veiðihúsi, aðalbyggingunni, heilsulindarhúsinu, hliðhúsinu eða garðhúsinu.

Sem sagt, við erum mjög stolt af þessu: Sælkeraveitingastaðurinn okkar Le Cerf með kokknum okkar Boris Rommel hefur hlotið 2 stjörnur í Michelin Guide í fimmta skiptið í röð og Wald & Schlosshotel Friedrichsruhe hefur verið í hinum virta Relax Guide 2022 í 12. Sinn.
Í júní 2017 hlaut það einnig hin eftirsóttu evrópsku heilsu- og heilsulindarverðlaun sem „besti áfangastaður í Þýskalandi“ eða „2. sæti í Evrópu“. Á „World Luxury Spa Awards 2019“ fékk dvalarstaðurinn verðlaun í tveimur flokkum: „Best Luxury Resort Spa“ í Þýskalandi og „Best Luxury Spa Retreat“ í Þýskalandi. Hið virta ferðatímarit GEO SAISON skráir Wald & Schlosshotel Friedrichsruhe í „100 fallegustu hótelin í Evrópu 2018“ í flokknum „Vellíðan“.

Guðrún Sigríður Zophoníasdóttir 15. feb. 1934, Blönduósi, prestfrú Eiðum.

Jón Jóhannes Pálmason 6. jan. 1876 - 2.12.1929. Verslunarmaður Pálmalundi á Blönduósi 1919-1929 og á Sauðárkróki. Var á Æsustöðum sumarið 1910. ekkill Stefánsh. Skróki 1910,

Guðrún Solveig Pálmadóttir 4. jan. 1878 - 26. júlí 1960. Húsfreyja á Æsustöðum í Langadal, A-Hún. Var á Bjarnastöðum, Þingeyrasókn, A-Hún. 1930. Var á Bjarnastöðum, Sveinsstaðahr., A-Hún. 1957. Þórðarhúsi 1941

Var á Blönduósi 1930. Var í Pétursborg, Blönduóshr., A-Hún. 1957. Kjörbarn skv. Thorarens.: Sigurður Pétur Hilmarsson, f. 4.9.1960.

Páll Jónsson Árdal 1. feb. 1857 - 24. maí 1930. Skáld og barnakennari á Akureyri. Var einnig vegaverkstjóri.

Stefán Ásberg Jónsson bóndi á Kagaðarhóli í Austur-Húnavatnssýslu lést á Heilbrigðisstofnuninni Blönduósi 29. júní 2009. Stefán fæddist 4. nóvember 1930 á Kagaðarhóli, hann ólst þar upp og bjó alla sína ævi. Stefán hóf búskap á Kagaðarhóli 1956, fyrst í sambýli við foreldra sína og síðan með konu sinni frá 1966. Útför Stefáns fer fram frá Blönduóskirkju í dag 11.júlí og hefst athöfnin kl. 14.

Guðrún Jóhanna Stefánsdóttir 20. júní 1967 frá Kagaðarhóli.

Sjá umfjöllun um Blönduós - gamlabæinn.
Skömmu fyrir aldamót (1897) var fyrstu bæirnir reistir á eystribakkanum í landi Ennis og nefndist Litla-Enni og sama ár Grund (Klaufin), en þar átti síðar eftir að fjölga um mun með til komu kaupfélagsins 1906. Einnig hafði Ole Möller reist þar vörugeymslur þar sem Sláturhúsið stendur. Elfan mikla sem fyrir stuttu hafði verið brúuð var ekki lengur sá faratálmi sem hún lengst af hafði verið og skipti samfélaginu við ósinn í tvær sóknir.

Blönduóss er fyrst getið sem lendingarstaðar í Landnámabók og víða í Íslendingasögum er talað um skipakomur þangað en á síðari öldum virðist ekki hafa verið siglt þangað fyrr en á 19. öld. Eini verslunarstaðurinn í Húnaþingi var þá Höfðakaupstaður (Skagaströnd). Mörgum Húnvetningum þótti þó langt að sækja verslun þangað og þann 1. janúar 1876 var Blönduós löggiltur sem verslunarstaður. Sumarið eftir voru útmældar nokkrar verslunarlóðir og tveir verslunarskúrar reistir. Kaupfélag Austur-Húnvetninga fékk útmælda lóð 1896 og árið 1909 var reist steinsteypt verslunarhús sem enn stendur.

