Person

Steingrímur Davíðsson (1891-1981) Skólastjóri Svalbarða á Blönduósi

• Steingrímur Árni Björn Davíðsson (1891-1981)
• Steingrímur Árni Björn Davíðsson Skólastjóri Svalbarða á Blönduósi

17.11.1891 - 9.10.1981

Skólastjóri og vegaverkstjóri á Blönduósi. Barnakennari og vegaverkstjóri á Blönduósi 1930. Var á Svalbarði, Blönduóshr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Reykjavík. Óbifandi, trú og ódrepandi áhuga hafði afi fyrir skógrækt á Íslandi. Taldi það eina brýnustu skyldu okkar að skila landinu aftur þeim trjágróðri, er við höfum rænt því á umliðnum öldum. Afa þóttu tré allra plantna merkilegust og göfugust og táknræn mjög. „Laufkrónan sýnir hve ljósið má/lyfta moldinni jörðu frá," segir í einu ljóða hans. Afi sagði mér frá því, að er hann var lítill drengur, hafi hann eitt sinn reynt að setja spelkur við hrísrunna, til að hann yxi upp en ekki með jörðu, en það hafi lítið gagnað. Stuttu eftir að þau fluttu til Reykjavíkur, gáfu þau skógræktarfélagi Austur-Húnvetninga jörðina Gunnfríðarstaði til skógræktar. Þar hefur verið unnið þarft verk og eru nú víða að koma upp myndarlegir trjálundir. Sérstaklega hefur lerkið þrifist þar vel. Þar í landinu er einn fimmtán ára lerkilundur, sem víðast hvar er orðinn um fjögurra metra hár. Birki dafnar þarna vel og stafafura þar sem nægur raki er í jörðu. Eftir að landið var friðað, hefur víðir á fjölmörgum stöðum vaxið upp í háa runna. Á síðustu árum hans var það hans mesta kappsmál að koma norður og planta trjám. Til þess keypti hann plöntur fyrir eigin reikning. Fyrir ofan rústirnar á Gunnfríðarstöðum plantaði hann fjölmörgum eins og hálfsmetra reyniviðartrjám, sem nú eru orðin mjög falleg, auk fleiri trjátegunda. Það var von hans, að Gunnfríðarstaðaskógur yrði fólki framtíðarinnar unaðsreitur og sönnun þess að hægt er að rækta skóg í Húnavatnssýslum, „þó váleg oft næði kylja."
var pólitískur mjög og það sjálfstæður í skoðunum, að hann þurfti ekki að lesa forystugreinar í dagblöðum eða kynna sér viðhorf annarra, til að taka afstöðu til mála. Ekki trúi ég að hann hafi rekist vel í flokki. Þó var hann síðari helming ævi sinnar mikill sjálfstæðisflokksmaður. Hann hafði af því miklar áhyggjur hve sósíalisminn var í miklum uppgangi, en hann taldi sósíalismann af hinu illa. Þá þótti honum ungdómurinn alinn upp við allt of mikla linkind.
Á heimili þeirra að Hofteig 18 ríkti mikil friðsæld og var sérstaklega róandi að koma þangað, taka sér bók í hönd, setjast inn í stofu og lesa. Margan veturinn kom ég þangað ætíð í sunnudagsmat. Var þá tíðum hlustað á messu, áður en gengið var að matborði. Eftirtektarvert var hve mikla virðingu þau hjón báru hvort fyrir öðru. Voru þau bæði jafn rétthá í hjónabandinu, þó verkaskipting væri á heimilinu. Helga var góður hagyrðingur og kváðust þau oft á. Þá voru þau bæði mjög andlega sinnuð og dreymdi oft fyrir daglátum. Var gaman að ræða við þau saman um húnvetnskar vísur og annan skáldskap. Held að Steingrímur hefði ekki getað verið heppnari með sinn lífsförunaut. Hann hélt allgóðri heilsu þar til á 83. og 84. aldursári, en sjón hans hrakaði þá mjög. Hann hafði það stundum að orði, að hann hefði getað gegnt störfum sínum fyrir norðan mun lengur, en varð. Fannst honum það eigi gott fyrirkomulag, að mönnum væri skipað út í horn til að drepast, þótt þeir yrðu sjötugir. En það væri nú eftir öðru í þessu sósíalíska þjóðfélagi. Á Sólvangi í Hafnarfirði dvaldi afi í tæplega 3 ár, en þar andaðist hann 9. október síðastliðinn 89 ára að aldri.

