Einstaklingur

Valdimar Sigurgeirsson (1889-1967) Gunnfríðarstöðum

• Valdimar Stefán Sigurgeirsson (1889-1967) Gunnfríðarstöðum

24.9.1889 - 15.1.1967

Bóndi á Brekku í Seyluhreppi, Selhaga á Skörðum og lengst á Gunnfríðarstöðum í Langadal. Var í Hamrakoti,Torfalækjahr., A-Hún. 1957. Síðast bús. í Blönduóshreppi.

Valdimar Stefán Sigurgeirsson var fæddur að Miðsitju í Blönduhlíð í Skagafirði, 24. sept 1889. Valdimar var vinsæll maður, lundléttur og glaðvær, greiðasamur og góðlyndur. Hann var mikill skepnuvinur, einkum hafði hann yndi af hestum og þótti sérlega laginn tamningamaður. Hann var bókhneigður, minnugur og fróður um margt, sönghneigður og hafði lært að spila á orgel og mun hafa verið kirkjuorganisti í Skagafirði um skeið. Hann andaðist á héraðshælinu á Blönduósi 15. janúar

Voru foreldrar hans hjónin Sigurgeir Jónsson og Ólína Jónsdóttir, bæði skagfirðingar aðætt. Slitu þau samvistum og ólst Valdimar upp með móðursinni í Skagafirði.
Árið 1923 kvæntist hann Jóhönnu Magnúsdóttur, hinni mestu merkiskonu ættaðri úr Eyjafirði. Voru þau fyrstu árin í Skagafirði, en fluttust síðan í Austur-Húnavatnssýslu, fyrst að Selhaga síðan að Gunnfríðarstöðum, þar sem þau bjuggu í 15 ár og því næst að Smyrlabergi. Keypti hann jörðina Hamrakot og átti þar lögheimili um allmörg ár, enda þótt hann dsveldi þar ekki að staðaldri og væri mest á Blönduósi, þar sem hannátti síðan heima til æviloka.

Konu sína missti hann 1962 og höfðu þau eignast 3 börn. Misstu þau eina dóttur uppkomna, en hin sem lifa eru: Hólmsteinn, verkamaður á Blönduósi og Herdís, húsfreyja í Reykjavík.

IS-HAH

Loka

Hluti

MÞ 15.2.2022

• íslenska

®GPJ ættfræði 17.11.2022
Íslendingabók
Húnavaka 8.árg. 1968 grein: Mannalát árið 1967