Íbúðarhús risu einnig kringum verslanirnar. Árið 1890 voru 52 íbúar á Blönduósi og um aldamótin voru þeir orðnir 106. Árið 1920 voru á Blönduósi 11 steinhús, 15 timburhús og 31 torfbær. Lögferja kom á ósa Blöndu um það bil sem byggð hófst þar og brú var svo reist á árunum 1896-1897 og var mjög mikil samgöngubót og tengdi líka þorpið, sem var að byggjast upp báðum megin árinnar. Núverandi brú var reist 1962-1963. Á árunum 1894-1895 var gerð bryggja utan við ána og varð Blönduós þá fastur viðkomustaður strandferðaskipa.
Kvennaskóli Húnvetninga var fluttur á Blönduós 1901 og var núverandi skólahús reist 1912. Skólinn starfaði allt til 1978 en var þá lagður niður og eru Textílsetur Íslands og Heimilisiðnaðarsafnið nú í húsakynnum skólans. Á Blönduósi er einnig Hafíssetrið í Hillebrandtshúsi og verið er að koma upp Laxasetri Íslands í bænum.
Gamla kirkjan á Blönduósi var flutt þangað frá Hjaltabakka 1894 og reist sunnan ár. Hún er nú friðuð en ný kirkja var reist norðan ár 1993. Prestssetur hefur verið á Blönduósi frá 1968. Sýslumaður Húnvetninga hefur haft aðsetur á Blönduósi frá 1897 og sama ár varð þar læknissetur. Sjúkrahúsið, Héraðshæli Austur-Húnvetninga, var tekið í notkun 1956.
Atvinnulíf Blönduóss byggist á margs konar matvælaiðnaði og öðrum léttum iðnaði, svo og verslun og þjónustu við íbúa héraðsins og ferðamenn.
Á Blönduósi hefur verið sjálfvirk veðurathugunarstöð Veðurstofunnar síðan 1998.

Byggðin á Blönduósi stendur í kvos undir bröttum marbökkum, báðum megin Blöndu, og eru bakkarnir víðast um 40 m háir. Bærinn er byggður í landi jarðanna Hjaltabakka og Hnjúka, vestan ár (eða sunnan ár, eins og heimamenn segja) og Ennis austaan (norðan) ár. Þjóðvegur 1 liggur í gegnum Blönduós.
Bærinn var upphaflega í tveimur sveitarfélögum, byggðin sunnan ár tilheyrði Torfalækjarhreppi en norðan ár Engihlíðarhreppi, en árið 1914 var Torfalækjarhreppi skipt og byggðin sunnan ár varð að sérstökum hreppi, Blönduóshreppi. Þann 1. febrúar 1936 var byggðin norðan ár svo sameinuð afganginum af kauptúninu. Kaupstaðarréttindi fékk hann 4. júlí 1988 og kallaðist þá Blönduósbær og hélst það nafn áfram við sameiningu við Engihlíðarhrepp 9. júní 2002.

Jón var fæddur 22. júní 1898 í Hvammi á Laxárdal. Svo falla sterkir stofnar hljótt, sem stráin foldar til. Grös, blóm og bjarkir vaxa úr moldu, laufgast, blómstra, fölna og falla í skaut jarðar. Þetta er táknræn mynd af lífi og tilveru mannanna, kynslóð eftir kynslóð á þessari jörð.
Jón S. Baldurs fyrrv. framkvæmdastjóri á Blönduósi andaðist á Borgarspítalanum 1. ágúst s. 1. eftir stutta legu þar. Þá var sigð dauðans beitt snöggt og felldur einn af sterkustu stofnum þessa héraðs.
Hann var af merkum bændaættum og munu foreldrar hans hafa ætlað honum starf sveitabóndans að ævistarfi

Byggt af Þorvaldi Þorlákssyni og Jenný Kjartansdóttur
Seinna Lögfræðistofa og heimili Stefáns Ólafssonar og Hafdísar

Húnabraut 14 Skúli Pálsson og Nanna Tómasdóttir byggðu

Var í Húsi Skúla Jakobssonar, Blönduóshr., A-Hún. 1957.

Sigurlaug Pétursdóttir 10. janúar 1893 - 7. september 1986. Var á Tjörn, Hofssókn, Hún. 1901. Húsfreyja á Akureyri 1930. Síðast bús. á Akureyri.

Eygló Kristín Gunnarsdóttir 25. mars 1955 Var í Stórholti, Höfðahr., A-Hún. 1957. Skagaströnd.