Blönduós: Reykjavík:

Hann lauk kennaraprófi 1915.

Var farkennari í Skarðshreppi, Skagafirði 1915-1917 og í Vindhælishreppi, A-Hún, 1917-1919. Skólastjóri Barnaskólans á Blönduósi 1920-1959. Verkstjóri hjá vegagerð ríkisins 1917-1965.
Aðalverkstjóri í Húnavatnssýslum báðum í nokkur ár. Í hreppsnefnd Blönduósshrepps 1928-1958. Oddviti hreppsins 1942-1958. Var einn af stofnendum verkamannafélagsins Hvöt á Blönduósi og formaður þess í 8 ár.
Í stjórn héraðssambands ungmannafélaganna í Húnavatnssýslum 1926-1931. Annar aðalhvatamaður að stofnun Rafveitu Austur-Húnavatnssýslu 1933 og í framkvæmdastjórn Rafstöðvarinnar 1933-1957, er stöðin var afhent ríkinu, en sú afhending var honum mjög á móti skapi. Var stofnandi kennarafélags Húnvetninga 1922 og í stjórn þess til 1956. Framkvæmdastjóri hafnarnefndar Blönduóss 1948-1958, en hann barðist á sínum tíma fyrir því, að reist yrði nægilega stór uppskipunarhöfn við Blönduós og einnig aðstaða til útgerðar, en mun ekki hafa haft meðbyr samferðamanna sinna í því máli. Var hvatamaður að stofnun félagsheimilisins á Blönduósi og í stjórn framkvæmdanefndar 1957-1959.
Í stjórn Kaupfélags Húnvetninga 1943-1947. Þá var hann atkvæðamikill í stjórnmálabaráttu sinnar samtíðar.

Göngum með Guði í starfi,
er gaf okkur landið fræða.
Stefnum til stórra dáða.
Strengjum þess heit að græða
sár lands og sollnar undir,
svíðandi þjóð er mæða.
Ljósvakinn lömun sigri,
lífi sé stefnt til hæða.

Vaxtarsprotana verndum,
váleg þá næðir kylja.
Skruggur á tíðum skella,
skin er þó milli bylja.
Valdið í vorum höndum
verður því glöggt að skilja.
Gróska í legi og láði
er lífið að drottins vilja.

„Laufkrónan sýnir hve ljósið má
lyfta moldinni jörðu frá,"
segir í einu ljóða hans.

