Furða hve oft á fegurð
við förum um veginn blind.
Af Guðmundi og Andvara geymi
göfga og hugþekka mynd
Man ég þá margoft saman.
Sú minning er geymslu verð.
Hinzt og fyrst var mín hugsun.
Hér eru vinir á ferð.
Guðmundur fann með gleði
þá göfgi, sem fákurinn bar.
Honum hamingja og frelsi
hnakkur og taumur var.
Eftir eigandann fallinn
einskis hann framar beið.
Beint í ósinn á Blöndu
brunaði skemmstu leið.
Langt sund milli landa,
launþungt útfallið þar.
-Feigðar- fyrstur af öllum
fréttina heim´ann bar.
Beint móti björtum degi
brunar fákur á skeið.
Austur eilífðarvegi
eiga þeir saman leið.
Ólafur Sigfússon Forsæludal.