Ásta Sigurbjörg Magnúsdóttir 8. október 1929 Var í Syðrikvíhólmum, Ásólfsskálasókn, Rang. 1930. Fósturfor: Guðjón Jónsson og Steinunn Sigurðardóttir. Talin fædd í Syðri-Kvíhólma, V-Eyjafjallahreppi skv. Nt.GG/IT. Blönduósi og Hvolsvelli.

Fyrirtækið var stofnað 13. febrúar 1971. Byggt var við hús fyrirtækisins að Húnabraut 13 og flutt í það húsnæði í ársbyrjun 1980. Var það til mikilla bóta, en ennþá býr fyrirtækið við mikinn húsnæðisskort og ber brýna nauðsyn til að leysa þau mál til frambúðar. Á árinu 1980 var Pólarprjón h.f. úthlutað lóð undir verksmiðjuhús vestan við Olísskálann. Í framhaldi af því var óskað eftir tillögum og tilboðum í 2000 m2 hús fyrir Pólarprjón h.f. Er nú verið að vinna úr tilboðum og hugmyndum sem fram komu og verður endanleg ákvörðun tekin mjög fljótlega. Á árinu 1980 unnu hjá fyrirtækinu að meðaltali 60-70 manns, en hefur fjölgað og eru nú starfandi 110 manns. Pólarprjón h.f. hefur hafið rekstur saumastofu í Skólahúsinu við Sveinsstaði og einnig í Reykjavík.

Í Skólahúsinu vinna að jafnaði 8-10 manns og hefur rekstur þar gengið eftir áætlun. Í Reykjavík rekur fyrirtækið einnig saumastofu í Borgartúni 29 þar sem vinna 12-15 manns. Þá var sett upp hönnunarsaumastofa og var Anna Einarsdóttir, fatahönnuður ráðin þar til starfa i fullt starf.
Ástæðan fyrir því að Pólarprjón h.f. hefur farið út í rekstur saumastofa annars staðar, er sú, að aldrei hefur fengist nægilegt vinnuafl hér á Blönduósi til að vinna þau verkefni sem fyrirtækið hefur haft og eins til að auka hlut Pólarprjón h.f. í fullnaðarvinnslu á prjónavoð sem fyrirtækið framleiðir.

Á árinu 1980 voru framleidd 180 tonn af prjónavoð og reiknað er með 30% aukningu á árinu 1981 eða 235 tonn, þá voru framleiddar á saumastofum fyrirtækisins u.þ.b. 30 þús. flíkur. Heildarvelta nam 1.450 millj. gkr.,laun á árinu voru 350 millj. gkr. Pólarprjón h.f. hefur aukið og endurnýjað vélakost sinn á árinu og þá aðallega tölvustýrðar prjónavélar og fullkomnari saumavélar. Áætlað er að kosta þurfi á árinu 1981 u.þ.b. 100 millj. gkr. til endurnýjunar á vélum. Söluhorfur fyrir árið 1981 virðast mjög góðar og var t.d. samið um framleiðslu á 20 þús. peysum sem fara eiga til Rússlands. Eins og áður er getið eru aðalvandamál Pólarprjón h.f. fyrst og fremst húsnæðisskortur og vöntun á starfsfólki og hefur Pólarprjón h.f. þurft að láta verulegan hluta af framleiðslu á eigin flíkum til annarra fyrirtækja til þess að hægt sé að anna eftirspurn. í áætlun er að þreifa fyrir sér með eigin útflutning á þessu ári og með því gera hlut Pólarprjón h.f. tryggari í heildar framleiðsluog útflutningskeðjunni.

Péturshús 1949 - Húnabraut 7.

Mjólkurstöð Sölufélagsins. Hún var byggð 1947, en árið 1958 var reist við hana mikil viðbygging. Þar var fyrst framleidd þurrmjólk á Íslandi. Það var byrjað á því strax 1948 og hefur síðan verið stöðug framleiðsla ásamt flestum öðrum mjólkurvörum. Mjólkurstöðvarstjóri var Sveinn Ellertsson og seinna Páll Svavarsson

