Haraldur ólst upp að Höskuldsstöðum á Skagaströnd allt til 19 ára aldurs hjá sr. Jóni Pálssyni og konu hans Margréti Sigurðardóttur, er var í ætt við Harald. Á sama tíma ólust upp á Höskuldsstöðum Elín Rannveig dóttir þeirra hjóna og fósturdóttir Margrét Jónsdóttir og var ætíð mjög kært með þeim fóstursystkinum.
og bjuggu þar um 5 ára skeið. Síðan fluttu þau að Vindhæli, þar sem þau bjuggu í eitt ár. Arið 1942 festu þau kaup á húseigninni Iðavöllum á Skagaströnd og fluttu þangað þá um vorið. Þar hafði áður búið Hallgrímur Jónsson frá Ljárskógum. Þar varð síðar heimili Haraldar allt til dauðadags. Konu sína Sigurlaugu missti hann 1982, hina mætustu konu. Var Björn faðir hennar á Örlygsstöðum annálaður framkvæmda- og atorkumaður, eins og Jón í Stóradal lýsir honum í æviágripi.
Haraldur Sigurjónsson varð bráðkvaddur á heimili sínu, Iðavöllum Skagaströnd, 13. maí 1986. Hann var fæddur 23. janúar 1914 að Stóra-Bergi á Skagaströnd.
Útför hans fór fram frá Hólaneskirkju á Skagaströnd 24. maí 1986..

Ungur að árum stundaði Haraldur alla algenga vinnu, er til féll, eins og títt var fyrr á árum. Hann sótti sjóróðra frá Grindavík, er hann hleypti heimdraganum.
Á Skagaströnd stundaði Haraldur sjóróðra og vann þar oftast að beitingu og netaróðrum. — Þess á milli vann hann alla almenna vinnu, eins og áður er sagt, lengst af hjá frystihúsi Hólaness h.f. en þar lét hann af störfum um áramótin 1985-1986. Jafnframt hafði hann nokkrar kindur, sér til ánægju og lífsviðurværis.

Haraldur Sigurjónsson var stór maður vexti, fríður sýnum og prúðmenni til orðs og æðis. Hann var dulur nokkuð, seintekinn í viðkynningu, en trölltryggur þeim í raun, er hann batt vinskap við. Haraldur var dugnaðarmaður og hollur í starfi. Naut hann því mikils trausts samstarfsmanna sinna.