Steingrímur Árni Björn, en svo hét hann fullu nafni, var fæddur þann 17.nóv. 1891, að Neðri-Mýrum, Engihlíðarheppi, Austur-Húnavatnssýslu, sonur hjónanna Davíðs Jónatanssonar og Sigríðar Jónsdóttur, er þar voru vinnuhjú. Faðir Davíðs var Jónatan, bóndi, að Marðarnúpi í Vatnsdal, Davíðssonar, bónda, að Hvarfi í Víðidal, Davíðssonar, bónda að Spákonufelli, Guðmundssonar. Kona Jónatans var Sigurrós Hjálmarsdóttir, bónda að Sigríðarstöðum, ættuðum frá Nýjabæ í Hörgárdal. Kona Davíðs Davíðssonar, Hvarfi, var Ragnheiður Friðriksdóttir, prests, að Breiðabólstað í Vesturhópi, Þórarinssonar, sýslumanns, að Grund í Eyjafirði. Kona séra Friðriks var Hólmfríður Jónsdóttir, lögmanns í Víðidalstungu Ólafssonar, en kona Jóns var Þorbjörg Bjarnadóttir, sýslumanns, að Þingeyrum, Halldórssonar. Kona Bjarna Halldórssonar var Hólmfríður dóttir Páls, lögmanns, Vídalíns, í Víðidalstungu.
Kvæntist Helgu D. Jónsdóttur, smiðs og bónda, Hróbjartssonar, Gunnfríðarstöðum í Svínavatnshreppi. Kona Jóns, móðir Helgu var Anna Einarsdóttir, bónda og galdramanns, að Bólu í Skagafirði.
Þau eignuðust 14 börn og komust 12 þeirra til fullorðinsára. Afkomendur þeirra munu nú vera um eitt hundrað.
1) Anna Sigríður, f. 18. apríl 1919 - 23. maí 1993 Var á Blönduósi 1930. Húsfreyja í Reykjavík 1945. Síðast bús. í Mosfellsbæ.
2) Aðalheiður Svava, f. 8. september 1921 - 31. júlí 2014 Var á Blönduósi 1930. Húsfreyja og fékkst við ýmis störf, bús. á Blönduósi, í Borgarnesi, á Akranesi, Selfossi og loks í Reykjavík.
3) Árdís Olga, f. 16. september 1922 - 15. apríl 2010 Var á Blönduósi 1930. Var í Reykjavík 1945. Húsfreyja, skólastarfsmaður og verkakona í Reykjavík.
4) Hólmsteinn Otto, f. 4.12. 1923,
5) Hersteinn Haukur, f. 30.8.1925,
6) Brynhildur Fjóla, f. 23. ágúst 1927 - 4. ágúst 1993 Var á Blönduósi 1930. Símamær á Akranesi. Síðar bús. á Blönduósi. Var á Svalbarði, Blönduóshr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Hafnarfirði.
7) Jóninna Guðný, f. 8. september 1928 - 21. október 2015 Var á Blönduósi 1930. Bús. í Blönduóshr., A-Hún. 1957. Húsfreyja, matráðskona og prjónakona á Blönduósi, síðar bús. í Kópavogi og loks á Blönduósi. Nefnd Jóninna Guðný skv. Æ.A-Hún.
8) Hásteinn Brynleifur f. 14.9.1929, héraðslæknir Selfossi.
9) Sigþór Reynir, f. 23.1.1931,
10) Steingrímur Davíð, f. 6. júní 1932 - 10. maí 2017. Rafvirki í Kópavogi. ,
11) Jón Pálmi, f. 22. júní 1934 - 16. júní 2001 Rak Áhaldaleigu Kópavogs. Síðast bús. í Kópavogi.
12) Sigurgeir, f. 16.8.1938.

"Ég mun nú lýsa afa eins og hann horfir við mér í minningunni, en hann var um margt sérstæður persónuleiki og setti sterkan svip á mannlíf í Húnaþingi, meðan hans naut þar við. Afi var frekar lágvaxinn, en þrekinn og limaður vel. Mun hann snemma hafa orðið sköllóttur. Höfuðið var stórt og svipmikið. Yfir snjóhvítu ræktarlegu yfirskeggi, skagaði tígulegt arnarnef, digurt. Undir hvössum brúnum og háu enni lágu blá íhugul augu. Hér um bil jafnlöng nefinu skagaði hakan, er gaf andlitinu svolítinn „Napóleon-svip". Er afi hló skein í sterklegar tennurnar og skemmtilegur svipur færðist yfir andlitið. Ég man fyrst eftir afa heima á Svalbarði á Blönduósi, en húsið Svalbarð stendur á fallegum stað norðan Blöndu. Austan við húsið voru fjárhús, fjós, hlaða og hænsnahús, er tengdust íbúðarhúsinu með skjólvegg. Sunnan við skjólvegginn var gróðurhús ömmu. Suður af húsinu í slakka niður að Blöndu var lítill trjágarður. Þetta var heimili afa og ömmu í þá tíð, eða um 1957-58 er ég byrja að muna eftir mér að
ráði."
Steingrímur Þormóðsson.

IS HAH

Final

Full

GPJ 29.7.2017

• Icelandic

®GPJ ættfræði