Kristinn Pálsson fæddist á Hofi á Skagaströnd 22. desember 1927. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss 21. október síðastliðinn. Kristinn ólst upp á Hofi til 16 ára aldurs, en þá fluttist fjölskyldan til Skagastrandar (Höfðakaupstaðar) þar sem hann stundaði verkamannavinnu, skipavinnu, vegavinnu, hafnarvinnu o.fl. Vann í síldarverksmiðjunni í 3 sumur og var á síld í tvö sumur á Jóni Finnssyni II.
Kristinn var 3 mánuði í unglingaskóla í Steinnesi hjá sr. Þorsteini B. Gíslasyni. Tvo vetur (1944-1946) á Reykjaskóla í Hrútafirði. Kristinn lauk kennaraprófi frá Kennaraskólanum í Reykjavík 1949.
Kristinn og Guðný byggðu sér heimili að Húnabraut 10 á Blönduósi og bjuggu þar í 40 ár.
Útför Kristins fer fram frá Blönduósskirkju í dag og hefst athöfnin kl. 15.

Húsi Péturs Péturssonar, Blönduóshr., A-Hún. 1957,

Í dag er til moldar borinn Jón Bjarnason bifreiðastjóri, Hlíðarbraut 9, Blönduósi. Jón lést 15. nóvember sl. eftir harða baráttu við illvígan sjúkdóm, sem hann varðist af æðruleysi, þótt hann um síðir lyti í lægra haldi. Frá því um tvítugt gerði Jón út eigin vörubíl og stundaði alla tilfall andi flutninga, þar til á liðnu sumri, að kraftar voru á þrotum. Að vetrin um þegar minna var að gera við flutninga, vann Jón gjarnan við bílaviðgerðir, enda hafði hann mik inn áhuga á hverskonar vélum.
Fljótlega eftir að Jón settist að á Blönduósi gekk hann til liðs við Björgunarsveitina Blöndu, þar sem hann var ötull og góður liðsmaður. Í starfi fyrir sveitina naut hann sín kannski best þegar verkefnin voru erfiðust. Það var sama hvort til hans var leitað á nóttu eða degi, alltaf var hann boðinn og búinn, næstum sama hvernig á stóð, enda naut hann þar stuðnings eiginkonu sinnar. Dugmeiri ferðamaður er vandfundinn, hann taldi sjaldan eða aldrei ófært, í versta falli erfið færð eða seinfarin leið. Ekki var um að ræða að gefast upp fyrr en í fulla hnefana þyrfti að ná ákveðnum áfanga. Úrræði skorti ekki heldur, þótt eitthvað óvænt kæmi upp á. Athugasemdir og hnyttin tilsvör setti hann þá gjarna fram á þann hátt, sem honum einum var lagið. Það var oft þegar verst gekk og öðrum virtist jafnvel að ekki yrði lengra farið að sinni, að Jón sagði, "eigum við ekki að prófa?" og oftar en ekki tókst tilraunin. Ef við hinir vorum með óþarfa úrtölur að hans dómi, átti hann til að segja, "nú þorið þið ekki, ég skal fara fyrst ur", síðan var lagt af stað án frek ari málalenginga.
Jón var einn af þeim fyrstu hér um slóðir, sem eignaðist vélsleða, fyrst í félagi við annan, síðan einn, fleiri bættust síðan í hópinn. Margar ferðir voru farnar um nærliggjandi fjöll og inn til heiða á sleðun um, bæði í starfi fyrir björgunarsveitina og svo til skemmtunar, þegar tækifæri gáfust. Þær ferðir urðu margar hverjar ógleymanleg ar. Ein síðasta ferðin sem Jón fór með okkur var á Landsmót LÍV, sem haldið var í Kerlingarfjöllum sl. vetur. Veður og færð var eins og best verður á kosið. Þeirrar ferðar held ég að hann hafi notið alveg, þótt heilsan væri farin að gefa sig verulega.
Jón var einn af stofnendum Kiwanisklúbbsins Borga á Blönduósi og var þar virkur félagi um árabil.

Sigurbjörg Sigríður Guðmundsdóttir 17.11.1953. Sjúkraliði Mosfellsbæ. Var í Mánaskál, Vindhælishr., A-Hún. 1957. Neðri-Mýrum. Kvsk á Blönduósi 1971-1972.

Robin Gunnar Estcourt Boucher 15. sept. 1947 - 26. mars 1992. Flugmaður, síðast bús. í Reykjavík.

Magnhildur Baldursdóttir 30.1.1949. Var á Hólabaki, Sveinsstaðahr., A-Hún. 1957. Kvsk á Blönduósi 1966-1967.

Vann ýmis störf eins og á sjúkrahúsi, í rækjuvinnslu og við þrif. Var á Þorfinnsstöðum, Breiðabólsstaðarsókn, V-Hún. 1930. Var að Laugabóli, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957.
Maður hennar 25.12.1947; Ingólfur Albert Guðnason 27. febrúar 1926 - 14. mars 2007 Var í Fremri-Vatnadal, Staðarsókn, V-Ís. 1930. Var að Laugabóli, Ytri-Torfustaðahr., V-Hún. 1957. Hreppstjóri, sparisjóðsstjóri og Alþingismaður á Hvammstanga.

Byggt sem heildverslun Zophoníasar Zophoníasarsonar
Búnaðarsamband A-Hún
Pólarprjón
Seinna Hárgreiðslustofa Bryndísar

Húnabraut 12 Haukur Jóhannsson og Ragnhildur Theodórsdóttir

Bærinn byggður 1897. Fyrsta íbúðarhúsið, ásamt Litla-Enni sem reist var utan ár á Blönduósi. Bærinn var í daglegutali kallaður Klaufin, eftir Reiðmannaklauf, sem er upp af bænum. Voru íbúarrnir mjög ósáttir við nafngiftina.

Þorgerður Evaldsdóttir Sæmundsen, Blönduósi Fædd 22. ágúst 1918-Dáin 12. mars 2005 Þorgerður var fædd á Blönduósi.

Var á Blönduósi 1930. Húsfreyja í Reykjavík 1945.

Elísabet var fædd á Blönduósi 30. september 1925, dóttir heiðurshjónanna Unnar Björnsdóttur og Kristjáns Sigurðssonar sem þá bjuggu að Hvammi í Laxárdal. Þau eru nú bæði látin. Þau fluttu frá Hvammi að Háagerði í Höfðahreppi 1939 með börnum sínum tveimur, Birni og Elísabetu. Þar bjuggu þau í nokkur ár en fluttu svo inn á Skagaströnd, í Þórshamar, þar sem þau áttu heima þar til Kristján lést.
Elsa og Gunnar voru alla tíð mjög samhent og hamingjusöm. Elsa helgaði fjölskyldu sinni og heimili krafta sína og breiddi úr sér yfir börn sín og barnabörn. Hún hætti að vinna úti þegar börnin komu, en þegar þau uxu úr grasi fór hún aftur að vinna í frystihúsinu og var þar meðan kraftar entust.

Var í Neðri-Lækjardal, Holtastaðasókn, A-Hún. 1930. Hjúkrunarkona í Oxford. Sigríður Árnadóttir Blandon fæddist að Neðri-Lækjardal í Engihlíðarhreppi, A-Húnavatnssýslu þann 5. maí árið 1917. Hún var elzt fimm dætra þeirra hjóna Þorbjargar Jóneyjar Grímsdóttur frá Kirkjubóli, Tungusveit í Strandasýslu, og Árna Ásgríms Erlendssonar, síðar Blandon, frá Fremstagili í Langadal, A-Húnavatnssýslu.
Sigríður ólst upp í glöðum systrahópi, undir handleiðslu ástríkra foreldra. Vafalaust hefur heimilisbragur á æskuheimili hennar mótað skapgerð hennar og lífsviðhorf, í erfð og uppeldi hafði Sigríður hlotið gott veganesti. Hún var góðum gáfum gædd, drenglunduð, kærleiksrík og fórnfús. Hún var skemmtilegur hagyrðingur, þótt ekki hefði hún það í hávegum, slík var hógværð hennar.
Árið 1957 flutti fjölskyldan búferlum til Englands, en þar gekk Sigríður ætíð sem gestur á grund. Ættjarðarást hennar og þrá til Íslands var sterk og einlæg og samband hennar við foreldra sína og systur var svo náið og kærleiksríkt, að til sannrar fyrirmyndar var. Tvisvar kom fjölskyldan hingað í heimsókn og enn var hugsað til Íslandsferðar á þessu sumri. Ekki vildi Sigríður gerast enskur ríkisborgari og snemma hafði hún orð á því við eiginmann sinn, að hún óskaði eftir að hinzti hvilustaður yrði í íslenzkri mold. Ferðin heim varð með öðrum hætti en fyrirhugað var og verður útför Sigríðar gerð í dag frá Fossvogskapellu.

Lárus Björgvin Jónsson 12.3.1953. Var á Bakka, Áshr., A-Hún. 1957. Framkvæmdastjóri Blönduósi

Hilmar Kristjánsson fæddist í Borgarnesi 16. maí 1948. Hann lést á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi 1. janúar 2008.
Hilmar ólst upp á Blönduósi og bjó þar alla tíð. Hann og Valdís reistu sér fallegt hús á Hlíðarbraut 3 þar sem börnin uxu úr grasi á kærleiksríku heimili. Fjölskyldan flutti til Blönduóss þegar Hilmar var kornungur og þar sleit hann barnsskónum við leik og störf. Á unglingsárunum var Hilmar í sveit, fyrst á bænum Melkoti í Borgarfirði, síðar í Gautsdal í Húnavatnssýslu. Ungur að árum gekk Hilmar í hin ýmsu störf hjá fjölskyldufyrirtækinu, Trésmiðjunni Stíganda hf. Kom fljótt í ljós að smíðarnar áttu vel við hann og árið 1965 var hann kominn þar í fullt starf. Hilmar tók sveinspróf í trésmíði frá Iðnskólanum í Reykjavík árið 1968 og meistaraprófi lauk hann 1973. Hilmar tók við sem framkvæmdastjóri Stíganda um áramótin 1975-1976 af föður sínum, Kristjáni Gunnarssyni, og gegndi því starfi til æviloka. Athafnamennskan var Hilmari í blóð borin og kom hann að rekstri fjölmargra fyrirtækja á lífsleiðinni. Hann var einn af stofnefndum og sat í stjórnum Bílaleigu Blönduóss hf., kranafyrirtækisins Átaks hf. og Steypustöðvar Blönduóss hf. Árið 1990 stofnaði hann Glaðheima hf., sem setti upp fjölda sumarhúsa og rak í Brautarhvammi við bakka Blöndu. Hilmar sat einnig í stjórn fjölda fyrirtækja til lengri og skemmri tíma; má þar nefna Kaupfélag Húnvetninga, Nökkva hf., Særúnu hf., Sólfell ehf. og Miðholt ehf. Hilmar var formaður stjórnar Vinnueftirlits ríkisins árin 1997 til 2003. Hilmar var mikill áhugamaður um sveitarstjórnarmál og unni hag landsbyggðarinnar. Hann var varamaður í hreppsnefnd Blönduóss frá 1970 til 1974 og aðalmaður í hreppsnefnd frá 1974. Síðan oddviti í hreppsnefnd Blönduóss frá 1978 til 1988 og fyrsti forseti bæjarstjórnar Blönduóss frá 1988 til 1990. Á þessum árum sat Hilmar í ótal nefndum og ráðum á vegum Blönduósbæjar. Hann var í stjórn Fjórðungssambands Norðurlands til margra ára. Hilmar var ávallt mikill félagsmálamaður og tók virkan þátt í félagsmálum á Blönduósi og víðar. Hann var einn af stofnefndum Hjálparsveitar skáta á Blönduósi og starfaði með sveitinni um árabil. Hann var alla tíð dyggur og mikill stuðningsmaður Ungmennafélagsins Hvatar og kom að starfi þess með margvíslegum hætti, allt frá því að leika með knattspyrnuliði Hvatar til þess að vera formaður stuðningsmanna. Hilmar tók virkan þátt í starfi JC Húnabyggðar, var um tíma formaður Lionsklúbbs Blönduóss og síðustu árin virkur í starfi Frímúrarareglunnar. Hilmar var formaður sóknarnefndar Blönduóskirkju frá árinu 2006. Fyrst og fremst var Hilmar mikill Blönduósingur. Stóran hluta lífs síns helgaði hann af áhuga, einlægni og gleði Blönduósi og Blönduósingum. Honum leið hvergi betur en á Blönduósi og alltaf þegar hann var einhvers staðar í burtu snerist allt um að komast aftur heim á Blönduós, þar vildi hann vera.
Útför Hilmars fer fram frá Blönduóskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.

Finnbogi Hilmarsson 12. mars 1968

Agða Sigrún Sigurðardóttir f. 10. júní 1945 Var í Reykjavík 1945.

Blönduósi

Félagið heitir Eftirlits- og fóðurbirgðafélag Engihlíðarhrepps og nær yfir allan Engihlíðarhrepp í Austur Húnavatnssýslu. Félagið er stofnað samkvæmt heimild í lögum um búfjárrækt, nr. 32, 8. september 1931, IV. kafla og starfa samkvæmt þeim.
Tilgangur félagsins er:
Að koma í veg fyrir fóðurskort á félagssvæðinu.
Að rannsaka hvernig fóðrun búpenings sé hagkvæmust og færa hana í það horf.
Að koma á samvinnu um kaup eða framleiðslu kjarnfóðurs, eftir því sem félaginu þykir henta.
Félaginu stýrir þriggja manna stjórn, tveir kosnir af aðalfundi félagsins en einn af hreppsnefnd.

Félagið var stofnað árið 1884 og voru stofnfélagar:
Árni Á. Þorkelsson, Frímann Björnsson, Jósafat Jónatansson, þeir mynduðu undirbúningsstjórn, Eggert Eggertsson, Halldór Konráðsson, Einar Þorkelsson, Árni Hannesson og Jón Stefánsson. Stofnfundurinn var haldinn í þinghúsi hreppsins, sem þá var í Engihlíð. Þeim Árna, Frímanni og Jósafat var falið að semja lög fyrir félagið, og var frumvarp þeirra samþykkt með litlum breytingum á næsta fundi félagsins, sem haldinn var 26. apríl sama ár. Á þeim fundi var jafnframt kosin formleg stjórn:
Forseti, Árni Á. Þorkelsson, skrifari, Jósafat Jónatansson, féhirðir, Frímann Björnsson, allir með 7 atkvæðum.
Formenn félagsins frá upphafi voru:
Árni Á. Þorkelsson 1884-1902. 1903-1906.
Stefán Eiríksson á Refsstöðum 1902-1903.
Jónatan Líndal 1906-1933.
Hilmar Frímannsson 1933-1960.
Sigurður Þorbjarnarson 1960-1962.
Jakob Sigurjónsson í Glaumbæ 1962-1969.
Valgarður Hilmarsson 1969-1973.
Árni Jónsson 1973-1983.
Ágúst Sigurðsson 1983-
Komið var á fót félagsræktun á Neðri-Lækjardalsmelum árið 1979. Starfsvettvangur félagsins hefur verið viðfeðmur og margbreytilegur. Ljóst er að Búnaðarfélag Engihlíðarhrepps hefur markað greinileg og varanleg spor í búnaðarsögu sveitarinnar.

Jónas Eggert Tómasson fæddist í Sólheimatungu í Stafholtstungum 9. 1928. Hann andaðist á heimili sínu í Sólheimatungu 12. maí síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigríður Sigurlín Sigurðardóttir, húsfreyja, fædd á Hólmlátri á Skógarströnd 26. janúar 1892, dáin 13. nóvember 1974, og Tómas Jónasson, bóndi í Sólheimatungu, fæddur 2. desember 1881 í Örnólfsdal í Þverárhlíð, dáinn 5. nóvember 1954.
Systkini Jónasar eru:

1. Guðrún María, f. 31. ágúst 1929, maki Jóhannes Guðmundsson, þau eiga fjögur börn.
2. Sigurður, f. 5. febrúar 1931, maki Rita Elisabeth Larsen, þau eiga tvær dætur.
   3) Guðríður, f. 7. maí 1933, maki Björn Stefánsson, þau eiga þrjá syni.
   Jónas var ókvæntur og barnlaus.

Eftir fullnaðarpróf stundaði Jónas nám við Reykholtsskóla í einn vetur, síðan tvo vetur við Flensborgarskóla í Hafnarfirði og lauk þaðan gagnfræðaprófi vorið 1948. Vorið 1951 lauk Jónas prófi sem smíðakennari frá kennaradeild Handíða- og myndlistaskólans. Þar á eftir stundaði hann nám við handavinnudeild Kennaraskóla íslands, prófi þaðan lauk hann vorið 1953 og öðlaðist þar með full kennsluréttindi i handavinnu í barnaskólum og skólum gagnfræðastigsins. Að námi loknu stundaði hann kennslu í heimasveit sinni í nokkur misseri, en sneri sér síðan að búskap með Sigurði bróður sínum á föðurleifð þeirra eftir andlát Tómasar síðla árs 1954. Sinnti hann bústörfum í Sólheimatungu til dauðadags. Jónas gegndi margvíslegum félags- og trúnaðarstörfum svo sem hreppsnefndarmaður en það höfðu áður verið faðir hans og afi, Jónas Eggert Jónsson. Jónas var formaður stjórnar Veiðifélags Gljúfurár frá stofnun til dánardægurs.